Jest w dzisiejszej Ewangelii zapowiedź wielu smutnych i strasznych rzeczy, które możemy obserwować także w dzisiejszym świecie. Musimy jednak uczyć się patrzeć na otaczającą nas rzeczywistość z perspektywy słów wypowiedzianych przez Jezusa, który mówi o bliskości swojego królestwa.

Przed paruzją nastąpi okres próby, prześladowania Kościoła, eskalacji bezbożności i pojawienia się antychrysta, rozumianego jako osoba indywidualna lub społeczność. Ponowne przyjście Chrystusa poprzedzą katastrofy. Jednak już dziś katastrofą jest życie bez Chrystusa.

Jezus dziś też płacze nad światem. Powodów nie brakuje. Płacze także nade mną z powodu moich grzechów i niewierności! Nadzieja jest w tym, że zobaczę te łzy. I sam zapłaczę nad swoim grzechem i niewiernością.

Tylko w Bogu jest nasze zbawienie, tylko On daje swojemu ludowi ocalenie. Jedynie On może w cudowny sposób przywrócić wzrok naszej duszy i wyprowadzić nas z ciemności grzechu oraz sprawić, że nie będziemy oślepieni pragnieniem zajęcia miejsca Boga, ale będziemy postępować w świetle Jego nauki.

Końcowa destrukcja świata napawa oczywiście lękiem i zawiera w sobie dramaturgię. Ale finalna katastrofa nie jest ostatnim słowem, które mówi chrześcijaństwo o końcu świata. Koniec świata będzie bowiem dniem powtórnego przyjścia Jezusa na ziemię.

Gdy przytłoczeni przeciwnościami i złem obecnym w świecie, a jeszcze bardziej własną słabością, zaczynamy wątpić w Bożą miłość i sprawiedliwość, trzeba od razu wołać do Niego. Każda modlitwa jest przywołaniem na pomoc Boga, sprawiedliwego Sędziego.

„Królestwo Boże pośród was jest”. Te słowa można odnieść także do wspólnoty naszego narodu. Dziś Święto Niepodległości. Dziękujemy Bogu za dar naszej ojczyzny, która od ponad 1000 lat jest ochrzczona, czyli zanurzona w Bożej miłości.

Kiedy jestem wierny? Wtedy, gdy posługuję się dobrami materialnymi jako środkiem, a nie są one moim celem. Są ważne, bo umożliwiają mi życie i czynienie dobra. Pan Jezus mówi o wierności w małych rzeczach. Wszystkie dobra doczesne są małe w porównaniu z dobrami nadprzyrodzonymi.

Uroczystość Wszystkich Świętych to czas, kiedy powinniśmy się na nowo zachwycić świętością. Przede wszystkim zrozumieć, że świętość odpowiada najskrytszym pragnieniom naszych serc. Jest ukoronowaniem naszych marzeń o miłości i pokoju.

Co zrobić, by nie zapomnieć o najważniejszych przykazaniach? Pomagają nam w tym krzyż i różaniec. I choć październik dobiega końca warto po proste narzędzie modlitwy, jakim jest różaniec, sięgać często, umacniając poprzez niego miłość do Boga i do bliźniego.

Można odnieść wrażenie, że dziś chcemy budować Kościół przede wszystkim dyskutując ze sobą, organizując kolejne spotkania, narady, ankiety. A Kościół rodzi się na modlitwie. Jest najpierw sakramentem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem, a dopiero potem jedności międzyludzkiej. Ta kolejność ma znaczenie.

W jednym z klasztorów mnisi, aby wejść do jadalni, musieli przechodzić przez „ciasne drzwi”. Każdy, kto z powodu nadmiernej tuszy nie mógł przejść, pozostawał bez posiłku. O podobnych drzwiach, tym razem do nieba, mówi nam Jezus, ale aby przez nie przejść, musimy odtłuścić nie nasze ciała, tylko nasze dusze.

Bóg troszczy się o nas w sposób, który przekracza wszelkie nasze wyobrażenie. Troszczy się o najprostsze sprawy naszego życia, zna nasze potrzeby i troski, które często pochłaniają tak wiele energii. W tym kontekście stwierdzenie o policzonych włosach na naszej głowie nabiera szczególnego znaczenia.

Niekiedy podobnie jak słuchacze Zbawiciela oczekujemy jakiegoś znaku. Ale przecież największy znak został nam dany. Jezus zmartwychwstał i żyje! Znak Jonasza został dany nie tylko żyjącym w czasach Zbawiciela, ale także nam, którzy polegamy na ich wierze.

Zadane Jezusowi pytanie było bardzo głębokie: „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne”. Tamten człowiek pyta o sprawy kluczowe: o życie moralne i to nie po to, by zdobyć lepsze samopoczucie, lecz by osiągnąć życie wieczne. Mimo że miał wiele bogactw, myślał o celu ostatecznym.

Tym, czego człowiek najbardziej potrzebuje, jest otwarcie na Boga i Jego łaskę. Bóg zawsze nas wyprzedza w swoim działaniu i przewyższa w hojności. Cokolwiek Jemu dajemy, wcześniej od Niego otrzymaliśmy. Nasza aktywność to odpowiedź na uprzednie działanie Boga.

W czasach, kiedy niemile widziane jest zwracanie komukolwiek uwagi, gdy religia spychana jest do sfery prywatnej, a nieprawość i demoralizacja powoli stają się „nową świecką tradycją”, postawa Jonasza pobudza nas do refleksji nad koniecznością napominania, wykazywania błędów i pouczania.

Czy potrafimy otwierać się na Bożą obecność w naszym życiu, ciągle nas przemieniającą? Niekiedy wydaje się nam, że Bóg zbyt mocno nas doświadcza, a w rzeczywistości to my nie pozwalamy Mu działać i chcemy wiele spraw rozwiązywać we własnym zakresie. Zachowujemy się wtedy jak mieszkańcy miast z dzisiejszej Ewangelii.

Wiara polega na dotrzymaniu Jezusowi kroku, na nadążaniu za Jezusem, wypełnianiu Jego poleceń. Apostołowie osobiście poczuli się dotknięci nieprzyjęciem Jezusa w miasteczku samarytańskim. I nas zapewne irytuje brak gościnności wobec Jezusa. A tym bardziej wrogość.

Z własnego doświadczenia wiemy, że życie wymaga ciągłych wysiłków i że nie możemy zatrzymać się w drodze. By iść dalej, mimo upadków, potrzebujmy Bożego miłosierdzia i Bożej pomocy, tak jak Piotr. Bóg buduje swój Kościół nie tylko na Apostołach, ale także na mnie, ze wszystkimi moimi słabościami.

Pismo Święte uczy nas, że wiara rodzi się ze słuchania. Jednak dzisiejsza lektura Ewangelii daje nam życiodajną przestrogę: „uważajcie, jak słuchacie”. Czyżby więc samo słuchanie nie wystarczyło, aby posiąść łaskę i dar wiary?

Jezus nie tyle wskazuje na konieczność degradowania kogoś, kto się wywyższa, ile raczej pokazuje, że pierwszeństwo w społeczności oznacza de facto służbę tej społeczności. Im wyższą ma ktoś pozycję w hierarchii społecznej, także w hierarchii kościelnej, tym bardziej winien być oddany w służbę wspólnocie.

W każdym powołaniu istotny jest ów moment zwrócenia się Chrystusa osobiście do człowieka. Kiedy słucham Go w tłumie, mogę próbować ukryć się wśród innych. Ale kiedy mówi już tylko do mnie, po imieniu, nie ucieknę. Muszę podjąć decyzję. Nie można tylko posłuchać i wzruszyć ramionami.

To, co krytykuje Zbawiciel, to odejście od Ducha Prawa, zupełne wypaczenie tego, czemu miało ono służyć. My jednak wciąż lubimy wyjątki i samousprawiedliwienia. Wydaje nam się, że możemy zachować spokój sumienia, żyjąc jak poganie.

Groźba podwójnego życia w obszarze wiary i moralności nie dotyczy tylko biskupów i kapłanów. Każdy z nas może odczuć pokusę udawania człowieka prawego i moralnego, w rzeczywistości luźno traktując zarówno wiarę, jak i moralność.

Przypowieść o bogatym młodzieńcu nieustannie mimo upływu lat stawia nam pytanie o to, co daje nam prawdziwe szczęście. Pan Jezus pyta wprost: pragniesz doskonałości? Został swój doczesny świat i pójdź za Mną, a posiądziesz i doskonałość, i życie wieczne.

Pan Jezus uświadamia nam, że wszyscy jesteśmy dłużnikami Boga. Otrzymaliśmy życie na kredyt. Tymczasem nie tylko, że go nie spłacamy, ale jeszcze trwonimy. Nie wywiązujemy się ze zobowiązań wobec Boga. Na szczęście wszystkie nasze długi spłacił Jezus na krzyżu. Ojciec dokonał definitywnego oddłużenia.

Życie tracone w służbie bliźnim owocuje dobrem. Stary człowiek, żyjący tylko dla siebie, musi w nas obumrzeć, aby narodził się nowy gotowy do ofiar. Życie zatrzymane tylko dla siebie, skutkuje jego utratą. Tylko podarowane gwarantuje jego zachowanie.

Obyśmy potrafili dzisiaj, w jakimś momencie dnia, zapomnieć o szalonym rytmie naszego życia i udać się duchowo na Górę Tabor, aby ujrzeć Jezusa przemienionego. To pozwoli nam, przynajmniej w jakimś stopniu, nabrać dystansu do tego, co robimy, i spojrzeć na nasze życie „z góry”, z której do Boga mamy bliżej.

Franciszek zachęcił Polaków do ewangelizowania nowych pokoleń. Papież mówił o tym pozdrawiając polskich pielgrzymów przybyłych na audiencję środową. Nawiązał też do piątej rocznicy Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.

Piotr na tym etapie życia nie jest stały w wierze. Kiedy przestaje wpatrywać się w Jezusa, zaczyna tonąć. „Na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!»”. To doświadczenie wiele mówi o Piotrze, a także o nas. Utrata Jezusa z pola widzenia zawsze kończy się tak samo.

Dzisiaj Jezus przychodzi do każdego z nas i dla Niego wszyscy jesteśmy rodakami. Wchodzi do naszych kościołów i zaczyna objaśniać słowa, które się w Nim spełniły. Nie wystarczy jednak nasze zdumienie i pytania, trzeba otworzyć umysł i serce, aby przyjąć Boga, który daje nam kolejną szansę.

Każdy z nas jest cząstką Królestwa Bożego. Czy i mi nie zdarza się przysnąć? Gdy słabnie we mnie miłość do Boga, łatwo zaczynam lekceważyć, a potem nawet nie zauważać małych grzechów, małych uchybień miłości, które stopniowo przekształcają się w wady. To się nazywa letniość.

Dzisiejszy świat ma kłopot ze słuchaniem. Wszyscy chcą mówić, komentować, lajkować, hejtowajć itp. Jezus przypomina nam, po co mamy uszy: aby usłyszeć Słowo Życia! Nie zbawię się przez to, co napiszę, ale przez to, co usłyszę – od Niego usłyszę. Uczmy się więc Go słuchać, uczmy się ciszy, aby Go usłyszeć.

Wokół Jezusa gromadziły się tłumy. Motywacje kierujące poszczególnymi osobami były różne. Niektórych przyprowadzała ciekawość, innych chęć pochwycenia Jezusa na błędnych interpretacjach prawa, a jeszcze innych wiara. Tak samo jest i dziś, choć akcenty inaczej się rozkładają.

Bóg nie przyszedł po to, aby toczyć z nami debaty. Nie przyszedł i nie przychodzi także dziś, aby spektakularnymi znakami zaspokoić naszą próżność. On przychodzi, aby nas zbawić. Wkracza w historię człowieka, aby pokazać mu, jak opuścić ziemię niewoli i wkroczyć na drogę prowadzącą ku prawdziwej wolności.

Jezus jest pasterzem… pasterzy. Swoje przesłanie kieruje do duszpasterzy i rodziców. Mówi mniej więcej tak: macie być gorliwi i oddani tym, do których jesteście posłani, ale nie zapomnijcie o odpoczynku, o posiłkach, o śnie, bo szybko padniecie, a wasi parafianie i wasze dzieci was potrzebują.

Pan Jezus dokonał serii spektakularnych cudów. Skoro korzysta ze swojej boskiej mocy, aby uzdrawiać, czemu nie sięga po nią, aby bronić się przed niesprawiedliwością? Może wszystko. Ale On nie przyszedł zniszczyć swych wrogów. Jego zwycięstwo będzie miało inny charakter i będzie zwycięstwem trwałym.

Wszystkim nam grozi w jakiejś mierze postawa formalizmu: wolno bądź nie wolno. Dzisiaj Jezus zachęca nas do spontaniczności, do dostrzegania potrzeb innych, do otwarcia się na ludzkie potrzeby, nie tylko te materialne. Nasi bliscy i znajomi potrzebują naszej uwagi, czasu, modlitwy.

Ukojenie przynosi odkrycie, że nie jestem sam, że jest Ktoś, kto widzi moje utrudzenie. Ta obecność pełna miłości pomaga dźwigać krzyż. Ukojeniem może być także światło rozeznania, które pozwala odróżnić rzeczy błahe od ważnych, troski autentyczne i te, które sami sobie niepotrzebnie bierzemy na siebie.

Jezusowe „biada” – użyte dzisiaj wobec miast, które trwały w grzechu – zawiera więcej miłości niż ludzkie „kocham cię”. Możemy je również odczytać jako wezwanie do upominania innych. Warunkiem jego skuteczności jest miłość do upominanych.

Wytrwanie przy Jezusie, kiedy doświadczamy prześladowań i szyderstw ze strony najbliższych jest znakiem, że nasza wiara się hartuje. Wszak Jezus powiedział, że kto miłuje ojca i matkę, brata i siostrę, męża czy żonę bardziej niż Jego, nie jest godzien Zbawiciela.

