Gdyby tak ktoś wszystkim, którzy panicznie boją się końca świata i życia powiedział, żeby ufność złożyli w Bogu, to w ich serce zagości pokój. Zdobędą nowe siły, ale ich działanie nabierze pokoju, umiaru, bo zrozumieją, że choć działać trzeba, to jednak jakiś kres życia i świata i tak nadejdzie.

Przed paruzją nastąpi okres próby, prześladowania Kościoła, eskalacji bezbożności i pojawienia się antychrysta, rozumianego jako osoba indywidualna lub społeczność. Ponowne przyjście Chrystusa poprzedzą katastrofy. Jednak już dziś katastrofą jest życie bez Chrystusa.

Uroczystość Chrystusa Króla Kościół katolicki obchodzi w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, która w tym roku przypada 21 listopada. Sensem tego święta odnowa świata w Chrystusie. Chodzi też o zrozumienie królewskiej misji Jezusa, która wyraża się w służbie oraz w ofierze za innych.

Tylko w Bogu jest nasze zbawienie, tylko On daje swojemu ludowi ocalenie. Jedynie On może w cudowny sposób przywrócić wzrok naszej duszy i wyprowadzić nas z ciemności grzechu oraz sprawić, że nie będziemy oślepieni pragnieniem zajęcia miejsca Boga, ale będziemy postępować w świetle Jego nauki.

Susan Justice czuła się jak zmięty kawałek papieru. Trauma po aborcji była tak silna, że Susan nie potrafiła normalnie żyć. Wtedy spotkała w swoim życiu Chrystusa, stała się osobą wierzącą. „Nie ma grzechu, którego Jezus nie mógłby przebaczyć, jeśli żałujemy”. Publikujemy świadectwo Susan.

Czy Bóg nie jest zbyt zaborczy? Czy naprawdę powinniśmy Mu oddać wszystko? Tak. Ponieważ tylko wtedy możemy mieć wszystko, gdy miłość do Niego będzie na pierwszym miejscu. Oddając Bogu wszystko, dobrze więc inwestujemy, ponieważ On nie pozwoli nigdy prześcignąć się w miłości.

Co zrobić, by nie zapomnieć o najważniejszych przykazaniach? Pomagają nam w tym krzyż i różaniec. I choć październik dobiega końca warto po proste narzędzie modlitwy, jakim jest różaniec, sięgać często, umacniając poprzez niego miłość do Boga i do bliźniego.

Można odnieść wrażenie, że dziś chcemy budować Kościół przede wszystkim dyskutując ze sobą, organizując kolejne spotkania, narady, ankiety. A Kościół rodzi się na modlitwie. Jest najpierw sakramentem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem, a dopiero potem jedności międzyludzkiej. Ta kolejność ma znaczenie.

W jednym z klasztorów mnisi, aby wejść do jadalni, musieli przechodzić przez „ciasne drzwi”. Każdy, kto z powodu nadmiernej tuszy nie mógł przejść, pozostawał bez posiłku. O podobnych drzwiach, tym razem do nieba, mówi nam Jezus, ale aby przez nie przejść, musimy odtłuścić nie nasze ciała, tylko nasze dusze.

Tak łatwo jest nie przyznać się do przyjaźni z Jezusem. Udaję, że Go nie znam, albo też mówię: „Owszem, znamy się, ale to tylko znajomy, dawno się nie widzieliśmy. I żeby było jasne, nie we wszystkim się z nim zgadzam”. A On zaprasza mnie co najmniej raz w tygodniu na wspólny posiłek…

„Wczorajszy wieczór należał do najpotężniejszych w moim kapłaństwie” – napisał na Twitterze ks. Michael Duffy. Był on jednym z kapłanów niosących Najświętszy Sakrament ulicami Nowego Jorku podczas procesji, która odbyła się 12 października. „Wiele serc zostało dotkniętych. Moje także” – dodał.

Zadane Jezusowi pytanie było bardzo głębokie: „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne”. Tamten człowiek pyta o sprawy kluczowe: o życie moralne i to nie po to, by zdobyć lepsze samopoczucie, lecz by osiągnąć życie wieczne. Mimo że miał wiele bogactw, myślał o celu ostatecznym.

Czy potrafimy otwierać się na Bożą obecność w naszym życiu, ciągle nas przemieniającą? Niekiedy wydaje się nam, że Bóg zbyt mocno nas doświadcza, a w rzeczywistości to my nie pozwalamy Mu działać i chcemy wiele spraw rozwiązywać we własnym zakresie. Zachowujemy się wtedy jak mieszkańcy miast z dzisiejszej Ewangelii.

Wiara polega na dotrzymaniu Jezusowi kroku, na nadążaniu za Jezusem, wypełnianiu Jego poleceń. Apostołowie osobiście poczuli się dotknięci nieprzyjęciem Jezusa w miasteczku samarytańskim. I nas zapewne irytuje brak gościnności wobec Jezusa. A tym bardziej wrogość.

Pismo Święte uczy nas, że wiara rodzi się ze słuchania. Jednak dzisiejsza lektura Ewangelii daje nam życiodajną przestrogę: „uważajcie, jak słuchacie”. Czyżby więc samo słuchanie nie wystarczyło, aby posiąść łaskę i dar wiary?

Jezus nie tyle wskazuje na konieczność degradowania kogoś, kto się wywyższa, ile raczej pokazuje, że pierwszeństwo w społeczności oznacza de facto służbę tej społeczności. Im wyższą ma ktoś pozycję w hierarchii społecznej, także w hierarchii kościelnej, tym bardziej winien być oddany w służbę wspólnocie.

Spróbujmy w świetle czytanej dzisiaj Ewangelii z wdzięcznością i bardziej pozytywnie spojrzeć na naszą przeszłość jako na przestrzeń, w której doświadczyliśmy Bożego miłosierdzia, mimo że na nie absolutnie nie zasłużyliśmy. My także jesteśmy zaproszeni, aby z entuzjazmem towarzyszyć Jezusowi.

„To jest historia z gatunku tych, które na początku podnoszą ciśnienie, ale na koniec pozostawiają nas w smutku” – stwierdza Marcin Wikło (wPolityce.pl), który opisał sprawę restauracji „Plan B” w Münster w Niemczech. Przytacza też tłumaczenie właścicieli, którzy nie zamierzają zdjąć obrazów.

W naszym życiu trwałego fundamentu, innego niż z Chrystus, nie ma. Nie mogę go stworzyć i nie muszę tego robić. Wystarczy dotrzeć do Chrystusa, który już w moim życiu jest, tylko że pod warstwą piasku i gliny. To moja ignorancja, moje słabości, ślady grzechu pierworodnego i grzechów uczynkowych.

