Ps 32 (31), 1b-2. 5. 6-7 (R.: por. 5d)

    Daruj mi, Panie, winę mego grzechu.

Szczęśliwy człowiek, †

któremu nieprawość została odpuszczona, *

a jego grzech zapomniany.

Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy, *

a w jego duszy nie kryje się podstęp.

    Daruj mi, Panie, winę mego grzechu.

Grzech wyznałem Tobie *

i nie skryłem mej winy./

Rzekłem: «Wyznaję mą nieprawość Panu», *

a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.

    Daruj mi, Panie, winę mego grzechu.

Do Ciebie więc modlić się będzie każdy wierny, †

gdy znajdzie się w potrzebie. *

Choćby nawet wezbrały wody, fale go nie dosięgną.

Ty jesteś moją ucieczką, †

wyrwiesz mnie z ucisku *

i dasz mi radość mego ocalenia.

    Daruj mi, Panie, winę mego grzechu.