Pani Maria Krasnodębska z domu Teramina pochodzi z terenów Polski, które obecnie należą do Białorusi. W 1940 roku wraz z najbliższymi została wywieziona na Syberię. Po długim czasie wojennej tułaczki poprzez Kazachstan, Teheran i Indie dotarła do Wielkiej Brytanii, podjęła pierwszą pracę i ukończyła rozpoczętą w Polsce edukację. W 1954 roku przeprowadziła się do Kanady, gdzie podjęła pracę w zawodzie pielęgniarki i założyła rodzinę. Obecnie wraz z mężem mieszka w Toronto.

Νίκος Φυλακτός – jest greckim kompozytorem, który urodził się, dorastał i ukończył studia muzyczne w Polsce. W wieku 28 lat po raz pierwszy i na dobre przyjechał do Grecji. Kultura oraz tradycje obu krajów kształtowały jego osobowość. Pan Nikos opowiada swoją historię dzieciństwa i młodości na emigracji w Polsce oraz o życiu w Grecji.

Franciszka Kozycz z domu Lichodziejewska – obecnie mieszka w domu im. Mikołaja Kopernika w Toronto. Jako nastolatka została wywieziona na Syberię. W Iraku wstąpiła do Wojska Polskiego. Podczas wojny pracowała jako kierowca ciężarówki, którą przewoziła między innymi żołnierzy, rannych w bitwie o Monte Cassino. Po wojnie zamieszkała w Wielkiej Brytanii, a następnie przeprowadzila się do Kanady.

Pani Aniela Lasek z domu Mikurenda urodziła się w Nowogródku. Jako dziecko została wywieziona do Kazachstanu, po długiej tułaczej podróży przez Pahlevi Teheran, Achwaz, Karaczi i Bombaj dotarła do Afryki, gdzie przebywała przez sześć lat. W 1948 roku wraz z innymi Polakami przybyła do Wielkiej Brytanii. Podjęła pracę i założyła rodzinę. W 1968 roku wraz z mężem i dziećmi wyjechała do Kanady, gdzie mieszka do dziś.

Pan Adam Witko – urodził się w województwie śląskim w Chorzowie w 1936 roku. Po wybuchu II wojny światowej wraz z mamą, chroniąc się przed wywózką na Syberię dotarł na Podkarpacie, a następnie na Śląsk. Chcąc przedostać się do Włoch, by spotkać swego ojca, jako 10-letnie dziecko trafił wraz z mamą do Niemiec, skąd został deportowany do więzienia w Czechach.

Józef Piechocki - pochodzi z Wielkopolski z miejscowości Smuszewo. Podczas II wojny światowej jako młody chłopiec został wywieziony do III Rzeszy Niemieckiej, gdzie wraz z innymi przymusowymi robotnikami pracował w gospodarstwach rolnych. Los sprawił, że nigdy już nie spotkał się ze swoimi rodzicami. Po zakończeniu wojny postanowił nie wracać do Polski, marzył o wyjeździe do Ameryki lub Australii. W 1948 roku jako dziewiętnastolatek przybył do Wielkiej Brytanii, obecnie mieszka w Londynie.

Aniela Zychowicz z domu Wawrzyńczyk urodziła się 13 listopada 1930 roku w osadzie Turna (obecnie Białoruś). W 1940 roku wraz z rodziną została wywieziona do Rosji. Następnie poprzez Uzbekistan dostała się do obozu polskiego w Indiach w Valivade, gdzie przebywała 5 lat. W 1948 roku przybyła do Anglii. Założyła rodzinę, wraz ze swoim mężem i dziećmi na kilka lat wyemigrowała do Kolumbii, prowadziła tam aktywną działalność na rzecz integracji Polonii. W Wielkiej Brytanii była mocno zaangażowana w harcerstwo, tworzenie szkoły polonijnej w Sheffield oraz działalność Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Londynie, którego wieloletnim prezesem był jej mąż. Obecnie Pani Aniela mieszka w Walii, w Penrhos.

Pani Alina Inez Złotogórska, z domu Rutkowska, urodziła się w 1928 roku w Kutnie, mieszkała na Wileńszczyźnie, a następnie w Brześciu nad Bugiem. Została wywieziona na Syberię wraz z mamą i bratem. Jako 13 - letnia dziewczynka, na skutek choroby mamy w Uzbekistanie podjęła opiekę nad młodszym bratem i razem z nim znalazła się w kołchozie, z daleka od Polaków. Los sprawił, że pewnego dnia spotkała żołnierzy z Armii Polskiej generała Andersa, którzy przyrzekli, że udzielą jej pomocy.

„Teraz już nie myślę o powrocie, ale słowo „u nas” nie jest dla mnie oczywiste…”. Jolanta Wacławska – Laconitis urodziła się w Radomyślu Wielkim w 1958 roku. W roku 1977, jako dziewiętnastolatka, wyjechała na studia do Rumunii. Tam poznała swojego męża Greka. W roku 1985 na stałe przeprowadziła się do Aten. Pracując jako tłumacz języka greckiego i rumuńskiego, pomagała w adopcji dzieci z sierocińców po upadku dyktatury w Rumunii. Od 23 lat poświęca się pracy w polskiej szkole w Atenach.