Kiedy czujemy, że czasy, w których przyszło nam żyć, są naprawdę trudne, warto przypomnieć sobie słowa krótkiej modlitwy, która może zmienić wiele: „Jezu, Ty się tym zajmij!”. Ten akt zawierzenia został podyktowany włoskiemu o. Dolindo Ruotolo podczas objawienia prywatnego.

W każdym powołaniu istotny jest ów moment zwrócenia się Chrystusa osobiście do człowieka. Kiedy słucham Go w tłumie, mogę próbować ukryć się wśród innych. Ale kiedy mówi już tylko do mnie, po imieniu, nie ucieknę. Muszę podjąć decyzję. Nie można tylko posłuchać i wzruszyć ramionami.

Osoba głodna nie prosi o wykwintne czy drogie jedzenie, lecz o chleb. Stąd Jezus objawia się właśnie jako chleb życia. Papież Franciszek mówił o tym w rozważaniu na Anioł Pański. Podkreślił, że „bez Jezusa nie tyle żyjemy, ile wegetujemy”.

„Nie troszczmy się jedynie o chleb materialny, zaspakajający nasz głód, ale przyjmijmy Jezusa jako chleb życia i, począwszy od naszej przyjaźni z Nim, uczmy się kochać siebie nawzajem. Bezinteresownie i bez kalkulacji” – zachęcił papież w rozważaniu poprzedzającym niedzielną modlitwę „Anioł Pański”.

Po raz pierwszy obchodzimy dziś w całym Kościele wspomnienie świętych przyjaciół Jezusa – Marty, Marii i Łazarza. Wcześniej 29 lipca wspominano jedynie św. Martę. Obecnie ten dzień podkreśla niezwykłą rolę przyjaźni.

Każdy z nas jest cząstką Królestwa Bożego. Czy i mi nie zdarza się przysnąć? Gdy słabnie we mnie miłość do Boga, łatwo zaczynam lekceważyć, a potem nawet nie zauważać małych grzechów, małych uchybień miłości, które stopniowo przekształcają się w wady. To się nazywa letniość.

Nie znamy pełnej historii Marii z Magdali, ale faktem najistotniejszym jest to, że Chrystus stał się miłością jej życia. Jego miłość uwolniła ją od zła, od winy, przywróciła godność, poczucie wartości. Nadała jej życiu kierunek.

Wokół Jezusa gromadziły się tłumy. Motywacje kierujące poszczególnymi osobami były różne. Niektórych przyprowadzała ciekawość, innych chęć pochwycenia Jezusa na błędnych interpretacjach prawa, a jeszcze innych wiara. Tak samo jest i dziś, choć akcenty inaczej się rozkładają.

Odważne przybliżenie się do Jezusa pozwala nam samym stanąć w prawdzie. Każdy potrzebuje Jego uzdrowienia. Paradoksalnie najbardziej ci, którzy zaprzeczają tej potrzebie. Proces uzdrowienia z najcięższej choroby, jaką jest grzech, następuje przez otwarcie się na Jezusa.

Brak powołań do kapłaństwa i życia zakonnego jest jakimś symptomem społeczeństwa ubogiego w sferze duchowej i zagubionego, mimo dobrobytu materialnego, który w dalszej perspektywie, jeśli nie łączy się z zabieganiem o prawdziwe wartości, nie prowadzi do szczęścia, a jedynie do zniechęcenia i rozczarowań.

Dla niektórych Jezus to tylko człowiek lub tylko Bóg. Są tacy, którzy twierdzą, że jest rewolucjonistą, a inni utrzymują, że jest postacią wymyśloną. Jezus z Nazaretu jednych fascynuje, pociąga stylem życia, innych oburza, bulwersuje. Jedno jest oczywiste. Nie można obok Jezusa Chrystusa przejść obojętnie.

„Jezus utożsamia się z każdym człowiekiem, a szczególnie z tym najbardziej bezbronnym, jeszcze nienarodzonym” – mówił bp Jan Wątroba podczas „Dnia Świętości Małżeństw i Rodzin”. Częścią obchodów był „Marsz dla Życia i Rodziny”.

„Aby być uczniami Jezusa, nie wystarczy wierzyć, że Bóg istnieje – trzeba zaangażować się razem z Nim. Nie wystarczy wiedzieć, że Bóg istnieje, trzeba jeszcze wznieść głos wraz z Nim, wołać do Niego” – powiedział Ojciec Święty w rozważaniu przed niedzielną modlitwą „Anioł Pański”.

Uniwersalną wizję chrześcijaństwa, którą w Ewangelii otrzymali apostołowie i my przyjmujemy dziś do naszych serc. Ona rozpala w nas na nowo wiarę, nadzieję i miłość. Z takim obrazem Boga i wizją chrześcijaństwa po prostu… chce się żyć i entuzjastycznie po chrześcijańsku działać.

Pan Jezus odczuwa emocje jak każdy człowiek, ale one Nim nie kierują. W Jego doskonałym człowieczeństwie uczucia są w harmonii z rozumem i wolą. W świątyni ogarnia Go gniew, który jest właściwą reakcją na zgorszenie i popycha do działania. Gniew Jezusa jest jasnym znakiem wyrażającym potępienie określonych zachowań.

Nie można traktować Boga jak skarbonki, polisy ubezpieczeniowej, dobrej lokaty na przyszłość. Taka gra z Kimś, kto jest miłością, byłaby naszą kompromitacją. Opuszczam wszystko, bo kocham, to jedyna uczciwa motywacja. Czyste intencje pozwalają nam jednak odkryć, jak nieproporcjonalnie więcej otrzymujemy niż daliśmy.

Uczniowie jedli śniadanie w milczeniu. Nie potrzebowali nic mówić, szczęśliwi, że po prostu są z Jezusem. W czasie Mszy staramy się angażować. Ale najważniejsze jest być świadomym, że oto teraz jestem z Nim, który staje się obecny pośród nas i pozwala nam być ponownie świadkami Jego ofiary.

Przeżywasz trudny czas? Wątpisz, że dasz radę poradzić sobie z problemami? Nie masz siły na zmianę i walkę? Posłuchaj piosenki „Wstań i idź” i przypomnij sobie, że to Jezus jest pomocą i siłą! „Wstań i idź. Napełniam cię mocą. Wstań i idź. Twoja słabość to siła. Wstań i idź. Jesteś już zdrowy. Wstań i idź. Jestem przy tobie”.

