Pwt 32, 26-27b. 27c-28. 30. 35c-36b (R.: 39c)

     Ja, Pan, zabijam i Ja sam ożywiam.

Rzekłem: «Ja ich wytracę, *

wygubię ich pamięć u ludzi».

Ale się bałem drwiny wroga, *

że przeciwnicy ich będą się łudzić.

    Ja, Pan, zabijam i Ja sam ożywiam.

Będą się łudzić, mówiąc: «Nasza ręka przemożna, *

a nie Pan uczynił to wszystko».

Gdyż jest to plemię niemądre *

i niemające rozwagi.

    Ja, Pan, zabijam i Ja sam ożywiam.

Jak może jeden odpędzać tysiące, *

a dwóch odpierać dziesięć tysięcy?

Dlatego że ich sprzedała ich Skała, *

że Pan na łup ich wydał.

    Ja, Pan, zabijam i Ja sam ożywiam.

Nadchodzi bowiem dzień klęski, *

los ich gotowy, już blisko.

Bo Pan swój naród obroni, *

litość okaże swym sługom.

    Ja, Pan, zabijam i Ja sam ożywiam.

PEŁNA LITURGIA Z DNIA DOSTĘPNA W SERWISIE: liturgia.opoka.org.pl