Przekazywanie prawdy ewangelicznej we dwóch ma większą siłę, gdyż dwie osoby są o wiele lepszym gwarantem, że to, co mówią, nie jest subiektywnym wymysłem wyobraźni jednego człowieka. Owszem, dwie osoby też mogą umówić się na oszustwo, jednak dwóch świadków jest zawsze bardziej wiarygodnych.

Niewielu z nas ma możliwość realnego wpływania na tłumy, dużo częściej dane mi będzie dzielić się moim spotkaniem z Bogiem z poszczególnymi osobami: przyjaciółmi, kolegami i koleżankami z pracy, członkami rodziny. Być może szepcząc na ucho.

Mądrości chrześcijańskiej nie należy pojmować w sensie wykształcenia, wiedzy, kompetencji; mądrość biblijna polega na uważnym wsłuchiwaniu się w głos Boży, na odczytywaniu Bożego zamiaru wobec każdego z nas i jego realizacji w codziennym życiu.

Pasterze powinni towarzyszyć człowiekowi kimkolwiek on jest, jakkolwiek żyje, w cokolwiek wierzy. W świetle słów Jezusa celem misji nie jest jednak sama tylko obecność i głoszenie miłosierdzia, ale wezwanie do nawrócenia, czyli zmiany życia, egzorcyzmowanie sfer życia oddanych w moc diabła.

Odważne przybliżenie się do Jezusa pozwala nam samym stanąć w prawdzie. Każdy potrzebuje Jego uzdrowienia. Paradoksalnie najbardziej ci, którzy zaprzeczają tej potrzebie. Proces uzdrowienia z najcięższej choroby, jaką jest grzech, następuje przez otwarcie się na Jezusa.

Każdego z nas mogą ogarnąć wątpliwości co do określonych prawd wiary, a nawet w odniesieniu do istnienia samego Boga i Jego miłości ku nam. Szczególnie trudna jest to próba, gdy dotyka nas cierpienie. Dobrze jest wówczas spróbować modlić się bez żadnych oczekiwań i żądań. Spróbować poczuć Jego obecność.

Brak powołań do kapłaństwa i życia zakonnego jest jakimś symptomem społeczeństwa ubogiego w sferze duchowej i zagubionego, mimo dobrobytu materialnego, który w dalszej perspektywie, jeśli nie łączy się z zabieganiem o prawdziwe wartości, nie prowadzi do szczęścia, a jedynie do zniechęcenia i rozczarowań.

Dla niektórych Jezus to tylko człowiek lub tylko Bóg. Są tacy, którzy twierdzą, że jest rewolucjonistą, a inni utrzymują, że jest postacią wymyśloną. Jezus z Nazaretu jednych fascynuje, pociąga stylem życia, innych oburza, bulwersuje. Jedno jest oczywiste. Nie można obok Jezusa Chrystusa przejść obojętnie.

Przymierze zawarte z Abrahamem uzmysławia nam, że w ziemskiej wędrówce chodzi o coś więcej niż tylko pożywienie. Los człowieka nie wyczerpuje się w pełnej misce i tzw. świętym spokoju. Człowiek, przemierzając kolejne kilometry, ma nadzieję na coś więcej. Poszukuje czegoś, co da mu prawdziwy spokój i odpoczynek.

Czytając pobieżnie słowa Pana Jezusa, można by odnieść wrażenie, że zachęca On do lekceważenia spraw doczesnych. Jakby chciał powiedzieć: nie musisz robić nic, tylko ufaj Panu Bogu i chciej, żeby zapanowało Jego królestwo. Taka interpretacja jest karykaturą Jego nauczania.

Ludzie, którzy wiele posiadają, zwykle nie cieszą się wewnętrznym pokojem i lękają się, że mogą wszystko nagle stracić. Dlatego już starożytni mędrcy zachęcali swoich współczesnych do zabiegania o skarby duchowe, które są trwalsze, przynoszą pokój i głębszą satysfakcję.

On jest stale obecny, ale my jesteśmy daleko od Niego. Nieraz nawet podczas modlitwy mamy rozbiegane myśli, zimne serce. Dlatego trzeba przyjąć postawę zwrócenia się do Boga. Skoro mówię do Niego: „Ojcze!”, to znaczy godzę się z tym, że jestem dzieckiem.

Ziemskie sukcesy i porażki niekoniecznie muszą oznaczać to samo w perspektywie wieczności. Powodzenie niekoniecznie musi nas przybliżać do Boga a klęska, cierpienie i nawet ziemski kataklizm w Bożej ekonomii zbawienia może nas niekiedy przybliżyć do spotkania z Bogiem.

Dziś człowiek jest przyzwyczajony do tego, że efekty jego działań są natychmiastowe. Z wychowaniem tak nie jest. Owoce trudów wychowawczych przychodzą po latach. A precyzyjniej mówiąc: po latach ukazują się owoce łaski Bożej i wychowania.

Miłość Jezusa nie była abstrakcyjna, ale bardzo konkretna, dotykająca w sposób niemal namacalny serca drugiego człowieka. Serce Jezusa, które nazywamy Najświętszym, pozostaje otwarte dla nas wszystkich. Ono nam może pomóc w pokonaniu lęków, niepokojów, trudności w relacjach, w pogodzeniu się z bolesnymi wydarzeniami z przeszłości.

Wiemy, jak ważne jest światło: w świetle kolory nabierają barw, w świetle znikają cienie. Przychodząc na świat, Jezus pragnął, aby stare Prawo nabrało nowych barw, aby zniknęły z niego cienie i aby dawało ludziom życie. Tym światłem jest oczywiście miłość. Bez miłości przykazania będą zawsze dla człowieka niezrozumiałe.

Mamy wobec świata zrealizować misję soli, dodając mu smaku i zachowując ewangeliczną świeżość oraz misję światła, przez wskazywanie drogi prowadzącej do Boga. Świat potrzebuje soli i światła. Bez nich jest mdły, psuje się i pogrąża w ciemności.

Możemy poświęcać bardzo dużo czasu na czytanie Pisma św., skupiać się na poszczególnych słowach, a nawet znać na pamięć niektóre teksty i jednocześnie… nie znać Jezusa. Dzisiejsze środki przekazu błyskawicznie dostarczą nam informacji o Jego życiu, a jednak to nie wystarcza... Bez modlitwy On pozostaje nieznany.

Słowa Jezusa: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara” są opowiedzeniem się po stronie ziemskich zobowiązań. Mamy obowiązki wobec ojczyzny i społeczeństwa. Na tych słowach oparte jest między innymi społeczne nauczanie Kościoła. Ale druga część wypowiedzi Jezusa odnosi się do innych zobowiązań.

Uniwersalną wizję chrześcijaństwa, którą w Ewangelii otrzymali apostołowie i my przyjmujemy dziś do naszych serc. Ona rozpala w nas na nowo wiarę, nadzieję i miłość. Z takim obrazem Boga i wizją chrześcijaństwa po prostu… chce się żyć i entuzjastycznie po chrześcijańsku działać.

Mamy okazję, aby spojrzeć do głębi naszego serca i próbować odczytać nasze najprawdziwsze intencje, najgłębsze motywy naszych wyborów i decyzji, które niekiedy nas samych zaskakują. Na myśl przychodzą nam z pewnością różne duchowe okazje, które straciliśmy.

Pan Jezus odczuwa emocje jak każdy człowiek, ale one Nim nie kierują. W Jego doskonałym człowieczeństwie uczucia są w harmonii z rozumem i wolą. W świątyni ogarnia Go gniew, który jest właściwą reakcją na zgorszenie i popycha do działania. Gniew Jezusa jest jasnym znakiem wyrażającym potępienie określonych zachowań.

Nie można traktować Boga jak skarbonki, polisy ubezpieczeniowej, dobrej lokaty na przyszłość. Taka gra z Kimś, kto jest miłością, byłaby naszą kompromitacją. Opuszczam wszystko, bo kocham, to jedyna uczciwa motywacja. Czyste intencje pozwalają nam jednak odkryć, jak nieproporcjonalnie więcej otrzymujemy niż daliśmy.

Spójrzmy, kim jest matka dla swojego dziecka. Ona daje mu życie. Nosi przez dziewięć miesięcy pod swym sercem i w bólach wydaje na świat. Jednak to dopiero początek jej życiowego powołania. Wykarmić i wychować dzieląc się darem wiary – oto droga jaką przebywa matka.

To, co działo się w Dzień Pięćdziesiątnicy, było odwrotnością wydarzeń spod wieży Babel. Tamta wieża była symbolem nowego, doskonałego społeczeństwa, zbudowanego na szczytowych możliwościach ówczesnej cywilizacji. W Wieczerniku sprawcą jedności jest Duch Święty.

Uczniowie jedli śniadanie w milczeniu. Nie potrzebowali nic mówić, szczęśliwi, że po prostu są z Jezusem. W czasie Mszy staramy się angażować. Ale najważniejsze jest być świadomym, że oto teraz jestem z Nim, który staje się obecny pośród nas i pozwala nam być ponownie świadkami Jego ofiary.

Jedność Kościoła nie będzie wynikiem politycznych debat, drogą do jedności nie może też być ucieczka od ważnych kwestii doktrynalnych w „neutralne dogmatycznie” działania społeczne, w ratowanie ginących gatunków zwierząt lub walkę ze smogiem. Jedność pochodzi od Boga.

Ile dla nas znaczy wiara? Ale nie ta wiara, która sprowadza się jedynie do sfery kultury i zwyczajów, ale ta wiara, która każe się narażać, która nie zna pojęcia świętego spokoju? Czy jeszcze mamy taką wiarę? Czy zatem naprawdę rozumiemy i wierzymy, co Pan mówi do nas?

Często zdarza się nam, że prosząc, od razu proponujemy Bogu, w jaki sposób i kiedy ma zainterweniować. Jezus zapewnił, że Ojciec wysłucha naszych modlitw, ale nie powiedział, że dokona się to dokładnie tak, jak my byśmy tego chcieli. W rzeczywistości Bóg wie lepiej od nas, czego nam naprawdę potrzeba i w jaki sposób ma nam pomóc.

Dobry nauczyciel dostosowuje przekaz wiedzy do etapu rozwoju uczniów. Nie inaczej jest w szkole Ewangelii. Trzyletni okres przebywania Jezusa z uczniami przedłużony jest o kolejne lata, w których zadanie nauczyciela kontynuuje Duch Święty.

Lubimy stawiać się w roli sędziego. Oceniać, wydawać wyroki na sąsiadów, polityków, ludzi Kościoła. Najchętniej jednak „osądzamy Boga”, obwiniając Go o zło na świecie i o własne niepowodzenia. W najlepszym wypadku zarzucamy mu „jedynie” bezczynność. A Bóg? Jak wtedy, na przesłuchaniu u Heroda, milczy... i kocha.

Jezus, dobry pasterz, wie wszystko o swoich owcach. To jest bardzo pocieszające dla nas, którzy niekiedy nie bardzo potrafimy dostrzec racje naszych decyzji, wyborów, postanowień. Co więcej, nie bardzo wiemy, jak mamy pomóc samym sobie, aby nasze życie było inne, radośniejsze, pełniejsze entuzjazmu, głębszej ufności.

Aby wydać owoce, winny krzew wymaga pielęgnacji. Boski Ogrodnik troszczy się o jego oczyszczenie ze wszystkiego, co utrudnia plonowanie. Przycinając dziczejące pędy, kaleczy krzew. Taką moc oczyszczającego ranienia ma słowo Boże. Jest to niezbędny proces, aby życiodajne soki nie powodowały wzrostu tylko liści, lecz też owoców.

Jedność z Jezusem przynosi wiele owoców w życiu, ale niestety jest utracalna. Dlatego wszystko, co służy utrwalaniu tej więzi, jest czymś cennym, wszystko zaś, co tę więź osłabia – jest groźne i niebezpieczne.

Droga, to coś co łączy, pozwala iść wygodnie, bezpiecznie i we właściwym kierunku. Jezus jest drogą jedyną. Nie ma wyboru, jak w aplikacjach nawigacyjnych, trasy najkrótszej, najszybszej czy najbardziej ekologicznej (ostatni wynalazek google). Droga jest tylko jedna.

Dzieci są proste. U korzenia wiary leży prostota, ufne powierzenie się Bogu bez kombinowania. Ksiądz Tischner pisał, że trudność rozumienia nie wynika z tego, że wiara jest złożona, a my prości, ale przeciwnie, to my jesteśmy powikłani, a wiara prosta.

Dobra Nowina polega na przekonywaniu nas, że Jezus Chrystus nie przychodzi, aby kogokolwiek potępić. Podstaw ku temu miałby oczywiście wiele. Potępienie oczywiście jest możliwe. Bywa jednak tak, że my próbujemy być Bogiem i wyręczamy Go w osądzaniu.

Jezus-pasterz w dzisiejszej Ewangelii jest twardy i zdeterminowany aby bronić swych owiec przed tymi, którzy chcą je wyrwać ze stada. Dopóki więc należymy do Jego owczarni, jesteśmy bezpieczni, gdy przestajemy słuchać głosu Pasterza i oddalamy się od stada, ryzykujemy śmiertelnie.

Jezus otwarcie postawił uczniom bardzo bezpośrednie pytanie, które nie mogło pozostać bez odpowiedzi: „Czyż i wy chcecie odejść?”. Św. Piotr zaskoczył spontaniczną, szczerą i głęboką odpowiedzią: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”.

W metaforze obumierającego ziarna Pan Jezus daje nam konkretną wskazówkę dotyczącą naszej drogi ku Niemu, aby była ona rzeczywiście drogą miłości. Obumrzeć oznacza zostawić to, co wcześniej nam służyło, ale musi to nie tyle zniknąć, ile raczej ulec radykalnemu przekształceniu. Ziarno nie może mieć cały czas formy ziarna.