Często zdarza się nam, że prosząc, od razu proponujemy Bogu, w jaki sposób i kiedy ma zainterweniować. Jezus zapewnił, że Ojciec wysłucha naszych modlitw, ale nie powiedział, że dokona się to dokładnie tak, jak my byśmy tego chcieli. W rzeczywistości Bóg wie lepiej od nas, czego nam naprawdę potrzeba i w jaki sposób ma nam pomóc.

Dobry nauczyciel dostosowuje przekaz wiedzy do etapu rozwoju uczniów. Nie inaczej jest w szkole Ewangelii. Trzyletni okres przebywania Jezusa z uczniami przedłużony jest o kolejne lata, w których zadanie nauczyciela kontynuuje Duch Święty.

Jezus, dobry pasterz, wie wszystko o swoich owcach. To jest bardzo pocieszające dla nas, którzy niekiedy nie bardzo potrafimy dostrzec racje naszych decyzji, wyborów, postanowień. Co więcej, nie bardzo wiemy, jak mamy pomóc samym sobie, aby nasze życie było inne, radośniejsze, pełniejsze entuzjazmu, głębszej ufności.

„Nie możemy być dobrymi chrześcijanami, jeżeli nie trwamy w Jezusie. Z Nim zaś możemy wszystko” – powiedział papież przed Regina Coeli. W rozważaniu nawiązał do Ewangelii, w której Jezus przedstawia się jako krzew winny, z którego latorośle czerpią życie. Ten obraz pokazuje, że jesteśmy wszczepieni w Chrystusa i to On pozostaje źródłem naszego istnienia.

Jedność z Jezusem przynosi wiele owoców w życiu, ale niestety jest utracalna. Dlatego wszystko, co służy utrwalaniu tej więzi, jest czymś cennym, wszystko zaś, co tę więź osłabia – jest groźne i niebezpieczne.

Droga, to coś co łączy, pozwala iść wygodnie, bezpiecznie i we właściwym kierunku. Jezus jest drogą jedyną. Nie ma wyboru, jak w aplikacjach nawigacyjnych, trasy najkrótszej, najszybszej czy najbardziej ekologicznej (ostatni wynalazek google). Droga jest tylko jedna.

Dobra Nowina polega na przekonywaniu nas, że Jezus Chrystus nie przychodzi, aby kogokolwiek potępić. Podstaw ku temu miałby oczywiście wiele. Potępienie oczywiście jest możliwe. Bywa jednak tak, że my próbujemy być Bogiem i wyręczamy Go w osądzaniu.

Manna była pokarmem zesłanym Izraelitom przez Boga podczas wędrówki przez pustynię. My też idziemy przez różnego rodzaju pustynie. Potrzebujemy pokarmu na drogę, by te pustynie nas nie wykończyły. Potrzebujemy Chleba, który podtrzyma w nas Boże życie.

Jezus nie jest instancją odwoławczą w naszych ziemskich sprawach. Nie jest naszym rozjemcą i mediatorem. Jest Mistrzem. Zbawicielem. Synem Bożym. Właśnie tej wiary zabrakło tym, którzy szukali Jezusa, ale nie myśleli o wieczności a jedynie o chlebie.

Apostołowie mają być świadkami Jezusa nie po to, by szerzyć pamięć o dokonaniach Mistrza, tak jak się kultywuje pamięć o wielkich historycznych postaciach. Imię Jezusa ma być głoszone dla nawracania i odpuszczania grzechów.

Doświadczenie spotkania z Jezusem – w Słowie, Eucharystii i wspólnocie wiary – ma nas przemienić, abyśmy z pałającymi sercami wrócili do domów, miejsc pracy, nauki i odpoczynku, a także aktywności internetowej, świadcząc wszędzie tam, że Pan rzeczywiście zmartwychwstał.

„On żyje, jest realnie obecny także w naszym życiu... Dzisiaj znowu staje przed każdym z nas i mówi: „Witajcie! Nie bójcie się”. Żyjący Jezus wychodzi nam naprzeciw, wlewa w nasze serca nadzieję i odwagę, daje nam siły do mierzenia się z wyzwaniami stojącymi przed każdym z nas” – pisze ks. dr Marek Panek.

Odsłania się niezwykły obraz Boga. Oto Bóg na kolanach przed człowiekiem, swoim stworzeniem. Bóg czyni siebie małym i słabym, po to zdobyć naszą miłość. Pierwszy zajmuje ostatnie miejsce. Wszechmogący przychodzi jak sługa, jak niewolnik.

Dla komentatorów Pisma Świętego gest Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy, gdy podawał On swoim uczniom kawałek chleba, był jednoznaczny: Pan Jezus, niczym troskliwy Rodzic, karmi swe pisklęta (uczniów), w gnieździe Kościoła, karmi szczególnym pokarmem: swoim Ciałem i swoją Krwią.

Reakcje na wskrzeszenie Łazarza ujawniły mechanizmy i podziały, które możemy dostrzec także we współczesnym świecie. Są tacy, którzy uwierzyli wtedy w Jezusa. Są ci, którzy donieśli o tym zdarzeniu faryzeuszom. Jest Sanhedryn. Są i szukający Jezusa.

Jezus nie przyszedł na ziemię, aby zabiegać o kompromisy za cenę rezygnacji z prawdy, dobra i zbawienia człowieka. Nie szukał poklasku tych, którym wydawało się, że wiedzą lepiej od samego Boga, jak świat powinien być urządzony. Pragnieniem serca Jezusa i sensem Jego misji było spełnienie woli Ojca.

Cuda prowadziły do wiary, ale Zbawiciel zdawał sobie sprawę z tego, że tylko największy z cudów może być znakiem na miarę zbawienia. Jedynie zmartwychwstanie, które przełamuje barierę śmierci, będzie z mocą świadczyło o dziełu, jakiego dokona.

Jezus przestrzega przed wiarą powierzchowną, nieprzekładającą się na codzienne życie. O żywą wiarę trzeba się stale troszczyć. Potrzeba jest tu modlitwa o stałe silną wiarę dla siebie i dla innych wierzących, bo dar wiary jest niestety utracalny, z powodu zaniedbań i grzechów.

Przykład Pana Jezusa uczy, że w obliczu zarzutów trzeba posługiwać się rozumem, argumentować, odsłonić absurdalność oskarżeń, wykazać błąd. Kiedy więc słyszymy jakieś złe słowo przeciwko wierze, nie wolno wpadać w panikę, ale spokojnie szukać odpowiedzi.

