Eucharystia transmitowana była przez telewizję Trwam oraz przez kanał YouTube: Jasna Góra – transmisja na żywo. 

W homilii bp Turzyński podkreślił, że Dzień Polonii i Polaków Za Granicą dla wszystkich powinien być okazją do refleksji, czym jest polskość, jakie więzy łączą polskość i chrześcijaństwo, polskość i Maryję.2 maja w jasnogórskiej kaplicy Królowej Polski bp Piotr Turzyński, Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej odprawił Msza święta w intencji Polonii i Polaków za granicą.

Zwrócił uwagę na maryjność wpisaną przez wieki w polskiego ducha, która u zarania dziejów i początków państwowości polskiej znalazła swój wyraz w hymnie „Bogurodzica” czy później w oddaniu Rzeczypospolitej Maryi przez króla Jana Kazimierza. Zauważył, że Polska ziemia usiana jest maryjnymi sanktuariami. – To jest nasze dziedzictwo, nasze korzenie, to wybranie narodu polskiego przez Maryję i służba Polaków Matce Chrystusa – wskazał bp Turzyński.

Zaapelował, by to dziedzictwo pielęgnować i nieść w następne pokolenia. – Opieka Maryi nad naszym narodem jest wielkim Bożym darem – podkreślił.

Kaznodzieja zwrócił też uwagę na wielkie zasługi Polonii na przestrzeni dziejów w budowę polskiej kultury, w czasach, kiedy Polski nie było na mapach. Tu przywołał Wielką Emigrację po powstaniu listopadowym czy Błękitną Armię gen. Józefa Hallera, różnoraką pomoc Polonii w czasie komunizmu. – Potrzebujemy siebie nawzajem i dlatego dziś otaczamy modlitwą Polaków mieszkających poza granicami, by byli wierni polskości, z dumą nosili imię Polaka, nie wstydzili się Ojczyzny – mówił bp Turzyński.

Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej podkreślił, że w tym „niezwykłym związku polskości i chrześcijaństwa, ważnym jest, aby nasi rodacy nie stracili wiary, pośród świata zlaicyzowanego, trudnego, żyjącego, jakby Boga nie było”. Wyraził nadzieję, by wierzący rodacy stawali się zaczynem wiary w Boga, pokazywali innym sens życia, nieśli pociechę.

Życzył Polakom jedności, która zasadza się na poczuciu, że polskość jest darem, „nie przeciw komuś, bo polskość jest darem samym w sobie, to jest łaska”, wierności Chrystusowi i Maryi. Podkreślił, że uroczystość Najświętszej Maryi Królowej Polski i poprzedzający ją Dzień Polonii i Polaków Za Granicą są okazja do wyrażenia wdzięczności Matce Chrystusa za jej opiekę nad naszym narodem.

Dzień Polonii i Polaków za Granicą ma w pewien sposób uhonorować osoby żyjące poza granicami Polski, które zabiegały o polską niepodległość oraz wyrażają swoje przywiązanie do Rzeczypospolitej.

Dzięki Polakom mieszkających poza Ojczyzną na polskie symbole i tradycje można natrafić nawet w najdalszych zakątkach świata.

Według danych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, poza granicami kraju żyje ok. 20 mln Polaków. W XX w. rodacy wyjeżdżali głównie do Stanów Zjednoczonych, Francji i Niemiec. Natomiast w XXI w. do Wielkiej Brytanii i Irlandii.

Dzień Polonii i Polaków Za Granicą został ustanowiony przez Sejm RP w 2002 roku.

Kościół w Polsce otacza emigrację szczególną troską. Jej podstawę stworzył kard. August Hlond, który od początku prymasowskiego posługiwania przekonywał, że „nikt nie może być obojętny na to, że czwarta część narodu żyje wśród obcych w trudnych i nienormalnych warunkach, wydana częstokroć na wyzysk i nędzę”.

Prymas Hlond, mając na uwadze zorganizowanie centralnego kierownictwa duszpasterstwa emigracyjnego, w 1928 r. powołał Komisję Biskupów ds. Duszpasterstwa Zagranicznego. Obecnie funkcję przewodniczącego Komisji KEP ds. Polonii i Polaków za Granicą pełni bp Piotr Turzyński.

Co roku na Jasnej Górze odbywa się Noc Czuwania w intencji polskiej emigracji i jej duszpasterzy organizowana przez chrystusowców.

Za: KAI

BP PIOTR TURZYŃSKI  - SŁOWO DO POLONII I POLAKÓW ZA GRANICĄ

Bogurodzico Dziewico, Matko Kościoła i Królowo Polski, zawierzamy Twej macierzyńskiej opiece wszystkie dzieci narodu polskiego, żyjące w kraju i poza jego granicami. Przyjmij nas i wszystko to, co Polskę stanowi, za Kościół w świecie i Ojczyźnie naszej. Niech szerzy się Królestwo Chrystusowe na ziemi, a naród nasz po wszystkie czasy zachowa nieskażony skarb wiary świętej. Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam.

ROZWAŻANIA RÓŻAŃCOWE W INTENCJI POLSKICH EMIGRANTÓW

Różaniec należy do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji chrześcijańskiej - stwierdza Jan Paweł II w Liście Apostolskim Rosarium Virginis Mariae (5). Dlatego warto sięgać po niego, kiedy chcemy pochylić się nad tajemnicami z życia Jezusa, by złączyć z nimi swoje życie i życie naszych bliskich.