Manna była pokarmem zesłanym Izraelitom przez Boga podczas wędrówki przez pustynię. My też idziemy przez różnego rodzaju pustynie. Potrzebujemy pokarmu na drogę, by te pustynie nas nie wykończyły. Potrzebujemy Chleba, który podtrzyma w nas Boże życie.

Jezus nie jest instancją odwoławczą w naszych ziemskich sprawach. Nie jest naszym rozjemcą i mediatorem. Jest Mistrzem. Zbawicielem. Synem Bożym. Właśnie tej wiary zabrakło tym, którzy szukali Jezusa, ale nie myśleli o wieczności a jedynie o chlebie.

Tygodnie Biblijne mają na celu odsłaniać centralną rolę ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa w dziejach człowieka i świata – powiedział ks. prof. Henryk Witczyk z okazji V Narodowego Czytania Pisma Świętego i rozpoczynającego się XIII Tygodnia Biblijnego.

W wierze chodzi o prawdę. Często ludzie traktują wiarę jako element służący dobremu samopoczuciu. Powiadają np. „wierzę, bo to mi pomaga” albo „nie wierzę, bo to mi do niczego nie jest potrzebne”. O wierze nie może jednak decydować samopoczucie. Wiara oznacza przyjęcie prawdy, którą przyniósł Jezus.

Niestety, zbyt często nasze „wniebowstąpienie” wyobrażamy sobie jak w tej piosence Zespołu 2+1 („Windą do nieba”), jako pewnego rodzaju podróż, transfer duszy wzlatującej ku górze, gdy tymczasem niebo osiągamy jedynie „w Chrystusie”, wszczepieni w Niego jak latorośle w winny krzew.

Zmartwychwstały Jezus stanął pośrodku i wypowiedział słowa: „Pokój wam”. Choć wyglądało to na zwykłe pozdrowienie, słowa te od razu odniosły skutek w sercach zgromadzonych. W miejscu lęku zaczął rodzić się pokój, w miejsce przygnębienia – radość. Zmartwychwstały Pan przekazał apostołom Ducha Świętego.

Apostołowie mają być świadkami Jezusa nie po to, by szerzyć pamięć o dokonaniach Mistrza, tak jak się kultywuje pamięć o wielkich historycznych postaciach. Imię Jezusa ma być głoszone dla nawracania i odpuszczania grzechów.

Doświadczenie spotkania z Jezusem – w Słowie, Eucharystii i wspólnocie wiary – ma nas przemienić, abyśmy z pałającymi sercami wrócili do domów, miejsc pracy, nauki i odpoczynku, a także aktywności internetowej, świadcząc wszędzie tam, że Pan rzeczywiście zmartwychwstał.

Kamień zatoczony u grobu i straże, o jakich mówi Ewangelia zostały zamienione na machinę propagandy, próbującą widzieć w chrześcijaństwie jedynie objaw kultury, zwyczajów czy wierzeń z pogranicza folkloru i zabobonu.

W Wielką Sobotę panuje jakiś szczególny i niepowtarzalny klimat. Jesteśmy pod wrażeniem duchowych przeżyć Wielkiego Postu, a zwłaszcza Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku. Czas jakby na nowo się zatrzymał, cisza towarzyszy nam w oczekiwaniu na wielkie wydarzenie, które mamy przeżywać w czasie Wigilii Paschalnej.

Odsłania się niezwykły obraz Boga. Oto Bóg na kolanach przed człowiekiem, swoim stworzeniem. Bóg czyni siebie małym i słabym, po to zdobyć naszą miłość. Pierwszy zajmuje ostatnie miejsce. Wszechmogący przychodzi jak sługa, jak niewolnik.

Dla komentatorów Pisma Świętego gest Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy, gdy podawał On swoim uczniom kawałek chleba, był jednoznaczny: Pan Jezus, niczym troskliwy Rodzic, karmi swe pisklęta (uczniów), w gnieździe Kościoła, karmi szczególnym pokarmem: swoim Ciałem i swoją Krwią.

Grzech sprawia, że w miarę jak słabnie nasza wiara w Boga, wzrasta nasza wiara w siebie. Wiara, że człowiek jest tak sprytny, że nie tylko może oszukać bliźnich, wprowadzić w błąd przyjaciół, ale że może wręcz oszukać Boga.

Minął rok. Trochę nauczyliśmy się żyć w epidemii, powstały szpitale i oddziały covidowe, są testy, szczepionki. Jednak sama epidemia nie odpuszcza. Niedziela Męki Pańskiej pozwala spojrzeć na związane z nią cierpienia w świetle drogi krzyżowej Pana Jezusa.

Reakcje na wskrzeszenie Łazarza ujawniły mechanizmy i podziały, które możemy dostrzec także we współczesnym świecie. Są tacy, którzy uwierzyli wtedy w Jezusa. Są ci, którzy donieśli o tym zdarzeniu faryzeuszom. Jest Sanhedryn. Są i szukający Jezusa.

Ważniejsza od zadawania Bogu pytań jest umiejętność słuchania. Filozofia, owszem, polega na stawianiu pytań, ale wiara i pobożność na słuchaniu Bożych odpowiedzi. Popatrzmy na przykład świętych: generalnie niewiele mówili, ale posiedli sztukę słuchania Boga.

Milczenie św. Józefa jest przejmujące. Józef nie może nikomu się zwierzyć. W tym przypadku nawet Maryi. Wszystko przyjmuje sam. Albo raczej sam na sam z Bogiem. Bóg jest dla niego jedynym oparciem, spełnienie Jego woli jedynym pewnym drogowskazem.

Jezus nie przyszedł na ziemię, aby zabiegać o kompromisy za cenę rezygnacji z prawdy, dobra i zbawienia człowieka. Nie szukał poklasku tych, którym wydawało się, że wiedzą lepiej od samego Boga, jak świat powinien być urządzony. Pragnieniem serca Jezusa i sensem Jego misji było spełnienie woli Ojca.

Cuda prowadziły do wiary, ale Zbawiciel zdawał sobie sprawę z tego, że tylko największy z cudów może być znakiem na miarę zbawienia. Jedynie zmartwychwstanie, które przełamuje barierę śmierci, będzie z mocą świadczyło o dziełu, jakiego dokona.

„Niech Najświętsza Maryja Panna pomoże nam, byśmy nie bali się, aby Jezus «wprowadził nas w kryzys». Jest to zbawienny kryzys, dla naszego uzdrowienia; aby nasza radość była pełna” – mówił Franciszek podczas niedzielnej modlitwy „Anioł Pański” w Watykanie.

Jezus przestrzega przed wiarą powierzchowną, nieprzekładającą się na codzienne życie. O żywą wiarę trzeba się stale troszczyć. Potrzeba jest tu modlitwa o stałe silną wiarę dla siebie i dla innych wierzących, bo dar wiary jest niestety utracalny, z powodu zaniedbań i grzechów.

Przykład Pana Jezusa uczy, że w obliczu zarzutów trzeba posługiwać się rozumem, argumentować, odsłonić absurdalność oskarżeń, wykazać błąd. Kiedy więc słyszymy jakieś złe słowo przeciwko wierze, nie wolno wpadać w panikę, ale spokojnie szukać odpowiedzi.

W Piśmie Świętym „serce” obejmuje całe wnętrze człowieka: jego rozum, wolę i (na końcu) uczucia. Przebaczyć „z serca” oznacza więc przede wszystkim przebaczyć rozumem i wolą (aktem), nad uczuciami nie mamy bowiem kontroli.

Jako że wszyscy jesteśmy grzesznikami, porównanie z młodszym synem jest nam bliższe i łatwiejsze. Ale warto dzisiaj spojrzeć na naszą duchową postawę z punktu widzenia starszego syna, który nie potrafi się cieszyć, który się gniewa, który nie chce spotkać się z młodszym bratem.

Bóg nie jest naiwny. Jest cierpliwy. Tak często oczekujemy od Niego natychmiastowej interwencji, widząc jakąś niesprawiedliwość, szczególnie gdy nas ona dotyka. A tymczasem Jego cierpliwość jest wyrazem miłosierdzia wobec każdego z nas.

„Kto się wywyższa, będzie poniżony”. W kim z nas nie drzemią geny próżności i pychy, aby nie przejąć się tymi słowami i aby się nimi nie zawstydzić. Pan Jezus wzywa nas więc do prawdziwej pokory, która polega na prawdzie, a cechuje się nie zwieszoną głową, ale radością, humorem, dystansem do siebie.

Przeżywając Wielki Post, czas przypomnieć sobie o oczyszczającym wstydzie. Nie tym, który popycha do ucieczki i ukrycia się przed Bogiem, ale wstydzie, który nakazuje wrócić do Miłosiernego Ojca ze spuszczoną głową i skruchą w sercu.

Boża pedagogika jest taka, że doświadczenia światła i ciemności przeplatają się. Chwile radości (nazywane „pocieszeniami”) mają nas umacniać w doświadczeniach bólu, cierpienia, smutku (określanych „strapieniami”). Pocieszenia i strapienia pojawiają się naprzemiennie.

Mamy prawo prosić Boga o wszystko, co dobre. W Biblii nieraz pojawia się ta myśl, że Bóg lubi ludzi nieustępliwych, a nawet wchodzących z Nim w spór. Ten święty upór powinien mieć swoje źródło nie w pazerności ludzkiego „ja”, ale w dziecięcej ufności, że nasz Ojciec nas nie zostawi.

Każde z wezwań Modlitwy Pańskiej nadaje się na osobne rozważanie, ale najważniejsze jest chyba właśnie to pierwsze słowo: „Ojcze”, które skraca dystans między niebem a ziemią. Łatwiej nam zwracać się do Boga aniżeli do dyrektora jakiegoś urzędu.

„Ogromnym niedostatkiem wiary w Polsce jest to, że za mało bierzemy do ręki Pismo Święte. To jest list miłosny napisany do mnie. Noście ze sobą Biblię, nawet w smartfonie, aby ją czasem otworzyć, czy włączyć i pozwolić Jezusowi powiedzieć chociaż jedno zdanie” – powiedział bp Edward Dajczak.

„Pójdź za Mną” może być odniesione do każdego z nas, zwłaszcza teraz, na początku drogi wielkopostnej. Jesteśmy wzywani do tego, abyśmy „wstali”, abyśmy się podnieśli, zwłaszcza w tych dziedzinach, w których dostrzegamy największe nasze słabości.

Warto postawić pytanie o nasze postrzeganie i przestrzeganie Prawa, o to czy Dekalog jest naszą „mądrością i umiejętnością”? A może wstydzimy się go uważając, że niektóre przykazania są passé i wybieramy tylko te, które nam odpowiadają?

Głoszenie nie jest zadaniem jedynie osób duchowych, ale także świeckich. To chrzest i bierzmowanie stanowią fundament więzi z Jezusem, a to z niej wypływa obowiązek przekazywania prawdy Ewangelii. Jest to obowiązek rodziców wobec dzieci, ale także internautów wobec innych użytkowników sieci.

Podstawowym zagrożeniem dla Kościoła jest dziś brak wiary. Zamiast podniesienia wysoko sztandaru Dobrej Nowiny idziemy często do świata podnosząc świeckie sztandary walki o ekologię, ogólnoludzkie braterstwo, edukację czy zrównoważony rozwój.

Pragnienie zobaczenia Jezusa, pragnienie „wzięcia Boga w swoje ramiona” jest mniej lub bardziej uświadomionym pragnieniem każdego człowieka. Czy dzisiaj nie jesteśmy jednak w gorszej sytuacji niż Symeon i Anna? Tylko pozornie.

Spadek liczby powołań do kapłaństwa, związanego z celibatem i spadek liczby zawieranych związków małżeńskich są ze sobą powiązane w tym sensie, że współczesny człowiek boi się podejmować decyzje całożyciowe i woli żyć bez zobowiązań.

Kościół ma stawiać na świeczniku jedyne światło, które ma, czyli Jezusa. Jeśli jednak chowamy światło Jezusa pod korcem poprawności politycznej czy z obawy o zarzuty nietolerancji, tracimy jako chrześcijanie rację bytu. Kościół staje się agendą ONZ lub ośrodkiem jednoczenia religii.

Trzy czwarte świata nie wierzy w Jezusa albo w ogóle Go nie zna. To nie jest żniwo wielkie, to żniwo ogromne! A robotników coraz mniej, bo żyjemy w czasach ogromnego kryzysu powołań, gdy ziarna Jezusowego „Pójdź za Mną” padają często na beton lub między ciernie.

Każdego dnia Pan Jezus nas przywołuje. Owszem jesteśmy już w Jego rodzinie i On nas z niej nigdy nie wyrzuci. Ale chce, abyśmy nieustannie potwierdzali nasze pragnienie bycia Jego uczniami. Każdego dnia trzeba podejść do Niego. Każdego dnia ma dla nas misję.

Kiedy człowiek patrzy na mieszkanie swego wnętrza, zaczyna dostrzegać wiele brudu i pyta Jezusa: Nauczycielu, czy Ty naprawdę chcesz mieszkać w takim mieszkaniu jak moja dusza? A Jezus odpowiada: tak, chcę przebywać u ciebie, chcę pomóc posprzątać i uporządkować twoje życie.

Po popełnieniu grzechu wydaje się nam, że już na zawsze pozostaniemy „trędowaci”. Szatan tylko na to czeka, żebyśmy sami siebie karali i pozostawali na wygnaniu, z dala od Boga i ludzi. Od poczucia ubrudzenia grzechem silniejsze powinno być pragnienie oczyszczenia.