8 marca warto przybliżyć to, co w kobietach jest naprawdę piękne. Od wielu lat czynią to twórcy projektu o nazwie „Piękna”, który ma na celu uświadomienie każdej kobiecie, że jest wyjątkowa, cudowna i ukochana. Świadomość bycia ukochaną córką Boga ma moc przemiany życia, by wreszcie zacząć żyć po królewsku i w świętości.

Świat woła: „wszystko ci wolno”, a św. Paweł dodaje, „ale nie wszystko przynosi korzyść; ja niczemu nie oddam się w niewolę”. Najgorszą niewolą jest zniewolenie grzechem. Świadomość własnej grzeszności to ogromna łaska. Doskonale wiedzieli o tym święci i dlatego do tej świętości doszli. Czego można się od nich nauczyć?

„Kto się wywyższa, będzie poniżony”. W kim z nas nie drzemią geny próżności i pychy, aby nie przejąć się tymi słowami i aby się nimi nie zawstydzić. Pan Jezus wzywa nas więc do prawdziwej pokory, która polega na prawdzie, a cechuje się nie zwieszoną głową, ale radością, humorem, dystansem do siebie.

„Kiedy odejdę od kratki, obudzę w duszy mojej wielką wdzięczność ku Trójcy Świętej za ten cudowny i niepojęty cud miłosierdzia” – pisze w swoim „Dzienniczku” św. Faustyna. Czytając to, co napisała o sakramencie pokuty i pojednania, trudno nie pobiec do krat konfesjonału po ten ogromny dar łaski!

Dzisiejsza Ewangelia stanowi zachętę do głębszego spojrzenia na nasze podejście do Pokarmu, który Jezus pozostawił jako szczególny skarb dla całego rodzaju ludzkiego. Bez niego nie będziemy mogli postępować na drodze życia duchowego.

Moja książka to nie tylko próba przybliżenia Czytelnikowi treści dobrej nowiny w świetle najnowszych odkryć biblistyki, ale także szukanie odpowiedzi na pytanie, jak żyć nią na co dzień – powiedział ks. Mariusz Rosik. W rozmowie z Opoką opowiedział o książce „Jezus Galilejczyk. Lew z pokolenia Judy”.

„Panie, Ty leczysz złamanych na duchu...” – zabrzmiał refren psalmu. I przyszła myśl: Jezus chce być obecny przez sakramenty, ale… ludzie Go ograniczają. Ile padło próśb o spowiedź, sakrament namaszczenia chorych, czy Komunię św. w tym trudnym czasie? Ilu kapelanów jest dziś w szpitalach? Jezus potrzebuje swoich szafarzy!

Po tysiącach lat od początku życia na Ziemi z całym naszym potencjałem, myślą i nauką doszliśmy do punktu, w którym próbujemy zrekonstruować pierwsze chwile po narodzinach wszechświata. Wysyłamy kosmiczne sondy, budujemy coraz potężniejsze teleskopy, ale wciąż na odpowiedź czeka pytanie, kto dał temu początek?

Głoszenie nie jest zadaniem jedynie osób duchowych, ale także świeckich. To chrzest i bierzmowanie stanowią fundament więzi z Jezusem, a to z niej wypływa obowiązek przekazywania prawdy Ewangelii. Jest to obowiązek rodziców wobec dzieci, ale także internautów wobec innych użytkowników sieci.

Z niewiadomych względów Pan pozwala demonom wejść w świnie, a te pędzą i topią się w jeziorze. Cena za uwolnienie owego człowieka wzrasta i świadkowie wydarzenia, którzy ponieśli straty nie są już zainteresowani Jezusem. Proszą, aby odszedł z ich stron.

Kościół ma stawiać na świeczniku jedyne światło, które ma, czyli Jezusa. Jeśli jednak chowamy światło Jezusa pod korcem poprawności politycznej czy z obawy o zarzuty nietolerancji, tracimy jako chrześcijanie rację bytu. Kościół staje się agendą ONZ lub ośrodkiem jednoczenia religii.

Trzy czwarte świata nie wierzy w Jezusa albo w ogóle Go nie zna. To nie jest żniwo wielkie, to żniwo ogromne! A robotników coraz mniej, bo żyjemy w czasach ogromnego kryzysu powołań, gdy ziarna Jezusowego „Pójdź za Mną” padają często na beton lub między ciernie.

Każdego dnia Pan Jezus nas przywołuje. Owszem jesteśmy już w Jego rodzinie i On nas z niej nigdy nie wyrzuci. Ale chce, abyśmy nieustannie potwierdzali nasze pragnienie bycia Jego uczniami. Każdego dnia trzeba podejść do Niego. Każdego dnia ma dla nas misję.

Spotkanie z Jezusem, który mówi nam o Ojcu, pozwala nam poznać Jego miłość. A wtedy także w nas spontanicznie rodzi się pragnienie, by przekazać ją ludziom, których kochamy – mówił papież Franciszek w rozważaniu poprzedzającym modlitwę „Anioł Pański”.

Kiedy człowiek patrzy na mieszkanie swego wnętrza, zaczyna dostrzegać wiele brudu i pyta Jezusa: Nauczycielu, czy Ty naprawdę chcesz mieszkać w takim mieszkaniu jak moja dusza? A Jezus odpowiada: tak, chcę przebywać u ciebie, chcę pomóc posprzątać i uporządkować twoje życie.

Po popełnieniu grzechu wydaje się nam, że już na zawsze pozostaniemy „trędowaci”. Szatan tylko na to czeka, żebyśmy sami siebie karali i pozostawali na wygnaniu, z dala od Boga i ludzi. Od poczucia ubrudzenia grzechem silniejsze powinno być pragnienie oczyszczenia.

Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas do tego, abyśmy troszczyli się o takie nastawienie naszego ducha i o taką wiarę, które pozwalają odczuwać obecność Jezusa w każdej sytuacji życiowej, zwłaszcza wtedy, kiedy przeżywamy różnego rodzaju trudności.

Czas Bożego Narodzenia nie jest tylko po to, aby się powzruszać przy stajence i pośpiewać kolędy (choć to ważne i piękne). Ale ostatecznie chodzi o nawrócenie, o odkrycie Jezusa na nowo w swoim życiu. Ile razy już słyszałem to wezwanie?

Spróbujmy na podstawie dzisiejszej Ewangelii odpowiedzieć na dwa pytania: dlaczego rodzinę Jezusa, Maryi i Józefa nazywamy świętą? I co z ich życia może zaczerpnąć zwykła rodzina chrześcijańska, by kroczyć drogami świętości?

