Chrystus dla nas ludzi pozwolił się pojmać, osądzić i ukrzyżować. Umarł na krzyżu, by odkupić nasze grzechy i otworzyć przed nami niebo. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej przypomina o tych wydarzeniach, staje się niejako pretekstem, by podążając w symboliczny sposób za cierpiącym Jezusem zapytać się samych siebie, jaka jest nasza droga ku Bogu.

ani nie popełnił żadnego grzechu,

postawiony jest obok zbrodniarza.

Absolutna niewinność jest czymś,

czego nie potrafimy sobie wyobrazić.

Dlatego doszukujemy się „ukrytych

wad”, które sprawiają, że ten, kto

w naszym przekonaniu jedynie udawał

niewinnego, gorszy jest niż jawny

zbrodniarz. Również pod adresem Jezusa

wysuwane są zarzuty o hipokryzję:

„Mocą Belzebuba, władcy złych

duchów, wyrzuca złe duchy” (Łk 11, 15).

Jezus się nie broni. W milczeniu bierze

na siebie cierpienie za grzechy oskarżycieli,

za grzechy podejrzliwych, za

grzechy Barabasza, którego wybrał

przekupny tłum. Ludzka wrażliwość

ustawiła niewinność i grzech obok

siebie i wybrała grzesznika.