„Dajcie im jeść” oznacza, że mają rozdzielić dary Boże, które nie są ich własnością ani zasługą. Rolą uczniów jest być przekaźnikami. Ale jest to piękne zadanie – nakarmić głodnych, być współpracownikami samego Boga, który obdarowuje ludzi swą miłością.

Czas Bożego Narodzenia nie jest tylko po to, aby się powzruszać przy stajence i pośpiewać kolędy (choć to ważne i piękne). Ale ostatecznie chodzi o nawrócenie, o odkrycie Jezusa na nowo w swoim życiu. Ile razy już słyszałem to wezwanie?

Św. Jan Bosko mówił, że przynajmniej jeden na dziesięciu młodzieńców słyszy wezwanie do pójścia za Jezusem. Ilu za Nim idzie? Statystyki, przynajmniej te europejskie, nie napawają optymizmem. Młodym, wychowanym w materializmie i konsumpcjonizmie coraz trudniej „zostawić wszystko”.

Bóg jest Bogiem z nami. Jest nam prawdziwie bliski i obecny pośród nas. Trzeba tylko z płaszczyzny przyzwyczajeń i nawyków przejść do sfery wiary, gdzie spotkawszy Go, z radością będziemy do Niego innych prowadzić.

Dzisiejsza Ewangelia stawia pytanie, które – być może – rzadko sobie stawiamy: kim jestem? A trzeba się nad nim zastanowić właśnie na początku nowego roku. A dalej - kim jestem w odniesieniu do osobistej relacji z Jezusem Chrystusem?

„Do Chrystusa zawsze się idzie i powraca poprzez Maryję” (Św. Josemaria). Jeśli dobrze to zrozumiemy, Bogarodzica nigdy nam nie zasłoni Jezusa, lecz przeciwnie, pomoże Go poznać i pokochać. Równocześnie, zwracając się do Niej, możemy lepiej zrozumieć, kim jest On.

Z każdą chwilą jestem bliżej Domu, bliżej Boga. Tam, w niebie, otworzymy takiego szampana, przy którym ziemskie szampany to tylko lemoniadki. Życzmy sobie wzajemnie nadziei, która płynie ze Słowa, które stało się ciałem. W Nim jest życie, które nie ucieka, ale dojrzewa do swej pełni.

Spróbujmy na podstawie dzisiejszej Ewangelii odpowiedzieć na dwa pytania: dlaczego rodzinę Jezusa, Maryi i Józefa nazywamy świętą? I co z ich życia może zaczerpnąć zwykła rodzina chrześcijańska, by kroczyć drogami świętości?

Św. Łukasz dostarcza nam biblijnych argumentów pro-life. Widać je m.in. podczas nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję. Jan rozradował się pod sercem Elżbiety. Wręcz podskoczył i zatańczył. Obie matki mają świadomość, że noszą w swoich łonach synów, a nie „zlepki komórek”.

Kościół na przestrzeni dziejów przeżywał różne czasy. Także epidemie i zarazy nawiedzały po wielokroć Europę i świat, stawiając pytania o Emmanuela – Boga z nami. On zawszy był pośród swego ludu. Nigdy nas nie opuścił i nie opuści.

Czy decyzja Maryi w zwiastowaniu była wolna? Nie ułatwia pozytywnej odpowiedzi na to pytanie sama reakcja Maryi na słowa anioła: „Oto ja, służebnica Pańska”, a dokładnie tłumacząc: „Oto ja, niewolnica Pana”. Czyżby została skazana na niewolniczą służbę na Bożym dworze?

Nadzieje Izraela spełniły się w Chrystusie. On dziedziczy po swoich przodkach zarówno to, co w ich dziejach było królewskie i szlachetne, jak i to, co było małe, grzeszne, głupie czy podłe. Bierze to wszystko na siebie, aby uleczyć ludzką naturę.

„Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Są takie momenty, kiedy papież w czasie spotkań z młodzieżą pyta o gotowość pójścia za Jezusem. Wtedy wielu młodych ludzi publicznie wyraża taką wolę. Niestety, statystyki tego nie potwierdzają, powołań nie przybywa. Dlaczego?

W nauczaniu Jezusa słyszymy nieraz twarde upomnienie czy ostrzeżenie przed grzechem. To nie jest miękki nauczyciel, któremu uczniowie wchodzą na głowę. To nauczyciel, który może wymagać wiele, bo uczniowie wiedzą, że ich rozumie i kocha, a jeśli wymaga, to tylko dla ich dobra.

Jan nie był mięczakiem, nie był chorągiewką na wietrze. Był twardym Bożym zawodnikiem, gwałtownikiem Królestwa Bożego, wysłańcem torującym drogę Chrystusowi. I właśnie Jan Chrzciciel powinien być dla nas inspiracją jako Boży twardziel.

Nam wszystkim potrzebny jest Jezus, obchodzący miasta i wioski, przypominający nam naukę o potrzebie uzdrowienia, oczyszczenia, wypędzania złych duchów. Zadaniem pasterza jest te słowa przekazywać, wyjaśniać, bez względu na to, jaka będzie reakcja słuchających.

Jezus Chrystus działa na ludzi jak magnes i jest źródłem obfitości. Każde autentyczne spotkanie z Jezusem budzi zachwyt i radość w sercu. Tłumy z dzisiejszej Ewangelii, która otaczają Jezusa, zdają się nawet tracić rachubę czasu.

Cóż takiego jest w prostaczkach – możemy zapytać – że widzą dalej i więcej niż mądrzy i roztropni? Z pewnością poczucie ich własnej niedoskonałości i niewystarczalności, które otwiera ich na Boga. Mądrzy i wielcy, przeciwnie, są jak naczynia wypełnione po brzegi.

W dzisiejszej Ewangelii czytamy: „uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie”. To słowa o końcu świata. O ile datę świąt znamy, o tyle daty końca czasów nie znamy. Ostateczny koniec świata może mieć miejsce jeszcze za naszego życia albo po naszej śmierci.

Kościół jest żywym ciałem Chrystusa. Jest zbudowany na Jego słowie, na Jego woli, która nie przeminie. Nie przeminą sakramenty, nie przeminie Prawda, którą przekazuje. My zaś, szukając zjednoczenia z Chrystusem w Jego Kościele, nie boimy się bolesnego oczyszczenia. Pąki już są na gałęziach, zbliża się lato.

Chrześcijaństwo to pascha – przejście. Musisz przejść przez morze łez, ocean rozpaczy, rzekę beznadziei, dolinę śmierci. Przez sam środek i z podniesioną głową. Bóg nie pozwoli ci zginąć. On jest twoim wybawicielem. Patrz na Niego. Nie pytaj, jak cię uratuje, tylko ufaj.

Prawdą jest, że niechęć wobec Kościoła wygenerowana jest z większą siłą z uwagi na grzechy popełnianie przez ludzi Kościoła, a zwłaszcza grzechy o charakterze seksualnym i brak stosownych na nie reakcji w przeszłości. Ale czy wobec tego należy zdezerterować i przestać głosić Ewangelię?

Jezus tłumaczy dziś, że upadek świątyni to wstęp i obraz tego, co stanie się ze świątynią naszego ciała, jeśli nie rozpoznamy czasu naszego nawiedzenia. Nawet najwspanialsze dzieło rąk ludzkich nie przerwa bez Bożej łaski.

Boga niczym nie przekupimy i żaden dar nie będzie wystarczający, aby odwdzięczyć Mu się za wszystko, co od Niego otrzymaliśmy. Tylko zawierzając Mu siebie, darując otrzymane od Niego życie, poświęcając Mu się bezgranicznie odpowiadamy na dar Jego miłości.

Bardzo potrzebujemy Jezusa, wiary w Niego, bo Jego łaska uzdalnia nas do miłości wobec „braci najmniejszych”, na podstawie której to miłości będziemy sądzeni. Aby osiągnąć zbawienie, potrzebne są czyny miłości, będące owocem wiary oraz dobrze uformowanego sumienia.

Przeżywamy ostatnie dni roku liturgicznego, w których Kościół tradycyjnie proponuje nam czytania dotyczące naszej przyszłości i czasów ostatecznych. Dzisiaj czyni to w związku z pytaniem, jakie postawili Jezusowi saduceusze, nawiązując do historii siedmiu braci.

Łzy są przejmującym obrazem smutku Jezusa. Ten, kto kocha, ten zna smak łez. Łzy Jezusa są także prorockim znakiem, który ma wstrząsnąć jego świadkami. Pobudzić do refleksji, skruszyć serce. Ludzka pycha powoduje nieraz zamknięcie serca na dar łaski, na dar obecności. I wtedy Bóg płacze.

Jezus powiedział do Zacheusza: „Zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Świętym nie zostaje się uciekając na drzewo, by z ukrycia przyglądać się Jezusowi. Aby zostać świętym, trzeba zejść z drzewa, zejść z pozycji obserwatora i wprowadzić Jezusa do swojego domu.

Kościół pokazuje nam dzisiaj siłę wiary. Wołanie ślepca o łaskę uzdrowienia i proste słowa Jezusa o sprawczej sile modlitwy. Czy potrafimy pokornie i z wiarą prosić?

W języku polskim słowo talent wcale nie oznacza określonej kwoty pieniężnej, jak było to rozumiane w języku greckim, w którym została spisana Ewangelia. Słowo talent po polsku oznacza umiejętności i zdolności danej osoby.

Słowa Pana Jezusa odnoszą się do końca czasów, ale także do życia każdego człowieka. Kiedy zbytnio przywiązujemy się do dóbr materialnych, gdy zbytnio polegamy na innych ludziach czy na własnych możliwościach, możemy stracić świadomość, że podstawą naszego istnienia jest Bóg.

Aktualnie z błyskawicą kojarzy się nam ruch obiecujący wyzwolenie kobiet z „piekła”, przy czym to właśnie rzekome wyzwolenie jest dokładnie drogą do piekła. Kiedy przyjdzie Królestwo Boże i czy powtórnemu przyjściu Jezusa będą towarzyszyć błyskawice?

Na miłość nie można odpowiedzieć inaczej, jak tylko miłością. Ta sama miłość sprawia też, że na polu naszego Gospodarza jesteśmy stokroć bardziej pracowici, bo ze sług staliśmy się Jego przyjaciółmi, a przecież już od dawna wiadomo, że ze „sługi (niewolnika) nie ma pracownika”.

W dzisiejszej Ewangelii trzykrotnie pojawia się słowo „mamona”. Nie należy ono do wyrażeń często używanych w języku potocznym, choć też nie zostało z niego całkowicie wyparte.

Cnota roztropności oznacza umiejętność właściwego rozeznania celów i środków, które do nich prowadzą. Będę roztropny, jeśli będę postępować uczciwie. Nie potrzebuję mieć dobrych układów z wpływowymi łajdakami, choć jeśli będę mógł któremuś pomóc w nawróceniu, to to zrobię.

Chodzi o to, byśmy pogłębiali naszą wiarę i jednocześnie dawali jej świadectwo naszym osobistym, przejrzystym życiem, braterstwem i solidarnością naszych wspólnot i środowisk oraz dziełami miłosierdzia – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas trwających obchodów XV Dni Jana Pawła II.

Często myślimy sobie: „Już tyle nagrzeszyłem, tyle razy zawiodłem, oszukałem Boga, że musi mnie mieć już dość, nie jestem godny o nic Go już prosić”. Odpowiedź Boga: „Jesteś moją bezcenną owieczką. Gdzie jesteś? Daj się odnaleźć”.

Nie będzie szczęścia w królestwie niebieskim, jeśli teraz w naszym życiu nie będzie Eucharystii. Każdy kto chce zasiąść do uczty w niebie, nie może się wymawiać, od uczty z Bogiem na ziemi.

Czyściec to nie poczekalnia pełna luksusów, niczym lotniskowy salon dla VIPów. Czyściec to czas rozłąki i tęsknoty. Czy pamiętam o modlitwie za dusze czyśćcowe?

W uroczystość Wszystkich Świętych Kościół przekazuje nam Ewangelię, w której Jezus ogłasza osiem błogosławieństw. Jezusowe błogosławieństwa to droga życia i świętości. Słowa naszego Pana są jak tlen w dusznym czasie epidemii i w agresywnym okresie protestów przeciw prawu do życia dzieci nienarodzonych.

Jezus mówi, aby nie wybierać pierwszego miejsca, bo możemy się znaleźć w nieprzyjemnej sytuacji, gdy przyjdzie ktoś znamienitszy od nas. Lepiej zatem jest i rozsądniej wybierać ostatnie miejsca, bo wtedy może nas spotkać wyróżnienie i gospodarz zaproponuje nam, abyśmy przesiedli się wyżej.

Wobec eksplozji nienawiści do Kościoła, do człowieka i ostatecznie do Boga, którą widzimy w tych dniach, trzeba robić to, co słuszne. Słuszne jest bronić wolności religijnej i praw człowieka, z prawem do życia na czele. W tym działaniu jednak chcemy naśladować Chrystusa.

W świecie toczy się dramatyczna walka z mocami ciemności. Pierwsze dzisiejsze czytanie to klasyczny tekst ukazujący prawdę o tym a wydarzenia ostatnich dni w Polsce potwierdziły to dobitnie.

Zadaniem Kościoła jest umożliwianie ludziom dotknięcia Jezusa. Najpełniej misja ta realizuje się w Eucharystii. Odkrycie mocy Jezusa sprawia, że mamy wewnętrzną potrzebę podzielenia się Nim ze światem. Tego skarbu nie można zachować dla siebie.

Jako chrześcijanie, w wielu krajach, jesteśmy i dzisiaj jak „ziarnko”. Przegrywamy z możnymi tego świata, którzy mogą nas ośmieszać, upokarzać, a nawet zabić. Nie mogą jednak powstrzymać wzrostu ziarna, które zasiał Bóg.