Św. Łukasz dostarcza nam biblijnych argumentów pro-life. Widać je m.in. podczas nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję. Jan rozradował się pod sercem Elżbiety. Wręcz podskoczył i zatańczył. Obie matki mają świadomość, że noszą w swoich łonach synów, a nie „zlepki komórek”.

Nadzieje Izraela spełniły się w Chrystusie. On dziedziczy po swoich przodkach zarówno to, co w ich dziejach było królewskie i szlachetne, jak i to, co było małe, grzeszne, głupie czy podłe. Bierze to wszystko na siebie, aby uleczyć ludzką naturę.

„Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Są takie momenty, kiedy papież w czasie spotkań z młodzieżą pyta o gotowość pójścia za Jezusem. Wtedy wielu młodych ludzi publicznie wyraża taką wolę. Niestety, statystyki tego nie potwierdzają, powołań nie przybywa. Dlaczego?

„Kontemplując obraz Naszej Matki, prośmy Boga, aby dał nam trochę ze stylu, który Go charakteryzuje” – mówił Franciszek podczas Mszy we wspomnienie Maryi z Guadalupe. Papież podkreślił znaczenie trzech słów: obfitość, błogosławieństwo i dar.

Jan Chrzciciel od początku swojej misji jest świadomy, kim jest i jakie jest jego zadanie. Ma zgodnie z zapowiedzią proroków przygotować ludzkie serca na przyjście Mesjasza. Jan wie też, kim nie jest. Ma świadomość, że nie jest Mesjaszem...

Miłość to drobiazgi jak zapukanie do drzwi sąsiada z tym pytaniem: czy wszystko w porządku, jak jedna zwykła rodzina: ona, on i dziecko, jak przyklęk prostych pasterzy w środku nocy – powiedział bp Adrian Galbas SAC ostatniego dnia rekolekcji na antenie TVP 3.

Połowa Adwentu za nami. Czy jednak koronawirus, szczepionki i inne sprawy, nie zepchnęły czasu radosnego oczekiwania w cień? Na czym bardziej skupiają się dziś wierzący? Czy bardziej czekają na „powrót do normalności” po pandemii, czy na normalność z perspektywy nieba?

W nauczaniu Jezusa słyszymy nieraz twarde upomnienie czy ostrzeżenie przed grzechem. To nie jest miękki nauczyciel, któremu uczniowie wchodzą na głowę. To nauczyciel, który może wymagać wiele, bo uczniowie wiedzą, że ich rozumie i kocha, a jeśli wymaga, to tylko dla ich dobra.

Cóż takiego jest w prostaczkach – możemy zapytać – że widzą dalej i więcej niż mądrzy i roztropni? Z pewnością poczucie ich własnej niedoskonałości i niewystarczalności, które otwiera ich na Boga. Mądrzy i wielcy, przeciwnie, są jak naczynia wypełnione po brzegi.

Chrześcijaństwo to pascha – przejście. Musisz przejść przez morze łez, ocean rozpaczy, rzekę beznadziei, dolinę śmierci. Przez sam środek i z podniesioną głową. Bóg nie pozwoli ci zginąć. On jest twoim wybawicielem. Patrz na Niego. Nie pytaj, jak cię uratuje, tylko ufaj.

Nie my wymyśliliśmy Kościół i nie my Go zakładaliśmy. I nie my daliśmy się ukrzyżować również za jego, Kościoła, grzechy. Kościół jest naszą współczesnością z Jezusem, innej nie ma – przypomina ks. prof. Jerzy Szymik, teolog, poeta, publicysta, pracownik naukowy Wydziału Teologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Boga niczym nie przekupimy i żaden dar nie będzie wystarczający, aby odwdzięczyć Mu się za wszystko, co od Niego otrzymaliśmy. Tylko zawierzając Mu siebie, darując otrzymane od Niego życie, poświęcając Mu się bezgranicznie odpowiadamy na dar Jego miłości.

Bardzo potrzebujemy Jezusa, wiary w Niego, bo Jego łaska uzdalnia nas do miłości wobec „braci najmniejszych”, na podstawie której to miłości będziemy sądzeni. Aby osiągnąć zbawienie, potrzebne są czyny miłości, będące owocem wiary oraz dobrze uformowanego sumienia.

Łzy są przejmującym obrazem smutku Jezusa. Ten, kto kocha, ten zna smak łez. Łzy Jezusa są także prorockim znakiem, który ma wstrząsnąć jego świadkami. Pobudzić do refleksji, skruszyć serce. Ludzka pycha powoduje nieraz zamknięcie serca na dar łaski, na dar obecności. I wtedy Bóg płacze.

Jezus powiedział do Zacheusza: „Zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Świętym nie zostaje się uciekając na drzewo, by z ukrycia przyglądać się Jezusowi. Aby zostać świętym, trzeba zejść z drzewa, zejść z pozycji obserwatora i wprowadzić Jezusa do swojego domu.

Słowa Pana Jezusa odnoszą się do końca czasów, ale także do życia każdego człowieka. Kiedy zbytnio przywiązujemy się do dóbr materialnych, gdy zbytnio polegamy na innych ludziach czy na własnych możliwościach, możemy stracić świadomość, że podstawą naszego istnienia jest Bóg.

Często myślimy sobie: „Już tyle nagrzeszyłem, tyle razy zawiodłem, oszukałem Boga, że musi mnie mieć już dość, nie jestem godny o nic Go już prosić”. Odpowiedź Boga: „Jesteś moją bezcenną owieczką. Gdzie jesteś? Daj się odnaleźć”.

W uroczystość Wszystkich Świętych Kościół przekazuje nam Ewangelię, w której Jezus ogłasza osiem błogosławieństw. Jezusowe błogosławieństwa to droga życia i świętości. Słowa naszego Pana są jak tlen w dusznym czasie epidemii i w agresywnym okresie protestów przeciw prawu do życia dzieci nienarodzonych.

Zadaniem Kościoła jest umożliwianie ludziom dotknięcia Jezusa. Najpełniej misja ta realizuje się w Eucharystii. Odkrycie mocy Jezusa sprawia, że mamy wewnętrzną potrzebę podzielenia się Nim ze światem. Tego skarbu nie można zachować dla siebie.

Swoimi prywatnymi wyobrażeniami Jezusa nie możemy tłumaczyć zła i grzechu. To szatan jest w tym mistrzem, by grzech przedstawić w tak atrakcyjny sposób, żeby wszyscy myśleli, że to jest największe dobro - podkreśla o. Jędrzej Rafał Róg OFM.

