Z własnego doświadczenia wiemy, że życie wymaga ciągłych wysiłków i że nie możemy zatrzymać się w drodze. By iść dalej, mimo upadków, potrzebujmy Bożego miłosierdzia i Bożej pomocy, tak jak Piotr. Bóg buduje swój Kościół nie tylko na Apostołach, ale także na mnie, ze wszystkimi moimi słabościami.

Piotr na tym etapie życia nie jest stały w wierze. Kiedy przestaje wpatrywać się w Jezusa, zaczyna tonąć. „Na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!»”. To doświadczenie wiele mówi o Piotrze, a także o nas. Utrata Jezusa z pola widzenia zawsze kończy się tak samo.

Dla niektórych Jezus to tylko człowiek lub tylko Bóg. Są tacy, którzy twierdzą, że jest rewolucjonistą, a inni utrzymują, że jest postacią wymyśloną. Jezus z Nazaretu jednych fascynuje, pociąga stylem życia, innych oburza, bulwersuje. Jedno jest oczywiste. Nie można obok Jezusa Chrystusa przejść obojętnie.

Bóg jest Bogiem z nami. Jest nam prawdziwie bliski i obecny pośród nas. Trzeba tylko z płaszczyzny przyzwyczajeń i nawyków przejść do sfery wiary, gdzie spotkawszy Go, z radością będziemy do Niego innych prowadzić.

Jezus powierza Swe owce Piotrowi, największemu grzesznikowi i prosi go, aby z pokorą i miłością prowadził Lud Boży, pomimo swoich błędów i grzechów – mówił Papież na porannej Mszy.