„Miłość musi zmierzać równocześnie i nierozłącznie ku Bogu i ku bliźniemu” – stwierdził Ojciec Święty w rozważaniu poprzedzającym niedzielną modlitwę „Anioł Pański”. Papież podkreślił, że miłość Boga i miłość bliźniego stanowią główne przykazanie całego Prawa Bożego.

Dziś często mamy do czynienia z reglamentowanym miłosierdziem. Wielu się na nie powołuje, ale jedynie w sprzyjających sobie okolicznościach. Miłosierdzie Jezusa jest nielimitowane i zarazem nieograniczone. Ofiarowane jest nam wszystkim, tylko, a zarazem aż, za cenę odwrócenia się od zła.

Nie należy doszukiwać się bezpośredniej zależności między winą a nieszczęściem. Pojmowanie Boga jako tego, który reaguje natychmiast jako surowy sędzia i wymierza kary w zależności od wielkości popełnionego zła, jest mocnym uproszczeniem.

Człowiek odkrywa prawo moralne, ale nie decyduje o nim. Ono wynika z naszej natury, a jego autorem jest Bóg. Nie wpisał go jednak w nasz rozum, jako część „systemu operacyjnego”. To aplikacja, którą wciąż musimy rozwijać i aktualizować, przy czym nie możemy tego robić w dowolny sposób.

Chrystus nie jest „słodkim Jezuskiem”, który na wszystko się zgadza i niczego nie wymaga. Owszem, przebacza grzesznikom, ale grzech nazywa po imieniu. Wierność Jezusowi nie jest równoznaczna z tzw. świętym spokojem. Noszenie krzyża nie jest czymś przyjemnym. Jest ogniem!

Jak rozumieć porównanie w dzisiejszej Ewangelii Syna Człowieczego do złodzieja: „To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu."?

Nad wartością nocnych czuwań w życiu chrześcijanina zastanawiał się już na przełomie IV i V wieku św. Niceta z Remezjany, który uznał, że modlitwa w ciągu dnia jest dobra, ale znacznie lepsza jest ta w nocy, ponieważ w ciągu dnia pochłonięci jesteśmy wieloma sprawami, w nocy zaś uspokajamy się i wyciszamy.

Dzisiejsza rozmowa uczniów faryzeuszów i zwolenników Heroda z Jezusem jest jednym z najbardziej politycznych fragmentów Ewangelii. Widoczne są w niej przynajmniej dwie płaszczyzny: obydwie delikatne i budzące silne emocje.

Jeśli spotkaliśmy Jezusa w swoim życiu, to nie możemy zostawić tego faktu tylko dla siebie. Świat potrzebuje naszego świadectwa. Trzeba głosić Ewangelię z wielką mocą.

Polemika z faryzeuszami była formą walki Jezusa o ich zbawienie. Miłość nie zawsze oznacza mówienie tylko i wyłącznie rzeczy miłych i przyjemnych. Miłość idzie w parze z prawdą. Czasem konieczne jest ostrzeżenie przed złem, które przybiera formę „biada”.

Słowem można zranić człowieka, a nawet zabić. Można również duchowo zbudować, nadać ludzkiemu życiu sens i wzmocnić nadzieję.

Nie wiemy dlaczego faryzeusz zaprosił do siebie Jezusa. Może z życzliwości i odruchu serca, a może, by pochwycić Go w mowie lub przyłapać na przekroczeniu prawa.

W rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański, Franciszek nawiązał do dzisiejszej Ewangelii przedstawiającej opis uczty weselnej, w której Jezus nakreśla Boży plan wobec ludzkości.

W dzisiejszej Ewangelii rozważamy odwieczny spór: „akcja czy kontemplacja”. Dlaczego Jezus chwali Marię i czy rzeczywiście napomina Martę?

Anioł stróż kojarzy nam się z dzieciństwem. Na pobożnych obrazkach jest przedstawiany jako młodzieniec prowadzący dziecko, np. przez mostek. Młodzieniec ma dziewczęce rysy, ale nie chodzi o ideologię gender, tylko o próbę wyrażenia faktu, że aniołowie, istoty duchowe, nie mają płci. Inny typowy wizerunek anioła, to pyzaty chłopiec ze skrzydełkami, który wisi nad dziecięcym łóżkiem.

Przedstawiamy bardzo rzetelną i napisaną pięknym językiem książkę. To ciekawy komentarz Pablo T. Gadenz'a do "Ewangelii według św. Łukasza".

Historia biblijnego Hioba do dziś budzi współczucie, litość a nawet oskarżenia o spisek Boga z biesem. Wszak ofiarą owego sporu staje się niewinny człowiek, który traci w ciągu kliku godzin wszystko, na co pracował przez całe życie.

Wszystko jest marnością. Zostaje nam tylko Bóg. Tylko On. Jeśli śmierć to koniec, to wszystko jest marnością. To prawda. Jeśli jednak za progiem śmierci, jest coś więcej. Jeśli Bóg jest życiem, to kresem narzekania jest nadzieja złożona w Nim. Bez żadnych doczesnych podpórek.

Żaden zawód nie otrzymuje tak pejoratywnego zabarwienia na kartach Ewangelii, jak właśnie celnicy. Pogardzano nimi nie tylko ze względu na wysługiwanie się okupantom, ale także ze względu na chęć nieuczciwego zysku.

Dlaczego jestem chrześcijaninem? Na to pytanie wielu z nas odpowiedziałoby, że jesteśmy chrześcijanami dlatego, że urodziliśmy się w chrześcijańskich rodzinach i w niemowlęctwie nas ochrzczono. I w ustach wielu z nas byłaby to odpowiedź prawdziwa, jednak nie do końca precyzyjna. A na pewno nie byłaby to odpowiedź uniwersalna.

Dzisiejsza Ewangelia przenosi nas do zupełnych początków Kościoła. Jesteśmy świadkami wzruszającego momentu, kiedy to mała wspólnota uczniów nabiera pierwszych rumieńców! Zyskuje swą tożsamość! Chrystus bowiem decyduje się, po krótkim duchowym kursie wstępnym, posłać uczniów do ludzi. Dlatego wyposaża ich w niezwykłe dary: we władzę nad demonami i w dar uzdrawiania.

Nie przypadkiem, w dzisiejsze święto Kościół proponuje wysłuchanie Ewangelii o znalezieniu Pana Jezusa w świątyni. Rodzice zostawili Jezusowi dużą swobodę. Ufają Mu. Ale prawdopodobnie spokojne lata w Nazarecie sprawiły, że Józef i Maryja trochę \"zapomnieli\" kim jest ich Syn. Dlatego potrzebują mocnego znaku, przypomnienia, kim jest powierzone im Dziecko.

Nieraz ludzie, których osądzamy po pozorach, zaskakują nas czymś pięknym – siłą swojej wiary, determinacją w szukaniu Boga, pragnieniem nawrócenia. Pan i nas uczy, by nie sądzić po pozorach, ale patrzeć w serce.

Czy zastanawialiśmy się już kiedyś nad tym, co w naszym zachowaniu może być dla Boga najtrudniejsze do zniesienia? Wsłuchując się w słowa Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, można sądzić, że czymś wysoce niepokojącym jest dla Niego nasza wolność, a ściślej mówiąc, nasza chwiejność i niekonsekwencja.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zwraca uwagę słuchaczy na więzi duchowe, jakie powstają przez słuchanie i zachowywanie słowa Bożego. W Ewangelii św. Marka (Mk 3, 34) czytamy, że gdy mówił o Swojej matce i rodzeństwie to spoglądał na siedzących dokoła Niego, a u św. Mateusza czytamy (Mt 12, 49), że mówił te słowa „wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom”.

,Krzyż był za czasów Zbawiciela miejscem straceń. Na krzyżu wykonywano egzekucję i każdy człowiek nie tylko bał się krzyża, ale także postrzegał krzyż jako hańbę. Wszak nawet Apostoł Narodów przypomina, iż napisane było: „przeklęty każdy, kogo powieszono na drzewie.” Zatem kiedy i w jaki sposób krzyż z przekleństwa stał się błogosławieństwem?

Jeśli Pan Jezus wzywa, by przebaczyć siedemdziesiąt siedem razy, czyli de facto , by przebaczać stale, to w żaden sposób nie zachęca do tolerowania niewłaściwego postępowania bliźniego. Słowa o przebaczaniu pojawiają się zresztą krótko po tym, jak Jezus mobilizował, by umieć bliźniego upomnieć, gdy źle postępuje.

Dzisiejsza Ewangelia stała się inspiracją dla jednego z najwybitniejszych obrazów Petera Breughla „Przypowieść o ślepcach”. Na obrazie widzimy scenę, którą malarz mógł nieraz zobaczyć na drogach XVI-wiecznych Niderlandów – wędrującą grupę niewidomych żebraków, którzy próbują sobie nawzajem pomagać. Ale oto prowadzący grupę ślepiec przewraca się i pociąga za sobą cały korowód. Kolejni potykają się o leżącego przewodnika.

Jezus na Krzyżu mógł tylko oczyma wskazać na Jana: „Oto syn Twój”. Podobnym gestem wskazał Janowi: „oto Matka Twoja”. Odkryjmy i poczujmy to spojrzenie Jezusa skierowane i na nas. Posłuchajmy jak Jezus mówi o nas do swej Matki: „oto syn Twój”.

Dzisiejsza Ewangelia może wydać się nam trochę niezrozumiała, bo Pan Jezus, patrząc na swoich uczniów, wypowiada zdania, które jakby pochwalały zło! Mówi tak: „Błogosławieni ubodzy! Bo do was należy królestwo Boże! Błogosławieni głodni, albowiem będziecie nasyceni! Błogosławieni, gdy płaczecie, bo śmiać się będziecie! Błogosławieni, gdy was odrzucą...”

Nie jest łatwo nosić cudze ciężary. Jednak chrześcijaństwo to nie jest tylko troska o własne zbawienie, ale także trud odpowiedzialności, która łączy się z wymagającą miłością bliźniego.

Pan Jezus był jednym z wielu wędrownych nauczycieli, mających swoją, również wędrowną, szkołę. Wiemy, że Nauczyciel był wyjątkowy i ludzie widzieli to od początku. Ale i Jego uczniowie też odróżniali się od innych. Nie praktykują postu, co budzi zgorszenie faryzeuszów. Tymczasem Pan Jezus usprawiedliwia uczniów, choć nie neguje sensu poszczenia.

Zawsze coś się zostawia i rozumiemy to lepiej niekoniecznie na początku drogi. To bywa strasznie trudne. Ale chodzi o wierność Komuś. A Jego widać wyraźnie tylko z tyłu, czyli wtedy, kiedy się idzie za Nim, naśladuje.

Wizyta Pana Jezusa w rodzinnym Nazarecie szybko przeradza się z wielkiego oczekiwania w wielkie rozczarowanie. Czego właściwie spodziewali się rodacy Mistrza skoro przykłady zaczerpnięte ze Świętej Księgi i historii ludu wybranego wywołały takie rozczarowanie a nawet gniew, skutkujący próbą zabicia Tego, Którego sława sięgała już po całym Izraelu?

Miłość jest nade wszystko decyzją, aktem woli. To, że mam kochać nieprzyjaciół, nie oznacza wcale tego, że mam koniecznie ich lubić.

Szabat był dla Izraelitów znakiem przymierza. Przypominał porządek świata, jaki Bóg ustanowił zaraz po stworzeniu. Wszak sam Stwórca sześć dni pracował a siódmego odpoczął. Co więcej, zawierając przymierze na Synaju lud wybrany zobowiązał się do przestrzegania szabatu, kładąc tym samym swój podpis i pieczęć pod Prawem zapisanym na kamiennych tablicach. Jak więc można by zlekceważyć owo przykazanie?

Drzewo genealogiczne, od którego św. Mateusz rozpoczyna swoją Ewangelię, ukazuje Jezusa jako człowieka, który włącza się w ludzkie dzieje wraz z ich wzlotami i upadkami. Bóg jest wierny. Obietnica dana Abrahamowi, od którego rozpoczyna się genealogia, spełnia się w Jezusie: „On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1,21).

Jezus triumfujący, czyniący cudowne znaki, uzdrawiający jest nam zwykle bliższy niż Jezus cierpiący, wyśmiewany, biczowany i opluwany. Pytamy samych siebie, czy rzeczywiście te męki były konieczne? Czy rzeczywiście Bóg nie mógł wybrać innej drogi zbawienia rodzaju ludzkiego?

Od dzieciństwa każdy z nas buduje swój duchowy dom. Zwykle pomagają nam rodzice, Kościół, szkoła i wiele innych osób i instytucji. W miarę jak dorastamy, podejmujemy coraz bardzie osobiste wybory i przyczyniamy się do jego wzmocnienia albo osłabienia. Różne są też nasze reakcje, gdy rzeka wzbiera i uderza w naszą budowlę.

- Walka z drugim człowiekiem zawsze wyzwala wrogość i pogardę, sieje nienawiść, uruchamia spiralę agresji. A język agresji nigdy nie jest językiem Ewangelii - zaapelował dziś mocno abp Wojciech Polak.

... diabła nie widziałem, ale codziennie dotykam skutków jego działania.

Scena powołania Natanaela czyli Bartłomieja na apostoła nie tylko odsłania nam charakter i niepokoje serca apostoła, ale ukazuje kolejne przymioty boskie Mistrza z Nazaretu. To właśnie wiedza o przeszłości Bartłomieja przekonuje go, że jednak jest „coś – ktoś” z Nazaretu, Kto nie tylko waty jest jego uwagi, ale kto zna najskrytsze tajemnice jego serca.

▪️ ▪️ ▪️

Dziś – Uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej. Kim jest dla Ciebie Czarna Madonna?

W Biblii często pojawia się schemat dwóch dróg. Do wyboru jest dobro albo zło, prawda albo fałsz, życie albo śmierć.