Dziś często mamy do czynienia z reglamentowanym miłosierdziem. Wielu się na nie powołuje, ale jedynie w sprzyjających sobie okolicznościach. Miłosierdzie Jezusa jest nielimitowane i zarazem nieograniczone. Ofiarowane jest nam wszystkim, tylko, a zarazem aż, za cenę odwrócenia się od zła.

Nie należy doszukiwać się bezpośredniej zależności między winą a nieszczęściem. Pojmowanie Boga jako tego, który reaguje natychmiast jako surowy sędzia i wymierza kary w zależności od wielkości popełnionego zła, jest mocnym uproszczeniem.

Polemika z faryzeuszami była formą walki Jezusa o ich zbawienie. Miłość nie zawsze oznacza mówienie tylko i wyłącznie rzeczy miłych i przyjemnych. Miłość idzie w parze z prawdą. Czasem konieczne jest ostrzeżenie przed złem, które przybiera formę „biada”.

Do stanięcia przed Bogiem bez makijażu i do odważnego zaniesienia Jezusowi naszej historii życia naznaczonej bólem, upadkami i grzechem zachęcał Papież Franciszek w rozważaniu na Anioł Pański.

Pozdrawiając w czasie audiencji środowej Polaków, Papież przypomniał o przypadającym 6 sierpnia święcie Przemienienia Pańskiego. W tym kontekście zachęcił do słuchania Jezusa.

Papież Franciszek zainicjował cykl katechez, które, jak stwierdził, mają pomóc rodzinie ludzkiej w uzdrowieniu świata, cierpiącego na poważne choroby. Punktem wyjścia do refleksji stał się trudny czas pandemii, która „nadal powoduje głębokie rany, obnażając nasze słabości”.

O Jezusie, który wychowuje swoich uczniów do logiki Boga, czyli brania odpowiedzialności za drugiego mówił Papież Franciszek w rozważaniu przed „Anioł Pański”.

Ojciec Święty zauważył, że działanie uczniów Jezusa nie powinno być skierowane na zlikwidowanie złych, ale na ich zbawienie. A na tej drodze potrzeba dużo cierpliwości.

Utwór „Jezus najwyższe imię” wykonany podczas koncertu „Santo Subito - Prorok naszych czasów” w maju 2020 roku. Poza kanałem YouTube, wydarzenie było równocześnie nadawane w TVP1 oraz w Programie 1 Polskiego Radia.

«Latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie», J 15, 1-8. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

- W czasie pandemii chodzi o oczyszczenie Kościoła „z nas samych” i o przywrócenie go Panu Jezusowi – mówi abp Grzegorz Ryś w rozmowie z KAI. Dodaje, że Pan Bóg już wyprowadza dobro ze zła jakie nas otacza. I ważne jest, żebyśmy tego dobra nie przegapili, nie zmarnowali.

Patriarcha podkreśla, że „to Triduum odarte ze wszystkiego co zewnętrzne i skoncentrowane na wierze w Jezusa i w moc Jego zmartwychwstania”.

Przewodniczący episkopatu USA apeluje o modlitwę do Najświętszego Serca Pana Jezusa w intencji ustania pandemii koronawirusa. On sam odmówi ją w Wielki Piątek.

Może dziś, w czasie epidemii, warto popatrzeć poprzez próbę, przez którą przechodzili przyjaciele Jezusa z Betanii i „mocno trzymać się wiary i wierzyć, że wszystko zakończy się dobrze” - powiedział dziś w Krakowie-Łagiewnikach ks. prof. dr hab. Tadeusz Panuś, proboszcz parafii św. Anny w Krakowie.

Niedziela Palmowa otwiera Wielki Tydzień. Liturgia prowadzi nas śladami Jezusa, poczynając od uroczystego wjazdu do Jerozolimy, gdzie witały Go wiwatujące tłumy, przez mękę, śmierć krzyżową, aż do poranka Zmartwychwstania.

W dramacie pandemii Jezus mówi do każdego z nas: Odwagi: otwórz swoje serce na moją miłość. Poczujesz pocieszenie Boga, który cię podtrzymuje - przekonywał papież Franciszek w homilii podczas Mszy św., jaką odprawił w Niedzielę Palmową przy ołtarzu Katedry w bazylice św. Piotra w Watykanie.

„Obecna epidemia budzi strach, gdyż wielu ludzi boi się wiary. Tymczasem Jan Paweł II wierzył z przekonaniem, a wiara rozświetlała drogę jego życia. Dzięki temu zamieniał krzyż i cierpienie w okazję do miłości”.

Franciszek modlił się za ludzi pracujących w mediach, którzy pomagają ludziom przetrwać ten trudny czas zamknięcia. W homilii mówił o tożsamości chrześcijańskiej.

- Z czego chcecie wyjść za półtora tygodnia? Co chcecie zostawić? Z czego dacie się Bogu w Jezusie wyprowadzić? Z czego dacie się wskrzesić? Z czego dacie się wyzwolić? - pytał dziś abp Grzegorz Ryś podczas porannej Eucharystii.

Nie jesteśmy sami - powiedział biskup tarnowski Andrzej Jeż podczas Mszy św. w tarnowskiej katedrze.

W czasach, które są czasami trudnymi, kiedy doświadczamy rozmaitego cierpienia, choroby, bólu czy śmierci najbliższych – nadzieja bierze się z tego, że trzymamy się blisko Pasterza - powiedział abp Grzegorz Ryś.

O działaniu szatana, który chce zniszczyć człowieka używając różnych pokus mówił Papież w homilii podczas Mszy w Domu św. Marty. Modlił się za wszystkich dotkniętych koronawirusem, a także za więźniów, aby Pan ich wspierał i pocieszał w trudnych chwilach.

Chrystus obecny jest tam, gdzie uczniowie wypełniają swoją misję, a nie są więźniami swojej małej owczarni. To zadanie powierzone ludziom, którzy doświadczają swej kruchości jest możliwe do wypełnienia tylko dzięki temu, że Jezus zapewnia ich, że będzie z nimi aż do końca czasów.

Franciszek przestrzegł Kościół przed odrzucaniem drogi Jezusa. Jeżeli bowiem tak się dzieje, to zaczyna on błądzić i staje się światowy.

„Jan Chrzciciel i sam Jezus wybrali drogę upokorzeń. Nie bójmy się upokorzeń, prośmy o nie Pana Boga, abyśmy stali się pokorni i lepiej naśladowali Jezusa” – mówił Papież podczas porannej Eucharystii w swej watykańskiej rezydencji.

