Idąc po ogrodzie ks. Szymika – „już nie w Eden, jeszcze nie w Getsemani” – poznajemy krok po kroku jego świat i myśli. Ten spacer ukazuje z jednej strony przemijanie, a z drugiej czasem trudno uchwytną radość, że możemy w nim uczestniczyć, że to przemijanie jest darem.