Życie tracone w służbie bliźnim owocuje dobrem. Stary człowiek, żyjący tylko dla siebie, musi w nas obumrzeć, aby narodził się nowy gotowy do ofiar. Życie zatrzymane tylko dla siebie, skutkuje jego utratą. Tylko podarowane gwarantuje jego zachowanie.

Dzisiejszy świat ma kłopot ze słuchaniem. Wszyscy chcą mówić, komentować, lajkować, hejtowajć itp. Jezus przypomina nam, po co mamy uszy: aby usłyszeć Słowo Życia! Nie zbawię się przez to, co napiszę, ale przez to, co usłyszę – od Niego usłyszę. Uczmy się więc Go słuchać, uczmy się ciszy, aby Go usłyszeć.

W metaforze obumierającego ziarna Pan Jezus daje nam konkretną wskazówkę dotyczącą naszej drogi ku Niemu, aby była ona rzeczywiście drogą miłości. Obumrzeć oznacza zostawić to, co wcześniej nam służyło, ale musi to nie tyle zniknąć, ile raczej ulec radykalnemu przekształceniu. Ziarno nie może mieć cały czas formy ziarna.

Ziarno Bożego Królestwa nie rośnie w miejscach przypadkowych. Nie wyda plonu także wtedy, gdy zapomnimy o właściwej pielęgnacji

W tegorocznym liście na Wielki Czwartek zatytułowanym: "Idźcie i głoście", biskupi dziękują kapłanom za sianie słowa Bożego, duszpasterstwo młodzieży oraz towarzyszenie rodzinom.