– Kiedy dzisiaj rozpoczynamy Nowy 2020 Rok, niech wspólne ze św. Faustyną rozważanie duchowego piękna NMP prowadzi nas do nieustannego wielbienia Boga Ojca – mówił metropolita krakowski podczas noworocznej Mszy św. w kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Jezus jest źródłem mocy i światła dla człowieka. Zanieście Go tym, którzy Go jeszcze nie spotkali – zaapelował do przyszłych misjonarzy bp Jerzy Mazur.

O zaproszeniu, które kieruje do nas Jezus, aby się z Nim spotkać i o możliwości odrzucenia Go mówił Papież w homilii na Mszy w Domu św. Marty, komentując fragment Ewangelii św. Łukasza o tych, którzy nie przyjęli zaproszenia na ucztę.

Każdy z nas ma misję, każdy z nas jest misją na tym świecie - podkreślił Franciszek podczas Mszy św. w watykańskiej Bazylice św. Piotra.

W krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach w czwartek rano sprawowano Eucharystię w int. abp. seniora Damiana Zimonia. W homilii bp Grzegorz Olszowski zwrócił uwagę, że arcybiskup senior zawsze w sprawach pasterskich pokładał ufność w Bogu.

Hiszpańscy biskupi przestrzegają przed orientalnymi technikami i metodami medytacyjnymi oraz wschodnimi elementami w katolickiej duchowości.

– Człowiek może swoim stylem życia, sprawić, że słowa Pisma Świętego, które przywołuje staną się niewiarygodne – tłumaczył abp Kupny, dodając: – Co z tego, że będzie głośno i pięknie mówił, skoro jego życie będzie dalekie od tego, co wypowiadają usta?

„Spoglądając na nowy rok szkolny jesteśmy zaproszeni, aby iść śladami Jezusa i podjąć trud wychowania, to jest nasz obowiązek” – mówił bp Tadeusz Lityński na inauguracji roku szkolnego województwa lubuskiego we Wschowie.

Papież podkreślił, że „przylgnięcie do ognia miłości, który Jezus przyniósł na ziemię” wymaga „gotowości służenia bliźniemu”.

W misji Apostołów, poprzez których działy się znaki i cuda, dostrzegamy Kościół, który widzi ludzi będących w potrzebie, nie zamyka oczu i pragnie tworzyć dobre relacje, budować mosty przyjaźni i solidarności.

- Bądźcie świadkami Jezusa zmartwychwstałego stając się misjonarzami - czytamy w telegramie do młodych Kubańczyków.

Kim dla mnie jest dzisiaj Jezus? Co mnie z Nim łączy, czy jestem naprawdę Jego uczniem, czy uważam Go za najważniejszego? - pytał pielgrzymów biskup świdnicki.

Dziś papież Franciszek wspomina na Twitterze o prawdziwej radości.

Papieski wpis na Twitterze porusza dzisiaj bardzo istotną prawdę.

Hierarcha zwrócił uwagę zebranych na to, że Jezus w Ewangelii zachęca wszystkich, by karmili się Jego Ciałem i Krwią.

- Nie nauczono mnie w seminarium jak się wskrzesza umarłych. Nie umiem... Nie umiem uzdrawiać chorych. Jak ja mam czytać to Słowo? O czym to jest? Masz zanieść ludziom tylko to, co otrzymałeś od Boga. Nie to, co sam umiesz - mówił abp Ryś.

Dzisiejszy papieski wpis na Twitterze mówi o pokoju Jezusa.

Refleksji osnutej wokół modlitwy Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy oraz męki poświęcił Papież katechezę wygłoszoną w wigilię Triduum Paschalnego.

Nieszczęścia dzisiejszego świata biorą się z tego, że usuwa się wiarę w Boga z przestrzeni publicznej i z ludzkich sumień - abp Marek Jędraszewski.

Czas na wyjątkowy biblijny przewodnik, z którym można będzie wyruszyć w świat, który ożywia i odmładza duszę. W poniedziałek 1 kwietnia nakładem Bratniego Zewu ukaże się książka „Duchowe podróże z Ewangelistami” o. Piotra Gryźca.

Dzisiejszy wpis Franciszka na Twitterze odpowiada na bardzo ważne pytanie...

26 marca wspominamy Świętego Dobrego Łotra. Był on jednym z dwóch łotrów, którzy wisieli na krzyżach obok krzyża Jezusa. 26 marca to także Dzień Modlitw za Więźniów.

Od niedzieli w parafii pw. NMP z Lourdes w Krakowie trwa wydarzenie pod hasłem „Rekolekcje dla zrozpaczonych”. Prowadzi je znany kaznodzieja, o. Adam Szustak OP.

O wiodącej przez krzyż drodze uczniów Jezusa mówił Franciszek w rozważaniu przed południową modlitwą maryjną „Anioł Pański”.

- Jesteś moim Bohaterem i najlepszym Przyjacielem - śpiewa Małe TGD. To profesjonalny zespół dziecięcy wykonujący muzykę pop z chrześcijańskim przesłaniem.

- Wielu się nakręca, wielu wierzy w Kościół, który kreują nam media - rapuje ks. Jakub Bartczak w nowym teledysku. A z jakim Kościołem on się spotyka? Jak spotyka w nim Jezusa Miłosiernego? O tym dalej... w piosence.

To dziś! 21 grudnia, w dniu, w którym promienie słoneczne nie docierają na arktyczne koło podbiegunowe, w starym drewnianym kościele w Jakkmokk w Szwecji odbędzie się modlitwa ekumeniczna.

Papież Franciszek spotkał się z Międzynarodowym Kolegium del Gesù w Rzymie, w którym żyją młodzi jezuici przygotowujący się do kapłaństwa.

Papież w rozważaniu na Anioł Pański podkreślił, że „jeśli patrzymy na Boże Narodzenie tylko przez pryzmat konsumpcjonizmu i tego, co kupić, by wyprawić wspaniałe święta, to Jezus przyjdzie, ale my Go nie spotkamy”.

Żydowscy uczeni odkryli pierścień Piłata. Przy użyciu specjalnej technologii udało się odczytać wyryte na nim imię.

Co kryje się za Sercem Jezusa i do czego nas Ono prowadzi?

Około 90 młodych osób wzięło udział w spotkaniu z kard. Vincentem Nicholsem, podczas którego podjęto refleksję nad zakończonym niedawno synodem pod hasłem: „Młodzież, wiara i rozeznanie powołania”. Dyskusja odbyła się w pałacu arcybiskupim w Westminsterze.

Enzo Bianchi odwołał się do przykładu wspólnoty Bose, która gości młodych ludzi pytających, jak wiara może przeniknąć do ich życia: do codzienności, w ich miłosne historie, w ich życie zawodowe oraz społeczne.

