„Idę, by znaleźć samego siebie, by znaleźć Jezusa”- powiedział jeden z uczestników EDK, która wyruszyła wieczorem 7 kwietnia z bielskiej katedry przez trzy beskidzkie szczyty. Po raz pierwszy wytyczono trasę EDK spod najważniejszej świątyni w diecezji bielsko-żywieckiej. Jednocześnie z innych miejsc na terenie diecezji wyszły inne grupy pątników ze swoimi krzyżami. Najliczniejsza grupa uczestników EDK – około 1300 osób – wyruszyła z Andrychowa do Kalwarii Zebrzydowskiej, Rychwałdu lub Wadowic. 

Andrychowscy pątnicy modlili się podczas Mszy św. w kościele pw. św. Macieja pod przewodnictwem ordynariusza bp. Romana Pindla. Biskup przypomniał, że wszystkie drogi krzyżowe, jakie podejmuje lub doświadcza człowiek, są nawiązaniem do Drogi na Golgotę, którą ponad 2 tysiące lat temu przeszedł Jezus Chrystus. Zastanawiając się nad sensem ekstremalnego wysiłku, jaki podejmują ludzie wyruszający dziś na liczne szlaki EDK, biskup nawiązał do rozważań św. Ignacego Loyoli, w których jezuita zauważał, że zmaganie się z ciałem i jego słabościami ma uwolnić ducha.

„Chodzi o to, aby stworzyć przestrzeń, w której Bóg mógłby przemawiać do mnie: żeby mnie napomniał, żeby mnie umocnił, żeby dał światło. Żebym po zakończeniu takiej drogi krzyżowej mógł powiedzieć, że ona spełniła swoją rolę. Nie tak jak ta Droga, którą przebył Jezus Chrystus, przez którą odkupił nas i wyzwolił. To ma być moja ekstremalna droga krzyżowa. Ona ma sprawić, że wrócę do domu innym człowiekiem” – zaznaczył biskup w homilii, przypominając, że Jezus wzywał do pójścia za Nim, towarzyszenia Mu.

„Ważne jest, by wiedzieć, w czym się zaprzeć samego siebie. Absolutnie nie można występować przeciw temu, co służy zdrowiu i życiu. Trzeba zaprzeć samego siebie w tym, co mi szkodzi, co jest szkodliwe dla mnie, dla mojego życia fizycznego i duchowego. To znaczy: wziąć swój krzyż. Krzyżem może być choroba, opuszczenie przez kogoś bliskiego” – wyjaśniał i przywoływał słowa proroka Jeremiasza, który prosił Boga o pomoc w walce z wrogami. „Tymi samymi słowami modlił się Jezus. Tymi samymi słowami módlmy się i my podczas naszej ekstremalnej drogi krzyżowej” – zaapelował do uczestników EDK z rejonu Andrychów.

Tymczasem z kościoła katedralnego św. Mikołaja w Bielsku-Białej po wieczornej Mszy św. kilkudziesięciu uczestników, zaopatrzonych w drewniane krzyże, wyruszyło na EDK – przez Białą i Lipnik na Hrobaczą Łąkę, potem przez Kozy, następnie obrzeżami Pisarzowic i Janowic do Starej Wsi, stamtąd przez Janowice, Podlesie i Komorowice na Sarni Stok i Trzy Lipki.

Eucharystii przewodniczył ks. Jacek Pędziwiatr, który sam także był uczestnikiem EDK. Kapłan zachęcił, by odcinek na Hrobaczą Łąkę – najtrudniejszy, z największym przewyższeniem – przejść z kamieniem w ręku, symbolem grzechu. „Żebyśmy podczas tej wędrówki w ciszy, bo idziemy przez te 47 km nie rozmawiając z sobą, pomyśleli sobie: to jest ten mój kamień, którym rzuciłem w kogoś oskarżeniami, podejrzeniami, to jest kamień chłodu i obojętności. To jest kamień mojego serca. Tam na Hrobaczej Łące zostawmy ten kamień i odtąd w dalszą trasę idźmy z sercem z ciała - sercem miłującym, kochającym, pełnym empatii. Ten symbol pokaże sens naszego wysiłku, bo przecież idziemy nie dla sportu, rekordu lub żeby się sprawdzić” – dodał kapłan.

Adam Kijas z Czechowic-Dziedzic przyznał w rozmowie, że uczestniczył już w ubiegłym roku w EDK. Podkreślił, że chce głębiej przeżyć Drogę Krzyżową. „Wiem, że to jest bardzo głębokie doświadczenie” – dodał. Z kolei Dariusz, czechowiczanin, zaznaczył, że chciałby pogłębić swą wiarę. „Chcę znaleźć siebie i… Jezusa. Po to idę” –wyznał mężczyzna.

Jedna z najliczniejszych bielskich grup EDK, licząca około tysiąca osób, wyruszyła sprzed kościoła pallotynów. To najstarszy rejon bielski EDK. Stąd wytyczono jedne z najtrudniejszych tras prowadzących m.in. z Bielska-Białej przez Przełęcz Karkoszczonka, Przełęcz Salmopolską, Skrzyczne i Szczyrk, z sumą podejść i zejść około 2,4 tys. metrów, przewyższeniem około 870 m. Do wyboru była też lżejsza trasa św. Maksymiliana i najtrudniejsza, św. Ojca Pio o długości 55 km i przewyższeniem 892 metrów.

Przed rozpoczęciem EDK br. Mirosław Myszka SAC zachęcił do wspólnego odmówienia Koronki do Bożego Miłosierdzia i Aktu Zawierzenia siebie Bożemu Miłosierdziu.

Uczestnicy 31 Ekstremalnych Dróg Krzyżowych i na wzór EDK, jakie przeszły w nocy z 7 na 8 kwietnia na Podbeskidziu, przemierzyli ponad 1000 kilometrów. Wśród wytyczonych tras – od Śląska Cieszyńskiego przez Beskid Żywiecki i Mały – większość przebiegało w trudnym terenie górskim i wiodło błotnistymi szlakami beskidzkimi. Wędrówce towarzyszył deszcz i niska temperatura.

Drogi krzyżowe zaczynały się od Mszy św., niektóre kończyły się w sanktuariach, inne przy kościołach lub w symbolicznych miejscach. Uczestnicy wyprawy szli w grupkach zaopatrzonych w drewniane krzyże i materiały do rozważań. Zmagali się z ciemnościami, mgłą, błotem i własnym zmęczeniem. Część tras wspinała się stromo w górę po to, by za chwilę opadać. Średnio do pokonania było około czterdziestu kilometrów.

Ekstremalna Droga Krzyżowa polega na pokonaniu wybranej, około 40-kilometrowej trasy w nocy z modlitwą na ustach. Każdy uczestnik mógł pobrać ze strony www.edk.org.pl lub otrzymać od lidera rejonu specjalnie przygotowane na tę okoliczność rozważania – w formie książeczki lub w formie mp3.

W tym roku tematem przewodnim rozważań jest „Droga przełomu”.

rk/Bielsko-Biała