Zazwyczaj zadania, które są związane z jakimś terminem (datą, a czasem nawet i godziną) udaje nam się wykonać. Nadchodzi chwila, w której nie mamy już innego wyjścia; wówczas, choćby na samym finiszu, potrafimy się zmobilizować.

Faryzeusze nie potrzebowali Jezusa: „zbawiały” ich dziesięciny z mięty, kopru i kminku: „odkupywali” nimi swą obłudę, fałsz, hipokryzję. W dzisiejszej Ewangelii usłyszeli więc słowa, które, gdybyśmy ich przed chwilą nie przeczytali, trudno by nam było uwierzyć, że wyszły z ust Jezusa.

Dzisiejszy fragment Ewangelii jest unikatowy. Oczywiście, każde w miejsce w Ewangelii jest niezwykłe. Jednak unikatowość dzisiejszego tekstu wynika z tego, że jest to jeden z dwóch tekstów we wszystkich czterech ewangeliach, w których pojawia się słowo „Kościół”, a jedyny, w którym słowo to ma znaczenie uniwersalne. Nie można zatem nie pochylić się nad prawdą o Kościele, która wyłania się z tego miejsca Ewangelii.

Zastanawia nas fakt, że Jezus, który mówił tak często o miłosierdziu i tak łagodnie wszystkich spotykanych traktował, jednocześnie tak ostro wypowiadał się przeciwko religijnym elitom narodu wybranego.

„Będziesz miłował Pana Boga swego…” To przykazanie brzmi jak obietnica.

Czy Bóg może stworzyć kamień, którego potem nie udźwignie? - pytała dwunastoletnia dziewczynka. Uśmiechała się, gdyż czuła, że katecheta nie wybrnie z intelektualnej pułapki. - Tak! Już to uczynił! - szybko odpowiedział młody duszpasterz. - Stworzył ciebie, z twoją wolną wolą. Gdy się uprzesz, nikt nie potrafi cię ruszyć, abyś zmieniła twe zdanie.

Nikt tak nie nauczał jak Chrystus. Jego wystąpienia są arcydziełem retoryki. Jezus nie tylko zadziwia pięknymi i poruszającymi przykładami, ale również zadaje zagadki, podnosi głos, gromi, płacze, żartuje oraz wytyka brak logiki. Wszystko po to, aby wejść w żywy kontakt ze słuchaczem i sprowokować go do myślenia.

My ludzie mimo wszystko lubimy prowadzić uporządkowane życie. Nawet, jeśli przeżywamy w nim żałobę, ma ona określony, uporządkowany charakter.

„Herod bowiem czuł lęk przed Janem, widząc, że jest mężem prawym i świętym, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a jednak chętnie go słuchał” (Mk 6,20). To trochę zaskakujące słowa; wydawałoby się, że Herod, władca absolutny, nikogo się nie bał, a okazuje się, że nikomu nie zagrażający prorok powodował u niego lęk i niepokój.

Zastanawia nas fakt, że Jezus, który mówił tak często o miłosierdziu i tak łagodnie wszystkich spotykanych traktował, jednocześnie tak ostro wypowiadał się przeciwko religijnym elitom narodu wybranego.

Pismo Święte wiele razy gani bogatych, zaś Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii przestrzega, że "łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego". Słowa te mogą wywoływać niepokój: czy zamożność jest czymś złym? Czy bogaty może się zbawić?

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wsłuchujemy się w Ewangelię opowiadającą nam o spotkaniu Maryi z Elżbietą. Tekst kieruje naszą myśl do zwykłych wydawałoby się wydarzeń z naszego codziennego życia, w których jednak dostrzegamy w sposób wyraźny elementy związane z naszym duchowym szlakiem, a przede wszystkim z obecnością Boga.

Wydarzyło się na lotnisku w Astanie. Czekanie na samolot się wydłużyło. Polski biskup znający biegle język rosyjski podejmuje rozmowę z sympatycznym staruszkiem. Rozmowa szybko schodzi na religię. Rozmówca mówi o Allahu i o jego wielkości. W pewnym momencie wskazując na biskupi krzyż zadaje pytanie, pewno retoryczne: - kto to jest ten człowiek wiszący na krzyżu?

Wsłuchajmy się uważnie w dzisiejszą Ewangelię, ponieważ dotyczy, a wręcz dotyka ona naszej codzienności. Mówi mianowicie o obowiązku upominania bliźnich, gdy wybierają zło. To bardzo trudny problem. Niektórzy już się poddali. Dla świętego spokoju. A jednak poddanie się wygląda na wyjście najgorsze, bo spada ono ciężarem współwiny na nasze sumienie. Jak upominać skutecznie? Czy to w ogóle jest możliwe?

Postępujemy często podobnie jak faryzeusze. Zaczynamy wszystko od końca, a trzeba zacząć od początku. Wtedy wszystko układa się w sensowną całość.

Jakże bardzo różni się perspektywa doczesnego życia i wieczności. Wie o tym tylko ten, kto zasmakował rozkoszy wiary. Patrząc na ofiarę z życia męczenników widać, że byli to ludzie, którzy potrafili patrzeć dużo dalej, niż sięga wzrok przeciętnego śmiertelnika. Patrzyli bowiem na wieczność.

Wielkie jest cierpienie dziecka, także dorosłego, które widząc rozwijającą się chorobę swoich rodziców i ich cierpienie, nie jest w stanie im pomóc. Jeszcze większy jest jednak ból rodziców, którzy mają chore dziecko; jeżdżą z nim od szpitala do szpitala, próbują różnych metod leczniczych, a jednak ich ukochana pociecha jest wciąż ciężko chora. A przecież wiązali z nią tak wielkie nadzieje…

Pan Jezus dopiero co zapowiedział uczniom swoją mękę, a oni o tym, który z nich jest największy. Jakby ciągle do nich nie docierało. Zanim więc zacznie im tłumaczyć, kolejny raz, słowami, ucieka się do przedstawienia, obrazu: przywołuje do siebie dziecko i stawia je pośrodku nich.

Dzisiejsza Ewangelia odsłania dwa oblicza wiary Piotra, a wraz z nim, wiary każdego chrześcijanina. Najpierw widzimy wielką wiarę Piotra. To ona pozwoliła sformułować mu niezwykłą prośbę: „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie”.

Postawa Chrystusa zaskakuje. Dlaczego tym razem Jezus nie kwapi się do pomocy zrozpaczonej matce, choć jeszcze niedawno uzdrawiał i pocieszał bez ograniczeń dziesiątki osób? Dlaczego nie wzrusza Go cierpienie znękanej przez ataki złego ducha jej córeczki?

„Ewangeliczną scenę przemienienia Chrystusa, w której trzej apostołowie, Piotr, Jakub i Jan, zdają się jakby porwani pięknem Odkupiciela, - pisał św. Jan Paweł II - można przyjąć za ikonę chrześcijańskiej kontemplacji.

Pismo Święte inspirowało zawsze artystów, a największe dzieła ludzkiego geniuszu nawiązywały do tematów biblijnych, by przypomnieć tylko Sąd Ostateczny i Pietę Michała Anioła, czy Ostatnią Wieczerzę< Leonarda da Vinci.

Czy tak chcesz?

Czyż nie lubimy, gdy ktoś artykułuje głośno nasze nadzieje, wyraża nasze poglądy, upomina się o to, co dla nas wydaje się ważne? Gdy słyszymy od kogoś to, co chcemy usłyszeć, jakże często usypia się nasza czujność.

O Jezusie, który wychowuje swoich uczniów do logiki Boga, czyli brania odpowiedzialności za drugiego mówił Papież Franciszek w rozważaniu przed „Anioł Pański”.

Dzieci jedzą oczami. Dojrzały człowiek ustami. Natomiast starsze osoby „jedzą głową”: odróżniają co im może zaszkodzić, a co nie. Jednak wszyscy „jemy sercem”, bo smakuje nam to, co przypomina rodzinny dom.

Według tradycji cud rozmnożenia chleba dokonał się w miejscowości Tabgha na północno-zachodnim wybrzeżu Jeziora Galilejskiego. W tym ewangelicznym wydarzeniu to, co ludzkie spotkało się z mocą Bożą.

Herod uważnie śledził nauczanie i działalność św. Jana Chrzciciela, a jego wysłannicy dokładnie informowali go o poszczególnych słowach i gestach człowieka, którego lud miał za proroka.

„Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli?”. Mieszkańcy Nazaretu nie mają kłopotów ani ze wzrokiem, ani ze słuchem. Dostrzegają nawet mądrość Jezusa i Jego cuda. A jednak wątpią. Dlaczego?

W polskim tłumaczeniu dzisiejszej Ewangelii pojawia się słowo „chwast”, czyli jakaś tam niepożądana w uprawach roślina. W tekście oryginalnym występuje natomiast zizania, którą większość badaczy roślin biblijnych utożsamia z „życicą roczną” (lolium temulentum), szczególnie „przebiegłym” zielskiem, którego korzenie zrastają się tak ściśle z korzeniami pszenicy, że nie można ich wyrwać osobno.

Pycha jest zarzewiem wielu grzechów. Potrafi wkraść się tam, gdzie wydawałoby się, że cnota nie pozostawia nawet szczeliny niedoskonałości. Zakrada się i odwraca naszą uwagę nawet w chwilach, kiedy cieszymy się trwaniem przy Jezusie i kroczeniem drogą Jego przykazań. Zakorzenia się w nas i sprawia, że butwieje nasze dobro, ziębnie serce i upada dzieło, które z Bożą pomocą budowaliśmy niejednokrotnie całym naszym życiem.

Są dwa trudne pytania i niełatwe na nie odpowiedzi. Co powinno przynieść nasze życie, by uznać je za spełnione oraz jak wydać ten dobry owoc? Może przyjąć strategię małych celów? Jeśli Bóg błogosławi w drobnych sprawach łatwiej mieć pewność, że idziemy dobrą drogą do zbawienia.

To nie jest tak, że trzeba wybierać między wspólnotą religijną i rodziną. Można mieć rodzinę a uciekać od obowiązków wobec niej. Ucieczka w życie wspólnotowe też jest ucieczką, jeśli cierpią na tym nasi bliscy. Mój trud i staranie to wypełnić dobrze i pogodzić obowiązki stanu, obowiązki religijne i obowiązki zawodowe. Boże błogosław na każdy mój dzień!

Nie wołam o znaki, bo bez wiary ich nie dostrzegę. Wołam o moc i siłę wytrwania w wierze. Wiem, że już raz na zawsze zostałem oznaczony przy chrzcie i wybrany, by iść drogą nawrócenia. Dziś myślę też o tym, żeby Twoją Nowinę zanieść innym. Może moje słowo i czyn będą dla nich znakiem?

Jeśli idę trudną drogą i nieznanym szlakiem, to potrzebuję przewodnika. Aby prowadzić musi czasem wydawać kategoryczne polecenia surowym głosem, abym nie odpadł. Czy jestem wtedy jego sługą i mu podlegam? Jezu, to wspaniałe oprzeć się na Tobie! Nie muszę uczyć się wszystkiego na swoich błędach.

Gdy mówią mi, że wiara to nie wszystko, to zaraz myślę sobie, że wszystko bez wiary to nic. I nie chodzi o to, aby 'nic nie mieć', wszystko rzucić, zacząć 'inne' życie czy zostawić wszystko za sobą. To by było zbyt łatwe. Dla mnie ważne jest, aby znać proporcje i priorytety. Bo gdy mam wiarę, to mam wszystko, co potrzeba.

Dlaczego popełniam te same grzechy? Teraz widzę to jaśniej. Przyzwoliłem, by "nieprzyjaciel nasiał chwastu i odszedł". Stąd tyle we mnie strachu, fałszu i niepewności? Jezu, pomóż mi dotrzeć do źródła problemu, do jego korzeni. Daj mi siłę stanąć w prawdzie o sobie i rozdzielić dobre od złego.

Tego, że cisza będzie straszna nie spodziewałem się. Nie będzie burzy, grzmotów, Twego sądu nic nie zapowie? Teraz rozumiem. Mam żyć tak jakby mój każdy dzień miał być tym ostatnim. Wtedy będę żył pełnią życia?

Naprawdę mocna to i życiowa lekcja, Jezu. Nie wystarczy słuchać - trzeba jeszcze zrozumieć. Nie wystarczy posłuchać 'od czasu do czasu', nie wystarczy zapoznać się ze Słowem i wrócić do swoich spraw. Trzeba decyzji i pracy, by pogłębiać relację z Tobą i iść za Twoim głosem. Tego chcę! Wtedy moje życie przyniesie owoc.

Dzisiaj wspominamy w kalendarzu świętą kucharkę – Martę. To jedna z bardziej ukochanych świętych, choć w Ewangeliach nie ma najlepszej opinii ...

To jedna z najbardziej malowniczych scen Ewangelii. Bóg stoi obok mnie a ja Go nie widzę. Mówi do mnie, słyszę Go, ale nie poznaję, że to Jego głos i nie rozumiem co do mnie mówi. Jezusie, zawołaj mnie po imieniu!

Złożyć ofiarę, przyjść do kościoła, dopełnić litery prawa. Jakże byłoby to proste! Przyjąć Boga w życiu, stać się dla Niego świątynią - to jest wyzwanie i to jest zadanie. Czy podołam? Czy wytrwam? Czy będę Cię godzien? Wybierz mnie, o Panie! Usłysz mnie!

Wiara to nie jest wybór. To decyzja. Wielokroć to sobie powtarzam, gdy schodzę z Twojej drogi, Panie. To się zdarza, ale wiem którędy iść, bym się nie zawiódł. Prostą drogą, bo własnie taka jest Boża droga - bez fałszu i bez kompromisów. Czy proste może być trudne?

