Stacja I. Pan Jezus na śmierć skazany 

Jezus stanął przed Poncjuszem Piłatem, który miał skazać za zarzuty skierowane przez arcykapłanów i starszych. Piłat przemówił do nich: Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w nim żadnej winy. Jezus wyszedł w koronie cierniowej i ubrany w płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: Oto człowiek. Gdy go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! Rzekł do nich Piłat: Weźcie go i sami ukrzyżujcie. Ja bowiem nie znajduję w nim żadnej winy. Wtedy Piłat, chcąc zadowolić tłum uwolnił im Barabasza, Jezusa zaś kazał ubiczować i zesłał na ukrzyżowanie.

Stacja II. Pan Jezus bierze krzyż na swe ramiona 

Pan Jezus, bierze ogromny ciężki krzyż i idzie w drogę. Wiedział co go czeka, obarczony udał się na Golgotę, gdzie poniesie śmierć. Nie zastanowił się, ruszył w drogę trudną i cierpienia. My chcemy iść z Jezusem i bierzemy swój krzyż cierpienia. Jezu, naucz nas dźwigać swoje krzyże naszego codziennego życia. "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje".

Stacja III. Pan Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem 

Jezus niosący na swych plecach krzyż upada nie może podołać trudnej wędrówki na miejsce śmierci. Ciężar krzyża jest ponad siły, ale po chwili się podnosi. Jednak najważniejsze jest to, że choć krzyż na chwilę osłabił, z wielką siłą woli potrafił powstać z upadku choć wiedział, że zmierza na śmierć w męczarniach. W tym upadku doskonałym jest przykładem tego, jak każdy człowiek powinien w życiu postępować. Syn Boży udowodnił, że każdemu zdarzają się potknięcia upadku, to zawsze należy naleźć w sobie tę moc, która pozwoli znów kroczyć do przodu.

Stacja IV. Pan Jezus spotyka swą Najświętszą Matkę

Maryja towarzyszyła Jezusowi w trakcie Jego męki i w momencie Jego śmierci na krzyżu. Cierpiała razem ze swoim Synem. Maryja jest nie tylko Matką Jezusa ale i wszystkich ludzi oraz Kościoła.

Stacja V. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi 

Nikt jednak nie podszedł, nie proponował pomocy w dźwiganiu krzyża. Szymon z Cyreny został przymuszony do pomocy Jezusowi niesienia krzyża. Niemniej każdy nasz gest dobroci należy traktować jako przykład godnego naśladowania. Wsparcie nie zawsze jest bowiem równoznaczne z przyjemnością. Naucz nas, Panie pomagać potrzebującym pomocy.

Stacja VI. Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi

Poza Matką Bożą w tłumie za Jezusem szły inne kobiety. Wśród nich była Weronika. To właśnie ona uczyniła niezwykły, bardzo odważny czyn, który świadczył o jej wielkim oddaniu oraz dobrym sercu. Miłosierny gest, utrudzonemu Jezusowi otarła spoconą i zakrwawioną twarz chustą. I tak wyszła wspaniała i niezwykła fotografia.

Stacja VII. Pan Jezus upada pod krzyżem po raz drugi

Stacja VIII. Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty

Stacja IX. Pan Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci

Ciało Jezusa jest wycierpiane i po raz trzeci poddaje się pod ciężarem krzyża. Niesione drewno i ogrom grzechów spoczywający na nim w ludzkiej osobie i przyciągają Go. Ale raz jeszcze wstaje. Stając przy Jezusie odkrywamy trud pewnej sytuacji trwającej w realizacji ideału i celu. Już się nie dziwi niejeden i z niego odchodzi. Jezusa Chrystusa przykład nie rezygnuje i wstaje z upadku, by dotrzeć do miejsca śmierci i złożyć wyznanie miłości do Ojca – Boga i miłości do ludzi. Udziel Jezu nam mocy do przezwyciężania wszelkich trudności w życiu i mądrości potrzebnej do realizacji ideału życia. 

Stacja X. Pan Jezus z szat obnażony

Żołnierze pozbawili utrudzonego skazańca resztek godności zabierając mu szatę, w którą był ubrany. Rzucali nawet losy o to, do kogo będzie ona należała. W ten sposób odebrali mu resztki ludzkiej godności. W tym momencie Jezus skazany, wyszydzany, zmęczony drogą pod krzyżem i pozbawiony szat. Jezus chciał zachować całkowitą jasność umysłu, aby poczuć wszystko, co będzie się z Nim działo przed śmiercią. Ogromny ból będzie towarzyszył umierającemu ciału na krzyżu, będzie odkupienia ludzkich win. 

Stacja XI. Pan Jezus przybity do krzyża

Żołnierze ukrzyżowali Jezusa - ręce oraz stopy przebili Mu gwoździami. Nad Jego głową na krzyżu umieścili tabliczkę z napisami w trzech językach - hebrajskim, greckim i łacińskim, gdzie podano Jego winę jako skazańca: „To jest Jezus, Król Żydowski”. Razem z Nim ukrzyżowano wtedy dwóch złoczyńców. Ludzie, którzy przechodzili obok Jezusa wyszydzali go, każąc Mu zejść z krzyża również śmiali się, że wybawiał innych. Mówili też, że skoro jest królem Izraela, powinien zejść z krzyża, a wtedy oni uwierzą w Niego i oddadzą Mu należytą cześć. Szydzili też z wiary ufności w Boga. On umiera, a Bóg nie łagodzi Jego cierpień i pozwala na to wszystko. 

Stacja XII. Jezus umiera na krzyżu

Jezus umiera na krzyżu, Jego organizm coraz bardziej słabnie.Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Gdy zaćmienie powoli ustępowało, Jezus podniósł swe oczy ku niebu i zawołał: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił” - „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” - „Pragnę” i „Wykonało się”. Po tych słowach wyzionął ducha. Jezu Chryste, Królu naszej Ojczyzny umierający na krzyżu daj nam zrozumieć, że na droga Twojej miłości do siebie zawsze wygrywa, nawet z powodu przynależności do Ciebie trzeba ponieść śmierć za wiarę. Daj nam byśmy nie przestraszyli trudów tej drogi. 

Stacja XIII. Pan Jezus zdjęty z krzyża  

Pan Jezus umarł, Jego dusza została wyzwolona i odeszła do Ojca w niebie. Ponieważ był to dzień przed świętem Paschy. Żydzi zwrócili się do Piłata, by ciało zostały zdjęte. Józef z Arymatei i Nikodem zdjęli ciało Jezusa i składają je na kolanach Matki Maryi. 

Stacja XIV. Pan Jezus złożony w grobie 

Ciało Jezusa zostało zdjęte z krzyża, wieczorem przybył Józef z Arymatei, poprosił Piłata o wydanie zwłok. Józef owinął w białe płótno, nacierając z wonnościami mirrą i aloesem, a następnie złożył w wykutym wcześniej dla siebie grobowcu skalnym. Przed grobem zatoczono wielki kamień i postanowiono straż.

                                           Któryś za nas cierpiał rany Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Stacja XV. Zmartwychwstanie

Z ewangelii: Maria Magdalena, Maria Matka Kleofasa i Salome zbliżyły się do grobu i ujrzały odsunięty kamień. Maria Magdalena natychmiast udała się do apostołów, aby ich powiadomić. Pozostałe dwie kobiety weszły do grobu i ujrzały anioła siedzącego, który wskazał im na pusty grób. Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem».Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. Potem Piotr i Jan, którzy zostali powiadomieni przez Marię Magdalenę, przybyli do grobu i odnaleźli " oraz chustę leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu". A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą». Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».