Żaden zawód nie otrzymuje tak pejoratywnego zabarwienia na kartach Ewangelii, jak właśnie celnicy. Pogardzano nimi nie tylko ze względu na wysługiwanie się okupantom, ale także ze względu na chęć nieuczciwego zysku.

Dzisiejsza Ewangelia przenosi nas do zupełnych początków Kościoła. Jesteśmy świadkami wzruszającego momentu, kiedy to mała wspólnota uczniów nabiera pierwszych rumieńców! Zyskuje swą tożsamość! Chrystus bowiem decyduje się, po krótkim duchowym kursie wstępnym, posłać uczniów do ludzi. Dlatego wyposaża ich w niezwykłe dary: we władzę nad demonami i w dar uzdrawiania.

Nikt tak nie nauczał jak Chrystus. Jego wystąpienia są arcydziełem retoryki. Jezus nie tylko zadziwia pięknymi i poruszającymi przykładami, ale również zadaje zagadki, podnosi głos, gromi, płacze, żartuje oraz wytyka brak logiki. Wszystko po to, aby wejść w żywy kontakt ze słuchaczem i sprowokować go do myślenia.

W następstwie postu odczuwamy głód. Gdy go zaznać, to szybko okaże się, że jest naszą siłą - bo głód jest nienasycony i cierpliwy, potrafi czekać. Post nie jest umartwieniem. To przywilej silnych Bogiem. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 14-17.

<<Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali>>, J 15, 9-17. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

Co oznacza dla chrześcijanina mieć „przewrotne serce”, które może prowadzić do małoduszności, ideologii oraz kompromisów? Wokół tego pytania koncentrowała się dziś refleksja Papieża Franciszka podczas porannej Mszy w Domu św. Marty.