Podczas XXVI Pielgrzymki Rodzin Archidiecezji Krakowskiej do Kalwarii Zebrzydowskiej abp Jędraszewski podkreślił, że ważna jest codzienna modlitwa rodziców i dzieci, uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. i lekcjach religii.

Kim dla ciebie jest Jezus? – to pytanie z Ewangelii św. Marka (8, 27-35) było dziś w centrum rozważania, które Papież wygłosił przed modlitwą „Anioł Pański”.

W homilii metropolita łódzki przywołał postać św. Maksymiliana Kolbego. Mówił, że „życie Maksymiliana jest życiem owocnym”.

Mówił o tym bp Damian Muskus OFM podczas Mszy św. w bazylice Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Papież Franciszek przypomniał na Twitterze o mocy Chrystusa Zmartwychwstałego.

O Tym, który jest "chlebem życia" mówił Franciszek w rozważaniu przed południową modlitwą maryjną.

Na troskę Jezusa o codzienne potrzeby człowieka zwrócił uwagę Papież w czasie rozważania przed modlitwą „Anioł Pański”.

To Jezus do mnie mówił, że oddał za mnie życie - mówił w środowy wieczór ppor. Karol Cierpica, były żołnierz w Afganistanie. Świadectwem swojego ocalenia dzielił się podczas kolejnego spotkania „Gość na Polach” organizowanego przez Papieskie Stowarzyszenie PKWP.

- Oddałem Panu Jezusowi swoje życie. Powiedziałem Mu "Panie Jezu, jesteś moim Panem i Zbawicielem. Kropka". Od tego momentu to życie przybrało niesamowitych kolorów, kształtu i rozpędu - mówi Andrzej Sobczyk, twórca m.in. księgarni gloria24.pl i wiceprezes Stowarzyszenia Rafael.

Od wczoraj do 22 kwietnia w romańskiej katedrze na zachodzie Niemiec potrwają tzw. Dni Świętej Tuniki.

Na czym polega skandal Jezusa? Czy Jezus był postacią historyczną? Jakie mamy dowody na to, że męka i śmierć Chrystusa miały miejsce? Czy istnieją dowody na Zmartwychwstanie?

„Kto chce poznać Jezusa musi zajrzeć do wnętrza krzyża, gdzie objawia się Jego chwała” – mówił Papież na Anioł Pański.

Bez narodzenia Jezusa obecne święta nie mają żadnego znaczenia – uważa madrycka młodzież. Młodzi Hiszpanie zawiesili na słynnej bramie Puerta de Alcalá duży plakat z Dzieciątkiem Jezus i napisem: Bóg się urodził. Radosnych świąt Bożego Narodzenia.

Właściwą treścią Adwentu jest uznanie i wypełnienie pustki w życiu oraz odrzucenie pychy, aby uczynić miejsce dla przychodzącego Jezusa – mówił Papież w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”.

Dzielcie się z innymi bezcenną mądrością, którą otrzymaliście, miłością Boga, która wypływa z Serca Jezusa – powiedział Papież do birmańskich katolików.

Dziś zaczyna się Kongres Nowej Ewangelizacji, a my przypominamy piękne słowa abp Rysia, przewodniczącego Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji, o tym, jak nasze gradacje tracą znaczenie, bo Jezus każdego widzi tak samo.

Refleksja ks. Piotra Pawlukiewicza nad bardzo ważną sprawą dotyczącą życia chrześcijanina. Czy Jezus jest... twój?

Nawiązując do orędzia Papieża Franciszka na Światowy Dzień Misyjny kard. Filoni podkreślił, że bez duchowości misja staje się działalnością społeczną zasługującą wprawdzie na uznanie, ale pozbawioną ducha.

- Matka Boża jest ciągle z nami, pochyla się i jest na ziemi, ale my mamy zamknięte serca - mówił Brat Elia

Papież nawiązał do świętowania uroczystości w narodowym Sanktuarium na Jasnej Górze.

Kiedy teraz w miesiącach letnich staramy się trochę odpocząć od tego, co męczy ciało, nie zapominajmy szukać prawdziwego odpoczynku w Panu Bogu – mówił Franciszek w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański.

Niech Jezus zamieszka z nami, a my z Nim - mówił Abp Henryk Hoser SAC na rozpoczęciu rekolekcji Jezus na Stadionie.

Spotkanie ewangelizacyjne "Jezus na Stadionie 2017" w Warszawie 1 lipca nawiązywać będzie do rocznicy 300-lecia koronacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

15 czerwca 2017 roku po raz ósmy, tradycyjnie w Boże Ciało, miasto Mysłowice stanie się na niespełna 24h nieformalną polską i europejską stolicą Współczesnej Muzyki Chrześcijan CCM. Otwarcie bram nastąpi o godz. 14:30.

W jednym z podręczników szkolnych dla liceów w Indiach Zachodnich, a wydanym przez wydawnictwo „Gujarat State School Board for school books”, Jezusa nazwano „diabłem”.

Ikonie Chrystusa należy się taka sama cześć jak znakowi Krzyża i księdze Ewangelii – powiedział w Bydgoszczy bp Michał Janocha, odwołując się do postanowień synodu w Konstantynopolu z 869 roku.

Kard. Stanisław Dziwisz przypomniał, że Jezus Chrystus zawsze towarzyszy nam na naszej drodze życia, tak jak stał się tajemniczym Towarzyszem drogi zniechęconych uczniów zmierzających do Emaus.

W każdej opowieści słychać Jego imię. Wspaniała opowieść o Bożym planie ratunkowym.

Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, który z wielką cierpliwością znosił ludzki ból. Nie obiecywał nam zaszczytów i sukcesów, tylko krzyż. - mówił Papież w czasie watykańskich uroczystości Niedzieli Palmowej.

„Nie chodzi o to, co wiesz o Jezusie z Nazaretu, ale o to, czy jesteś w Chrystusie” – mówił bp Grzegorz Ryś w czasie liturgii stacyjnej w kościele Matki Bożej Różańcowej w Krakowie.

Jego rodzice się rozwiedli. Emil pogubił się w życiu. Narkotyki, pornografia, ostre imprezy. I pewnego dnia zapaliła się lampka: może Bóg jednak jest?

Dzisiaj (6.01) ulicami Olsztyna przeszedł już czwarty kolorowy korowód na czele z królami - Melchiorem, Baltazarem i Kacprem.W tym roku pod hasłem ,,POKÓJ I DOBRO.Bądź dobry jak chleb".