Szukam znaków, szukam w Słowie, szukam w ludziach. Zastanawiam się czy jestem czujny i uważny, bo tylko wtedy dostrzec mogę Boski pierwiastek w swoim życiu. Wiem, że Bóg chce kierować moim życiem, ale mogę udawać, że tego nie widzę. Dlatego wtedy zasłużę na większe potępienie niż ten, który Boga nie poznał wcale.

Ileż to razy miałem trudność z oceną tego co jest dobre a co złe. Co jest prawdą a co fałszem. Zawsze to było trudne, bo tak działa Zły: przychodzi pod postacią dobra. To, co szkodzi człowiekowi 'sprzedaje' jako wielką przygodę, realizację marzeń bez oglądania się na konsekwencje. I tu potrzeba Jezusa i Jego światła. Zadziała jak miecz, który rozdzieli dobre i złe.

Ileż to razy wszystko było od początku dla mnie jasne, by zakończyć się dokładnie nie tak, jak się spodziewałem. Robiłem wszystko, co potrzeba i jak potrzeba, ale brakowało pokory, o którą woła dziś Jezus? Refleksji i powierzenia spraw Temu, który wie jak wywieść Dobro z każdej sprawy. Prosta pokora na ogół wystarcza, by dotrzeć do celu.

Czynimy dobrze, ponosimy wyrzeczenia, coraz częściej tracimy szanse w życiu, bo wierzymy. Miewamy wątpliwości. Inni w podobnej sytuacji najpierw pytają: "Co ja z tego będę miał"? Zachowasz duszę, człowieczeństwo, będziesz szczęśliwy. Ale czy taka odpowiedź ma dziś jakąś wartość? Komentarz do Ewangelii, Mt 19, 27-29.

Gdybym miał powiedzieć od czego dziś zależy czy Słowo Boga przyniesie owoc w czyimś życiu to wskazałbym sumienie. To ono pozwala na odróżnianie dobra od zła. Czyste sumienie nie podlega głosowaniu przez większość i nie zależy od ocen innych ludzi. Czyste sumienie - o to toczy się walka. Komentarz do Ewangelii, Mt 13, 1-23.

Ewangelizacja to ogromnie odpowiedzialne zadanie. Trzeba uważać co, jako chrześcijanie, robimy z Dobrą Nowiną. Dlaczego nie jesteśmy wiarygodni? Zamiast słów i gestów wystarczy czasem poświadczenie nauki Jezusa swoją postawą. Komentarz do Ewangelii, Mt 10, 7-15.

Zostaliśmy stworzeni na wzór i podobieństwo Boga. Mamy wszystko, co potrzeba, by stanąć do walki ze złem. Dlatego Jezus przywołuje nas do służby. Człowiek nadal potrzebuje dobrego pasterza i nadziei, że nie został porzucony. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 32-38.

Prawda Boża objawiana jest ludziom, których serca są proste i ufne, jak serca dzieci, bezgranicznie ufających swoim rodzicom. To pycha, która sprawia, że człowiek stawia się 'ponad' zamyka nam oczy. Tylko czy na pewno sami potrafimy poradzić sobie choćby tylko z sobą samym? Komentarz do Ewangelii.

"Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie." Komentarz do ewangelii, Mt 10, 1-7.

Prostota to nie jest to samo, co upraszczanie. Tu chodzi o wydobycie na pierwszy plan tego, co najważniejsze i skupienie się na tym w szumie życia codziennego. Kiedy wraca naturalność i dziecięca iskra w patrzeniu na świat, gdy widzisz detale i szczegóły. To spokój, że jesteśmy tam, gdzie trzeba, że czynimy to, co trzeba.

Na czym polegać powinna nasza wiara? Na tym by poznać i ogarnąć rozumem Boga, który z natury jest nieodgadniony? Czy na zbudowaniu ufnej z Nim relacji i otwarcie się na Jego działanie? Dotknięcie Jezusowego płaszcza symbolizuje tę prostą wiarę w sprawczość Boga. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 18-26.

Niewierny Tomasz został naznaczony tym określeniem swojej osoby. A on tylko Go szukał - na miarę swoich możliwości. Nie dowierzał opowieściom. Nie nam oceniać, jakie drogi prowadzą do Boga. Żywa relacja bywa pełna niepewności. Ważne, aby dotknąć rany. Komentarz do Ewangelii, J 20, 24-29.

W następstwie postu odczuwamy głód. Gdy go zaznać, to szybko okaże się, że jest naszą siłą - bo głód jest nienasycony i cierpliwy, potrafi czekać. Post nie jest umartwieniem. To przywilej silnych Bogiem. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 14-17.

We współczesnym świecie toczy się walka o wyrugowanie religii z życia społecznego. Ale musimy zachować siłę i odwagę stawania w wierze, bo od nas, chrześcijan, zależy czy świat pozna Dobrą Nowinę. A co najważniejsze, to dobro ma większą siłę niż zło - mimo wszystko. Komentarz do Ewangelii, Mt 10, 16-23.

Odpuszczenie grzechów, czyli co? Współczesny człowiek przecież nie grzeszy tylko dokonuje 'autonomicznych wyborów'. Chce sam decydować o sobie nawet nie rozeznając sytuacji i konsekwencji wyborów. Tymczasem Jezus mówi, że zacząć od nowa to znaczy zacząć od sfery ducha. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 1-8.

Codziennie szatan przekonuje człowieka o tym, że lekarstwo jest zbyt gorzkie a terapia, oznaczająca powrót do zdrowia, gorsza niż trwanie w chorobie. To chyba jego najlepszy trick. Po co się dręczyć skoro nadziei i tak nie ma? Stąd ta walka o wyrugowanie Boga z naszego pola widzenia, by człowiek już nie oczekiwał uzdrowienia.

Jeśli zagłuszysz sumienie nie odróżnisz dobra od zła. Zło, także we wspólnocie, musi być nazwane. Dopiero wtedy spotkanie Jezusa może odmienić sytuację. Komentarz do Ewangelii, Mt 8, 23-27.

Jezus przyszedł do nas w ludzkiej powłoce. To Bóg, który się wciela w niedoskonałość człowieka, by być jak najbliżej nas. Więc nie mów, że nie możesz Go poznać i zrozumieć. Komentarz do Ewangelii, Mt 16,13-19.

Dziś biskup greckokatolicki Włodzimierz Juszczak wygłosił kazanie, w którym pokazał jak na pandemię patrzeć z Bożej perspektywy. Jego słowa stanowią też bardzo dobry komentarz do podobnej Ewangelii, głoszonej dzisiaj w naszych parafialnych kościołach.

Czy dlatego boimy się Jezusa, bo przyzywa nas do krzyża? Wolimy udawać, że jesteśmy nieśmiertelni i trwać zamiast podjąć ryzyko i zmierzyć się z kruchością życia? Nie bój się! Jezus chce przez ten krzyż przeprowadzić - a nie na nim powiesić. Komentarz do Ewangelii, Mt 10, 37-42.

"Jak niewierny Tomasz, Twych nie szukam ran, lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan. Pomóż wierze mojej, Jezu łaską swą, Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą." Komentarz do Ewangelii.

Bóg nie brzydzi się człowiekiem, dotyka go z czułą, miłosierną miłością, która znosi dystans, pokonuje uprzedzenia, oczyszcza i leczy. Komentarz do Ewangelii.

Jan było mu na imię, czyli „Bóg jest dobrotliwy”, „Bóg jest łaskawy”. Wszyscy się wtedy zdziwili a był iskrą, która rozpaliła ogień zbawienia. Rozmawiaj o Bogu - to ważne, bo słowa mogą opisać to, co nieopisane. Dziś Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela.

Jezus przypomina dziś, że 'życie na skróty' i łatwe życiowe wybory zbyt często stają się pułapką na człowieka. ale my często boimy się trudności. Bo nie mamy wiary? Wiary, której potrzeba, aby drogę znaleźć i nią wiernie podążać. Komentarz do Ewangelii, Mt 7, 6. 12-14.

Tyle o sobie wiemy na ile nas sprawdzono. Dlatego ostrożność w sądach jest ważna. Zamiast osądzać innych, lepiej szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie czy w podobnych okolicznościach nie postąpilibyśmy tak samo. Komentarz do Ewangelii, Mt 7, 1-5.

U podstaw wiary leży prostota, ufne powierzenie się Bogu bez kombinowania. Tak, jak u dzieci mających czyste, ufne serca. Stać się bożym prostaczkiem, to obudzić w sobie takie dziecięce serce. Komentarz do Ewangelii, Mt 11, 25-30.

Nie bójcie się ludzi! Jezus pragnie, by prawda o zbawieniu, którą On przynosi, rozszerzała się po całym świecie. Mamy od Boga wszystko, co potrzeba, by dać świadectwo o Nim w każdych warunkach. Komentarz do Ewangelii, Mt 10, 26-33.

Bóg pragnie, aby każdy ojciec w rodzinie był do Niego podobny. Pragnie, aby wszyscy ojcowie byli dla rodziny oparciem w trudach codziennego życia. Pragnie takich ojców, na których zawsze można liczyć, na których można polegać, że wiernie w swojej osobie ukazywać będą ludzkie oblicze Boga Ojca.

Jak iść przez życie? Wybuduj przystań - na skale, abyś miał gdzie wracać. Ale, co to znaczy budować na skale? Komentarz do Ewangelii.

Z pewnością zdarzyło się nam w życiu zagubić Jezusa. Co odczuwaliśmy w naszym sercu? A może teraz przeżywamy jakiś szczególnie trudny moment w określonej dziedzinie życia, z którą nie możemy sobie poradzić. Oto sposobna chwila, aby rozpocząć poszukiwanie Jezusa z Maryją jako przewodniczką.

Pobyt w więzieniu umocnił we mnie chrześcijańskie przekonanie o zbawczej mocy cierpienia – powiedział kard. Goerge Pell w jednym ze swych pierwszych publicznych wystąpień po wyjściu na wolność.

"Modląc się, nie bądźcie gadatliwi jak poganie." Czasem wystarczy wołać „Ojcze nasz”, by odkryć wspólnotę z Bogiem. Mt 6, 7-15.

Codziennie powinniśmy się modlić o pokorę. Wtedy wydarzy się cud. Komentarz do Ewangelii, Mt 6, 1-6. 16-18.

Zanim więc odstąpisz płaszcz temu, kto chce zabrać tę szatę, powinieneś najpierw zastanowić się czy będziesz miał czym, w nocy, swoje dzieci przykryć. Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 43-48.

Ile w naszej modlitwie jest dziękczynienia, a ile handlu na kolanach? Czy na modlitwie słucham Boga, czy tylko zabiegam o Jego przychylność? Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 38-42.

„To się musi rozpaść” – powiedział mi, pokazując w jednej z gazet zdjęcie grupy biskupów. „Co się musi rozpaść?” – zapytałem, udając, że nie rozumiem słów rozmówcy. „Hierarchiczny Kościół”. Komentarz do Ewangelii, Mt 9, 36-38; 10, 1-8.

Jeśli pragnienie będzie łączyć się ze szczerym spojrzeniem na siebie i na otaczający nas świat, jeśli nasza mowa będzie: tak, tak; nie, nie, możemy być spokojni, że bez zuchwałego przysięgania, zawierzamy nasze pragnienia Komuś, kto wszystko może. Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 33-37.

Kościół żyje dzięki Eucharystii. Komentarz do Ewangelii, J 6, 51-58.

Jezus wypełnia i dopełnia. Stawia nad wszystkim duży kwantyfikator, który porządkuje życie. A spodziewaliście się, że Jezus dokona rewolucji? Że zaneguje obowiązujące prawa i dobrze nam znane przykazania? Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 17-19.

- Tyle pracy ile włożyliście, tę pracę chciejcie przedstawić Panu Bogu. I dzisiaj prosimy dla was o dar pokoju, żeby Pan Bóg obdarzył was swoim pokojem - mówił do tegorocznych maturzystów o. J. Wolan SP, duszpasterz młodzieży, współorganizator „Duchowej Adopcji Maturzysty”.

Według Jezusa wystarczy stać się Jego uczniem, aby być solą ziemi. Jesteście uczniami – to jesteście solą! Gdy trzeba, zwalczasz zło, masz siłę, by chronić wartości, ale najważniejsze możesz własnemu życiu i życiu innych nadać smak. Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 13-16.

Złóż nadzieję w Panu a posiądziesz pełnię szczęścia! Jezus, zwłaszcza w kazaniu na górze, mówi wprost o konieczności zaufania Bogu. We wszystkim. Komentarz do Ewangelii, Mt 5, 1-12.

Rozmyślanie nad tym kim i jaki jest Bóg nie jest teoretyczną łamigłówką dla teologów i zadaniem oderwanym od ludzkich problemów. Określa podstawowe wybory w życiu osobistym, zawodowym, społecznym i politycznym. Z odpowiedzi na pytanie „jaki jest Bóg?” rodzi się odpowiedź na pytanie „jak żyć?”. Komentarz do niedzielnej Ewangelii, J 3, 16-18.

Często zatrzymujemy się na tym, co zewnętrzne - w ludziach i ich czynach. Z Jezusem zaczniesz widzieć to, co prawdziwe i istotne, zamiast myśleć i działać pozorne. Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 38-44.

Biblia daje mądrość, która prowadzi ku niebu. Nie da się być mądrym bez wiary. Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 35-37.

„Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną?” Przyjaciele św. Jana Pawła II opowiadali, że odczytywał słowa skierowane do Piotra, jako powiedziane również do niego i starał się by w każdy czwartek spędzać pod koniec dnia godzinę na modlitewnym czuwaniu. Komentarz do Ewangelii, Mt 26, 36-42.

Chrześcijaństwo to religia dla odważnych, którzy nie boją się myśleć, kochać i walczyć o dusze! Którzy żyją nadzieją Nieba! Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 18-27

Gdzie jest „wybity” obraz Boga? Na jakiej “monecie” widnieje Jego wizerunek? Komentarz do Ewangelii, Mk 12, 13-17.