Pan Ignacy Krajewski pochodzi z terenów przedwojennej Polski, które obecnie należą do Białorusi. Jako 12-letnie dziecko został wywieziony na Syberię. Uczęszczał do rosyjskiej szkoły, a następnie pracował przy wyrębie syberyjskiego lasu. Po amnestii dotarł do Uzbekistanu. Los sprawił, że jako kilkunastoletni chłopiec rozstał się na długi czas z najbliższymi: mamą i przyrodnim bratem. Następnie poprzez Persję i Teheran dotarł do Palestyny.Tam ukończył Szkołę Kadetów, zdał maturę i od generała Andersa otrzymał świadectwo ukończenia liceum. W 1947 roku przybył do Anglii, gdzie mieszka do dziś.

W wywiadzie o swoich losach opowiada Pan Bolesław Mol, urodzony w 1923 roku na Górnym Śląsku. Podczas II wojny światowej kilka razy znalazł się w niebezpieczeństwie śmierci. Należał do AK, był więziony, przesłuchiwany i torturowany przez gestapo, a następnie przez Czechosłowację i Austrię wywieziony do Niemiec. Po zakończeniu wojny dotarł do Włoch, a stamtąd w sierpniu 1945 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka do dziś.

Pani Irena Osadzińska (Caputa) urodzona w Olesku, w czasie II wojny światowej została wywieziona do Kazachstanu, gdzie pracowała w sołchozie. Poprzez Ałma-Atę, Kaszkient i Pahlevi dotarła do Teheranu. Pracowała tam jako wojskowa sanitariuszka. Następnie przebywała w Palestynie i Egipcie. Drogą morską dostała się do Włoch i również jako sanitariuszka pomagała polskim rannym żołnierzom. Po zakończeniu wojny wzięła ślub w Noci, w Italii. W 1946 roku przybyła do Wielkiej Brytanii. Tam mieszka do dziś.

Stanisław LUCKI, prawnik, działacz polityczny i społeczny. Po miesięcznym pobycie pod okupacją sowiecką, 23 października 1939 r. przekracza Czeremosz w Kutach przedostając się do Rumunii. Następnie udaje się do Francji, gdzie dołącza do formującej się Armii Polskiej w Coetquidan. Bierze udział z Brygadą Podhalańską w bitwie o Narwik.

Państwo Maria i Czesław Krupowie od 1948 roku mieszkają w północnej części Wielkiej Brytanii, w mieście Bury. Pani Maria Krupa (Dudko), urodziła się w 1940 roku i jako ośmiomiesięczne dziecko została wywieziona na Syberię, następnie przebywała w Kazachstanie i w Indiach. Pan Czesław na wyspy dotarł po wieloletniej tułaczce wojennej z okolic Lwowa, poprzez Syberię, Persję Indie i wreszcie Ugandę, gdzie zastało go zakończenie II wojny światowej.

Pani Lucyna Smidt (Minkiewicz) urodziła się w Polsce, w wieku 6 lat opuściła kraj i już nigdy nie wróciła do rodzinnej miejscowości. Kiedy miała 13 lat dotarła do Anglii - po długiej podróży przez Rosję, Uzbekistan, Teheran i Indie…

O tym, jak zamieszkała w Anglii i nie tylko o tym…. Stourport-on-Severn to miejscowość w Anglii Środkowej, gdzie od wielu lat mieszka Pani Danuta Marszałek. Przyjechała do Wielkiej Brytanii w 1960 roku. Jako młoda dziewczyna, razem ze swoją siostrą odbyła podróż, która była punktem zwrotnym w jej życiu. Tu wyszła za mąż na stałe zakorzeniła się w nowym kraju.

Polonia amerykańska to pod względem liczby mieszkańców największe skupisko polaków na świecie. Do głównych miast zalicza się: Chicago, Denver, Detroit czy Los Angeles. Historia Polaków w Chicago sięga XIX wieku, kiedy też wielu rodaków przyczyniło się do rozwoju miasta. Od tamtego czasu coraz więcej polaków rozpoczęło emigrację. Już po zakończeniu pierwszej wojny światowej kolonia liczyła ok. 350 tysięcy osób.

Ks. Ignacy Posadzy odbył wiele podróży po świecie. W sierpniu 1926 r. z ramienia Państwowego Urzędu Emigracyjnego, wyjechał do Danii. W roku 1928 odwiedził polskie ośrodki w Rumunii. W 1929 r. z wysłany przez kard. Augusta Hlonda, odbył podróż informacyjną do Brazylii, Urugwaju i Argentyny.

To książka pełna przygód i duchowych przeżyć. Trzymiesięczna podróż ks. Posadzego prowadziła m.in. przez Indie, Cejlon, Singapur, Filipiny, Chiny, Japonię, Koreę i w drodze powrotnej – Rosję.

„ Wszystko dla Boga i ukochanej polskiej rzeszy wychodźczej" - książka "Drogą pielgrzymów" jest opisem dwóch podróży, które ks. Ignacy Posadzy odbył do Ameryki Południowej. Wrażenia z objazdu osad polskich w latach 1929 oraz 1930-1931, Poznań 1933

BIBLIOTEKA - Książki i artykuły

Czasopismo Polonicus chciałby włączyć się do listy dzienników i czasopism, które ukazywały się w Brazylii od 1892 r., kiedy to powstało pierwsze czasopismo polskie w tym kraju.

Okresem największego napływu Polaków do Brazylii był wiek XIX. W 1839 r. przybył do tego kraju lekarz Piotr Ludwik Napoleon Czerniewicz. Był współzałożycielem akademii medycznej w Rio de Janeiro. Przybywali badacze, podróżnicy, ludzie szukający przygód, a przede wszystkim lepszych warunków życia na nowym kontynencie.

Historia Maciaszkowa. Polski Ośrodek Katolicki OO. Bernardynów w Martin Coronado jest niewątpliwie największym i prężnie działającym Polskim Ośrodkiem w Argentynie.