Proponowane poniżej rozważania różańcowe składają się z dwóch części. Pierwszą zawsze stanowi adekwatny do danej tajemnicy fragment Pisma św., natomiast drugą - komentarz zawierający modlitwę w intencji Polonii. Taki układ podyktowany jest inną wskazówką Jana Pawła II zawartą w cytowanym już wyżej Liście Apostolskim: Aby dać medytacji podstawy biblijne i większą głębię, dobrze jest, po zapowiedzi tajemnicy, odczytać odnośny tekst biblijny. Inne słowa nie są bowiem nigdy tak skuteczne, jak Słowo natchnione. Należy go słuchać, mając pewność, że jest to Słowo Boga, wypowiedziane na dzisiaj i 'dla mnie'. (...) Nie chodzi bowiem o przywoływanie na pamięć informacji, ale o to, by pozwolić Bogu 'mówić'. Przy pewnych uroczystych okazjach wspólnotowych słowo to można odpowiednio objaśnić krótkim komentarzem.(Rosarium Virginis Mariae 30)

TAJEMNICE RADOSNE

1. Zwiastowanie najświętszej Maryi Pannie

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą". Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: "Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus (...)". (Łk 1, 26-31)

Tych, którzy otwierają serce na Bożą obecność Pan zawsze zapewnia, że jest z nimi. Nie muszą się obawiać tego, co przyniosą kolejne dni, ponieważ towarzyszy im Boża łaska.

Rozważając tajemnicę Zwiastowania prosimy Cię, Panie Jezu, o głęboką ufność dla naszych Rodaków mieszkających za granicą, o wiarę w to, że Ty nigdy ich nie opuszczasz, że jesteś przy nich i czekasz tylko na to, aby przyjęli Cię do swojego życia.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. (Łk 1, 39-41)

Maryja zaniosła Elżbiecie Jezusa. Zaniosła Błogosławieństwo. Ci, których życie jest pełne Boga, powtarzają tę scenę w swojej codzienności - zanoszą Go wszystkim tym, z którymi się spotykają.

Modląc się tajemnicą Nawiedzenia św. Elżbiety prosimy za polskich emigrantów, aby w środowiskach, do który się udają, w których żyją, byli Twoimi, Panie, apostołami. Prosimy o to, aby nie zagubili skarbu wiary zaszczepionego w ich sercach przez chrzest święty, ale potrafili o nim świadczyć i nim się dzielić.

3. Narodzenie Pana Jezusa

 Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. (Łk 2, 4-7)

Maryja i Józef doświadczyli trudu pielgrzymowania. Wiedzieli, co znaczy być "nie u siebie". W Ich przypadku ten trud był ogromny: zbliżał się czas rozwiązania, a tym czasem brakowało domu, życzliwych ludzi, którzy wyciągnęliby pomocną dłoń... Pozostała grota, żłób i niezachwiana wiara, że mimo wszystko Bóg Ich nie opuszcza. I rzeczywiście - był Nimi. Bóg był z Nimi bardziej, niż mogliby tego oczekiwać. Przyszedł do Nich (i do nas) w osobie małego Dziecka...

W tajemnicy Bożego Narodzenia modlimy się za tych naszych Rodaków, którzy za granicą doświadczają nędzy, głodu, samotności. Prosimy, aby znaleźli się ludzie, którzy zechcą im pomóc, a oni sami - by nie stracili wiary w to, że jesteś przy nich Ty, Jezu, który sam doświadczyłeś ubóstwa betlejemskiej groty.

 4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli [Dziecię] do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. (...) Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą (...)". (Łk 2, 22. 34)

 Wobec Jezusa nie można pozostawać tak naprawdę obojętnym. Każda nasza postawa - także obojętność - jest już konkretną deklaracją. Albo jestem z Nim, albo przeciwko Niemu. Idę ku Jezusowi, albo się od Niego odwracam - na powstanie, lub na upadek... Nie ma niczego pośrodku. Obojętnością skazuję siebie na podążanie drogą ku upadkowi.

Rozważając tajemnicę Ofiarowania modlimy się za Polaków, którzy - będąc za granicą - stali się obojętni na sprawy wiary. Niech będą świadomi, że rzeczywistość emigracyjna jest sprawdzianem ich relacji z Tobą, Panie, a także szansą na jej pogłębienie, jeśli okazała się niedostatecznie mocna.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. (Łk 2, 41-46)

Jezus sam daje nam wskazówkę gdzie mamy Go szukać: w świątyni. Kościół jest najpewniejszym miejscem spotkania Pana. I to nie tyle kościół jako budynek, lecz jako Wspólnota, jako przestrzeń obecności Chrystusa dającego nam Siebie w sakramentach św.

Modląc się tą tajemnicą prosimy, aby nasi Rodacy trwali w jedności z Bogiem i Kościołem. Niech nie poddają się w obliczu trudności związanych z odnalezieniem za granicą polskiego czy nawet katolickiego duszpasterstwa. Kościół nie jest obojętny na ich potrzeby i przychodzi im z pomocą. Niech skutecznie jej poszukują i chętnie przyjmują łaski, jakimi Ty, Panie, pragnie ich obdarzać w sakramentach świętych.

ROZWAŻANIA RÓŻAŃCOWE W INTENCJI POLSKICH EMIGRANTÓW