Macierzyństwo Matki Bożej to także jej wszystkie napomnienia, których udzieliła nam w Fatimie, Lourdes czy wszystkich innych miejscach kultu. Komentarz do Ewangelii, J 2, 1-11

"Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości." Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

"Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, to cóż tobie do tego? Ty pójdź za Mną!" Komentarz do Ewangelii.

„Przesłanie Franciszka skierowane do Papieskich Dzieł Misyjnych, jest świetnym rachunkiem sumienia z naszego zaangażowania w głoszenie Ewangelii” – powiedział w wywiadzie dla papieskiej rozgłośni kard. Luis Antonio Tagle.

"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz." Komentarz do Ewangelii.

"Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie." Komentarz do Ewangelii.

Logiką miłości, logiką Ewangelii jest logika daru z siebie. Komentarz do Ewangelii.

Nasze życie bywa nieustanną bieganiną, od rana do wieczora? Czy jednak wiemy, po co tak biegamy?. Komentarz do Ewangelii, J 16, 5-11.

Tak, Panie, już teraz wierzę, już mi się to wszystko poskładało w całość, jestem z Tobą na zawsze. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata». Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

Często boimy się prosić Boga o coś, bo wydaje się nam niemożliwe, by nam to rzeczywiście dał. Często przeszkodą jest postawa Zosi Samosi. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

Cierpienia doczesne bywają bardzo bolesne, a jednak są on zawsze tylko „przejściowe”. Są do czasu. Coś musi umrzeć, aby mogło się narodzić coś nowego. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie». Komentarz do dzisiejszej Ewangelii, J 16, 16-20.

«Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was”. Komentarz do Ewangelii, J 16, 5-11.

«Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was”. Komentarz do Ewangelii, J 16,5-11.

"Ale nadto nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu". Komentarz do Ewangelii, J 15, 26 – 16, 4a.

Miłość, przykazania i Duch Święty. Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

"... aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś". Komentarz do Ewangelii, J 17, 20-26.

«Nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego». Komentarz do dzisiejszej Ewangelii, J 15, 12-17.

<<Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali>>, J 15, 9-17. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie», J 15, 1-8. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

«Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.», J 14, 27-31a. Komentarz do dzisiejszej Ewangelii.

<<Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca>> Komentarz do niedzielnej Ewangelii.

Przebywający w więzieniu w Abudży Mustafa Mohammed, który przyznał się do porwania i zabicia nigeryjskiego kleryka Michaela Nnadi udzielił wywiadu, w którym przyznaje, że zamordował seminarzystę, gdyż ten nie zaprzestał głoszenia Ewangelii także w niewoli i to już od pierwszych chwil po porwaniu.

W III Niedzielę Wielkanocną w bazylice licheńskiej odbyło się IV Narodowe Czytanie Pisma Św. inaugurujące XII Tydzień Biblijny w Polsce.

– Prawdziwy szalom i prawdziwa równowaga wewnętrzna wypływają z Chrystusowego pokoju” – stwierdził Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. W swojej katechezie papież omówił siódme ewangeliczne błogosławieństwo, obiecane tym którzy „wprowadzają pokój”.

Piotr zaparł się Jezusa trzy razy. Był przekonany, że to co zrobił Jezusowi, było jego osobistą katastrofą: "Dla mnie to jest koniec. Dla mnie ta historia się skończyła". Jednak dla Jezusa historia Piotra się nie skończyła.

Wolność Europie przyniósł św. Paweł, który głosił Chrystusową Ewangelię. Tak mówił Papież-Polak 9 czerwca 1991 r. w Warszawie. Ukazał się kolejny odcinek cyklu "Ziarna Słowa".

Papież samotnie modlił się na placu św. Piotra o ustanie zarazy koronawirusa. Franciszek zaprosił do odczytania obecnego trudnego czasu w świetle Ewangelii opowiadającej o burzy na jeziorze (Mk 4, 35-41).

Nie można żyć Ewangelią i iść na kompromisy, w takim wypadku bowiem wchodzi się w ducha świata, który chce górować nad innymi i jest „wrogiem Boga”. Należy więc wybierać drogę służby – powiedział Papież na Mszy w Domu św. Marty.

Ewangelia jest dobrą nowiną, ale jej orędzie nie zawsze spotyka się z dobrym przyjęciem i trzeba to przetrwać, zamiast dostosowywać się do wszystkich kosztem wiary – ostrzega bp Alain de Raemy, przypominając, że Ewangelia była odrzucana już wtedy, gdy głosił ją Jezus.

Biskup zauważył, że osoby konsekrowane nie żyją dla siebie, a wierność ślubom nie jest ich osobistą sprawą: mają żyć dla Boga, wskazując światu perspektywę wieczności, być znakami nadziei dla świata.

W głoszeniu nauczania Encykliki Humanae vitae chodzi o wierność depozytowi wiary i żywej Tradycji. „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor, 9, 16). A dar życia jest Ewangelią – uważa abp Michele Aupetit.

Podsumowując swą dziewięcioletnią posługę w kongregacji, kard. Filoni zauważył, że jej istotnym elementem były osobiste wizyty w krajach misyjnych, pozwalające utrzymywać bezpośredni kontakt z tamtejszymi Kościołami.

Zwracając się do pielgrzymów z Polski, przybyłych na audiencję ogólną do Watykanu, Papież Franciszek zachęcił, aby byli wiarygodnymi świadkami Ewangelii oraz nieśli ją z entuzjazmem do środowisk, w których żyją.

„Niech Duch Święty uczyni nas zdolnymi do nasycenia naszych domów Ewangelią i uczynienia ich wieczernikami braterstwa”. Z tym apelem Papież zwrócił się do pielgrzymów przybyłych na audiencję ogólną.

Zapraszamy do wysłuchania rozważania ks. Sławomira Sosnowskiego na temat Ewangelii na Drugą Niedzielę po Narodzeniu Pańskim.

W Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Warszawsko-Praskiej odbyło się świąteczne spotkanie opłatkowe połączone z wieczerzą wigilijną.

O potrzebie słuchania, które jest postawą człowieka pragnącego zrobić coś dla drugich, oraz o dialogu mówił Papież w spontanicznym przemówieniu skierowanym do członków redakcji czasopisma Aggiornamenti sociali prowadzonego przez włoskich jezuitów.

W dniu 4 grudnia 2019 roku o godz. 11:00 odbędzie się etap szkolny XXX Olimpiady Teologii Katolickiej.

Episkopat Brazylii opublikował nowe „Wskazania w kwestii formacji kapłańskiej”. Zdaniem biskupów Kościół powinien poszukiwać mężczyzn przede wszystkim zafascynowanych Ewangelią i otwartych na wyzwania, które stawia współczesny świat.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 listopada 2019

Do bycia 'Ewangelią dla swoich najbliższych' namawiała s. Anna Bałchan ze Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej, która była gościem kolejnego spotkania w hałcnowskiej bazylice w Bielsku-Białej.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 listopada 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 listopada 2019

Wenezuelski kardynał skomentował prace Synodu Biskupów dla Amazonii. Wskazał, że przede wszystkim wybrzmieć powinno przesłanie o Chrystusie jako naszym Zbawicielu. Sprawy zaangażowania społecznego, a nawet duszpasterskie są ważne, lecz nie mogą przysłonić Jezusa.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 października 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 października 2019

Wczoraj w Kustodii Ziemi Świętej rozpoczęły się obchody szczególnej rocznicy spotkania św. Franciszka z sułtanem Malikiem al-Kamilem. Tamto wydarzenie sprzed wieków do dziś świadczy, że Ewangelia jest przesłaniem pokoju.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 października 2019

„Misjonarze wyruszają w świat dlatego, że noszą w sobie Chrystusa i zamieszkuje w nich Duch Święty. Nie ma innej racji poza Chrystusem Zmartwychwstałym, żeby zdecydować się wyjechać, pozostawić najbliższych, ojczyznę, przyjaciół oraz własną kulturę”.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 października 2019

Do przekształcania bogactwa, posiadanych pieniędzy w narzędzia braterstwa i solidarności zachęcił Papież wiernych obecnych na placu św. Piotra w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”.

Jesteście znakiem nadziei dla tych, którzy w Kościele szukają czystego piękna Ewangelii – mówił bp Damian Muskus OFM w Krakowie podczas Mszy św. na rozpoczęcie kapituły generalnej braci albertynów.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 września 2019

Ewangelia - 21 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 września 2019

Ojciec Święty skierował specjalne przesłanie do mieszkańców Mauritiusa. Ta maleńka wyspa na Oceanie Indyjskim będzie trzecim etapem jego afrykańskiej podróży, którą rozpoczyna już jutro.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 września 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 września 2019

- Na nienawiść i pogardę odpowiedzmy miłością, odpowiedzmy naszą wiernością Chrystusowej Ewangelii – powiedział abp Wojciech Polak, Prymas Polski.

Papież podkreślił, że „przylgnięcie do ognia miłości, który Jezus przyniósł na ziemię” wymaga „gotowości służenia bliźniemu”.

Przybywający do Rzymu europejscy skauci, zakończyli pierwszy etap swojej pielgrzymki.

"Wspólnota Europejska została zbudowana na fundamencie chrześcijańskim. Jej ojcowie założyciele odnosili się do Ewangelii widząc ją jako punkt wyjścia, przewodnik i punkt odniesienia..."

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 sierpnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 lipca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 01 lipca 2019

Nie wolno łagodzić wymagań Ewangelii i dostosowywać się do ducha świata – podkreślił bp Jerzy Mazur.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 09 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 08 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 07 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 06 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 05 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 04 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 03 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 02 czerwca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 01 czerwca 2019

Pod hasłem zaczerpniętym z pierwszego Listu św. Piotra: “Głosili Ewangelię mocą Ducha Świętego” (1 P 1,12), w niedzielę 5 maja, będziemy obchodzić III Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 maj 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 09 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 08 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 07 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 06 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 05 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 04 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 03 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 02 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 01 maja 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 kwietnia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 kwietnia 2019

Papież Franciszek odniósł się do sceny Zwiastowania jako przykładu powołaniowej dynamiki.

Kim jest Jezus? Jak należy Go utożsamiać w ewangelicznym przesłaniu i jak powinien zostać przyjęty przez grzeszników? Czym jest wiara prowadząca do zbawienia? Na czym polega zbawienie?

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 marca 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 lutego 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 stycznia 2019

Słowem od Serca na III Niedzielę Zwykłą podzieliła się Magdalena Korzekwa - Kaliszuk, dziennikarka, prawniczka i pierwsza dyrektor organizacji Citizen Go Polska

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 stycznia 2019

Do życia godnego chrześcijanina opierającego się na błogosławieństwach wezwał Papież wiernych podczas homilii w Domu św. Marty.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 stycznia 2019

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 grudnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 listopada 2018

Już od 6 lat biblistka s. dr Judyta Pudełko prowadzi w Warszawie cotygodniowe otwarte spotkania Lectio continua. Każdy kto chce posłuchać Biblii, lepiej ją zrozumieć może po prostu przyjść w środę o 19.30.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 listopada 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 listopada 2018

Każdy mężczyzna i każda kobieta jest misją i to jest powodem, dla którego żyje na ziemi. Wielkim wyzwaniem jest przeżywanie z radością swej odpowiedzialności za świat – pisze Ojciec Święty Franciszek w orędziu.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 października 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 października 2018

Jeżeli Ewangelia, wiara chrześcijańska i chrześcijaństwo pozostaną źródłami nadziei dla Europy, to nasz kontynent, czerpiąc z nich, będzie mógł budować dobrą przyszłość wraz z całą wspólnotą międzynarodową – podkreślił dziś na Zjeździe Gnieźnieńskim abp Ludwig Schick.

Między nowością, którą daje świat, a tą, którą przynosi Jezus jest wielka różnica – podkreślił Papież na wczorajszej Mszy w Domu św. Marty. Ewangelia przemienia bowiem całego człowieka i nie dopuszcza hipokryzji.

„Siejba Słowa na peryferiach z Ewangelią na Twitterze” – to tytuł najnowszej książki bp. Ignacego Deca, biskupa świdnickiego. Książka jest zbiorem publikowanych na serwisie społecznościowym tweetów w 2017 roku.

Ojcowie i bracia ze zgromadzenia Heroldów Ewangelii w Brazylii odwiedzą Polskę. Ich wizyta potrwa od 10 do 20 września. Obecni będą w wielu parafiach w kilku diecezjach. Spotkają się z wiernymi, chorymi i więźniami, którym przekażą Ikonę Matki Bożej Fatimskiej.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 września 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 sierpnia 2018

Na troskę Jezusa o codzienne potrzeby człowieka zwrócił uwagę Papież w czasie rozważania przed modlitwą „Anioł Pański”.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 14 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 13 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 12 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 11 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 10 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 9 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 8 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 7 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 6 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 5 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 4 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 3 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 2 sierpnia 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 1 sierpnia 2018

Niekwestionowany numer jeden wśród tytułów wydawanych przez Edycję Świętego Pawła. Od lat cieszy się zasłużonym uznaniem tysięcy odbiorców. Tegoroczny nakład to już 10. edycja tej pozycji.

Ruch ekumeniczny musi powrócić do swego pierwotnego związku z misją. Nowa wiosna ekumenizmu nastanie dopiero wtedy, gdy pojawi się nowy rozmach ewangelizacyjny – mówił Papież w drugim etapie swej wizyty w Światowej Radzie Kościołów.

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 31 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 30 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 29 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 28 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 27 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 26 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 25 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 24 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 23 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 22 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 21 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 20 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 19 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 18 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 17 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 16 lipca 2018

Posłuchaj słów Ewangelii na dzień 15 lipca 2018