Obecne wydanie jest czwartą edycją tekstu ks. Walentego Śmigielskiego. – Proponowane opracowanie zbiera doświadczenia poprzednich wydawców. Z pierwodrukiem i publikacją gazetową książkę łączy fakt prezentacji całości tekstu. Nowością w tym wydaniu jest kalendarium biograficzne autora i niniejsza rozbudowana nota edytorska oraz opatrzenie tekstu wspomnień przypisami o rozmaitym charakterze – podkreśla Małgorzata Juda-Mieloch.

Publikacja zawiera wspomnienia ks. Walentego Śmigielskiego, które spisał w 25. roku kapłaństwa. – Ograniczyłem się na spisaniu tylko wypadków, które mnie dotyczyły, wierny tytułowi książeczki „Wspomnienia moje” sądzę przecież, że opis pracy mojej w parafii osieroconej wśród przeszkód i niebezpieczeństw jest wiernym obrazem we wszystkich osieroconych parafiach i charakteryzuje dostatecznie praktyczny przebieg walki kulturalnej w Wielkopolsce – czytamy w słowie od autora – ks. Śmigielskiego.

O decyzji wznowienia i zawartości książki opowiedział wydawca Tomasz Mieloch, który podziękował wszystkim osobom zaangażowanym w ukazanie się „Wspomnień z kulturkampfu” w tej formie.

Spotkanie zwieńczył wykład prof. Jerzego Pietrzaka. Prelegent ukazał najciekawsze zdarzenia z życia ks. Walentego Śmigielskiego. Wspomniał o jego relacjach z hierarchią kościelną. Skupił się na wątku związanym z budową pierwszego murowanego kościoła w Ostrowie (dzisiejszej konkatedry), którą duchowny rozpoczął 8 października 1904 r.

Przywołał też postać ks. Witolda Klimkiewicza, który napisał słowo wstępne do wydania „Wspomnień z kulturkampfu” z 1937 r. Prof. stwierdził, że duchowny był dobrze zapowiadającym się historykiem, ale niestety zostało to przerwane przez śmierć w Dachau

Wydawcami książki są: wydawnictwo Republika Ostrowska i parafia konkatedralna w Ostrowie Wielkopolskim. Wydanie publikacji zostało dofinansowane ze środków powiatu ostrowskiego.

Ks. Walenty Śmigielski urodził się 21 stycznia 1849 r. w Dolsku k. Śremu. Po maturze w 1870 r. wstąpił do poznańskiego seminarium duchownego, skąd z powodu szerzącego się kulturkampfu został przeniesiony do seminarium w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1875 r. w Pradze. Został skierowany do parafii w Chynowej do wykonywania czynności duszpasterskich w charakterze tajnego misjonarza. W 1877 r. został odznaczony przez papieża Piusa IX (wśród pięciu polskich tajnych misjonarzy) oraz otrzymał list gratulacyjny od kard. Ledóchowskiego. 6 czerwca 1878 r. został aresztowany przez żandarmerię na drodze do Kotłowa i przewieziony do Kępna. Od 1 grudnia 1878 r. do 18 czerwca 1879 r. odbywał karę w więzieniu w Ostrowie, skąd powrócił do pracy duszpasterskiej w parafii w Kotłowie. Od 1881 r. pracował w Cerekwicy. W 1886 r. został proboszczem w Mącznikach, a pięć lat później w Wolsztynie. 28 grudnia 1893 r. objął probostwo w Ostrowie. Był budowniczym ostrowskiej fary. Zmarł 3 marca 1906 r. i został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Ostrowie.

Nazwą kulturkampf powszechnie określa się wydarzenia w Cesarstwie Niemieckim w latach 1871–1878, kiedy to kanclerz Otto von Bismarck usiłował doprowadzić do ograniczenia wpływów Kościoła katolickiego w państwie. Termin ten jednak bywa stosowany również w odniesieniu do konfliktów obyczajowych i kulturowych w innych miejscach i w innych czasach. Podobne procesy zachodziły wcześniej w Austrii i Francji.